اسنادی از بنیاد شاهنامه فردوسی
اسنادی از بنیاد شاهنامه فردوسی تألیف علیرضا ملاییتوانی، سید محمدحسین محمدی، لیدا ملکی؛ این کتاب به بررسی اسناد و عملکرد بنیاد شاهنامه فردوسی به عنوان یکی از نهادهای فرهنگی مهم دهه 1350 میپردازد.
| اسنادی از بنیاد شاهنامه فردوسی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ملاییتوانی، علیرضا (به کوشش)
محمدی، سید محمدحسین (به کوشش) ملکی، لیدا (به کوشش) |
| ناشر | پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1396 |
| شابک | 978-964-426-863-2 |
| موضوع | بنیاد شاهنامه فردوسی - تاریخ - اسناد و مدارک |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | PIR ۲۶۰۵/م۷الف۵ ۱۳۹۶ |
ساختار
این کتاب در 9 فصل اصلی به همراه پیوستها تنظیم شده است.
گزارش کتاب
در دهۀ 1350 چند نهاد مهم پژوهشی با الهام از نام شخصیتهای تاریخی و فرهنگی کشور به عرصۀ فعالیتهای علمی و فرهنگی گام نهادند که بررسی کارکردها و فعالیتهای آنها نقش موثری در فهم تکاپوی فکری و فرهنگی ایران معاصر دارد. تردیدی نیست که تأسیس این نهادها با هدفها و انگیزههای خاصی صورت میگرفت و در واقع فعالیت بسیاری از آنها به ادامه حیات حکومت پهلوی گره خورده بود. یکی از این نهادها بنیاد شاهنامه است که با فروپاشی حکومت پهلوی کارکرد خود را از دست داد.
بیگمان بنیاد شاهنامه یکی از کانونهای مهم فعال در عرصۀ علوم انسانی کشور در دهۀ 1350 خورشیدی است که پس از انقلاب به همراه یازده نهاد علمی و فرهنگی برجای مانده از دورۀ پهلوی به هم پیوستند و تجمع آنها پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی شکل گرفت. خوشبختانه بخش مهمی از اسناد و گزارشهای مرتبط با بنیاد شاهنامه در بایگانی راکد پژوهشگاه علوم انسانی باقی مانده است که امروز پس از نزدیک به 45 سال به انتشار برخی اسناد و گزارشهای موجود پیرامون آن مبادرت ورزیده شده است.
تأسیس بنیاد شاهنامه در اواخر دهه 1340 نشانگر جهتگیریهای فکر و فرهنگی خاصی است که حکومت پهلوی با برگزاری جشنهای 2500 ساله، تقویم رسمی کشور از هجری شمسی به شاهنشاهی، انحلال احزاب دولتی و تشکیل حزب رستاخیز و حرکت در مسیر تحکیم بنیادهای نظام سلطنت آن را تعقیب میکرد. شکلگیری و حیات بنیاد شاهنامه ایران با نام استاد مجتبی مینوی دانشمند و شاهنامهپژوه بزرگ کشور گره خورده است؛ زیرا فردوسیپژوهی و جستوجوگری در شاهنامه از دغدغههای مهم علمی او بود.
بنیاد شاهنامه در دوران فعالیت خود توانست خدمتهای علمی و فرهنگی فراوانی ارائه کند، تهیه نسخههای گوناگون شاهنامه از سراسر جهان، تحقیق و تدوین متن انتقادی شاهنامه، تأسیس کتابخانۀ تخصصی فردوسی، شناسائی فردوسیپژوهان با آنها در ایران و در خارج از ایران، پیریزی سنت شاهنامهپژوهی انتشار داستانهای شاهنامه از مهمترین اقدامات این بنیاد بود. تاکنون هیچ پژوهش جدی پیرامون بنیاد شاهنامه و عملکرد آن صورت نگرفته است و همه کارهای انجام شده به نحوی با زندگی و آثار استاد مینوی پیوند خورده است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات