الحقيقة و المجاز في الرحلة إلي بلاد الشام و مصر و الحجاز
الحقيقة و المجاز في الرحلة إلي بلاد الشام و مصر و الحجاز | |
---|---|
پدیدآوران | نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل (نويسنده)
هریدی، احمد عبدالمجید (مقدمهنويس) هریدی، احمد عبدالمجید (گردآورنده) مرکز تحقیق التراث (سایر) |
ناشر | الهیئة المصریة العامة للکتاب |
مکان نشر | مصر |
سال نشر | 1986م |
چاپ | 1 |
شابک | 977-01-0125-7 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /ن2ح7 35/57 DS |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الحقيقة و المجاز في الرحلة إلی بلاد الشام و مصر و الحجاز، از آثار ادیب، شاعر، صوفی و مفتی حنفى دمشقی قرن دوازدهم هجری قمری، عبدالغنی بن اسماعیل نابلسی (1050-1143ق)، مجموعه خاطرات روزانه نگارنده است که هنگام سفر به شهرهای کشورهای مذکور (سال 1105-1106ق) در طیّ 388 روز ثبت کرده است.
انتشار بدون تصحیح
- هرچند احمد عبدالمجید هریدی، این کتاب و نویسندهاش را شناسانده[۱] و در مقدمهای کوتاه و نارسا، فقط بر اهمیت «سفرنامهها» در شناخت اوضاع سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و جغرافیایی شهرها، تأکید کرده[۲]؛ ولیکن متأسفانه این کتاب را بدون تحقیق و تصحیح رها کرده و ناشر هم تصاویر صفحات نسخه خطی را از اول تا آخر منتشر ساخته است.
افزودهها
- احمد عبدالمجید هریدی، فهرستی تفصیلی برای مطالب کتاب حاضر فراهم آورده[۳] که بسیار ارزشمند است و محتوای آن را بادقت نشان میدهد.
- همچنین سیده نوال احمد شاهین نیز «کشّافات» دقیق و سودمندی (نمایه فنی: آیات، احادیث و آثار نبوی، اعلام، اماکن، کتب و اشعار مؤلف و دیگران) را بر اثر حاضر افزوده است[۴].
هدف و روش
- عبدالغنی بن اسماعیل نابلسی با توجه به گرایش ادبی، شعری و صوفیانهاش، گزارش سفرش را مسجع نوشته و همراه با دهها بیت شعر از خودش و دیگران آورده است و...
ساختار و محتوا
- عبدالغنی بن اسماعیل نابلسی بعد از ذکر آیاتی از قرآن که بر سیر و سفر در روی زمین تأکید دارد، سفر خودش را «رحلت کبری» شمرده و سفرنامه خود را شامل 3 بخش (جولان در بلاد شام، رویکردی به بقاع مصر و تشرف به اقطار حجاز) دانسته است[۵]. این سفر در سال 1105ق، آغاز شده[۶] و در سال 1106ق، به پایان رسیده است[۷].
نمونه مباحث
- در روز چهارشنبه (هشتادوچهارمین روز سفر)، 26 ربیعالاول به طرف شهر عسقلان رفتیم... حنبلی در تاریخش گفته است: عسقلان از زیباترین شهرها بود... در آنجا زیارتگاه بزرگی قرار دارد که برخی از خلفای فاطمی مصر آن را ساختهاند؛ در جایی که گمان میکردند که سر امام حسین بن علی(ع) در آنجا دفن شده است...[۸].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.