احوال شخصیه: از دیدگاه قوانین به انضمام مباحثی از احوال شخصیه اقلیت‌های دینی زرتشتی، کلیمی و مسیحی

    از ویکی‌نور
    احوال شخصیه: از دیدگاه قوانین به انضمام مباحثی از احوال شخصیه اقلیت‌های دینی زرتشتی، کلیمی و مسیحی
    احوال شخصیه: از دیدگاه قوانین به انضمام مباحثی از احوال شخصیه اقلیت‌های دینی زرتشتی، کلیمی و مسیحی
    پدیدآورانبهنود، یوسف (مؤلف)
    ناشرانزلی
    مکان نشرایران - ارومیه
    سال نشر1369
    چاپیکم
    موضوعاقلیتها‌ی دینی‌ - حقوق‌ مدنی‌,حقوق‌ خا‌نواده‌ (فقه‌),عقود و ایقا‌عا‌ت‌ (فقه‌)
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    BP 189/ب۹الف۳

    احوال شخصیه: از دیدگاه قوانین به انضمام مباحثی از احوال شخصیه اقلیت‌های دینی زرتشتی، کلیمی و مسیحی، تألیف یوسف بهنود، مشتمل بر پژوهشی در احوال شخصیت اتباع ایرانی و به‌ویژه اقلیت‌های دینی زرتشتی، یهودی و مسیحی است.

    منظور از احوال شخصیه، مجموعه صفات انسانی است که به اعتبار آن‌ها یک شخص در اجتماع دارای حقوق شده، و آن حقوق را اجرا می‌کند؛ مانند تابعیت، ازدواج، اقامتگاه، اهلیت، طلاق، ارث، وصیت و....

    منبع اصلی نویسنده در نگارش کتاب، قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران بوده است. کتاب از نظر ساختار در هجده فصل تنظیم شده است. فصل اول در ده گفتار، احوال شخصیه اقلیت‌های مذهبی و دینی را که تابعیت ایرانی دارند، از نظر گذرانده است. در این فصل، علاوه بر بحثی درباره تبیین مفهوم احوال شخصیه، به ترتیب، مسائل مربوط به احوال شخصیه اتباع بیگانه، ایرانیان غیرشیعه از جمله شافعی، زرتشتیان، یهودیان، و مذاهب مسیحی بررسی شده است.

    مؤلف در بخش مربوط به زرتشتیان، آیین‌نامه‌های مربوط به خواستگاری،حقوق و تکالیف زناشویی و موانع آن، مهریه، طلاق، نگه‌داری و تربیت فرزندان، نفقه، ولایت، وصیت، فرزندخواندگی، وارث را آورده است. سایر فصل‌های باقی مانده نیز به ترتیب، به بحث و بررسی درباره مواردی از احوال شخصیه قانون مدنی ایران از جمله تابعیت، شخصیت، اقامتگاه، غایب مفقودالاثر، شخص حقوقی، قرابت، نکاح، طلاق، عده، نسب، حضانت، ولایت، محجوران، وکالت، قیومیت، وصیت وارث اختصاص دارد[۱].

    پانویس

    1. شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص298-299

    منابع مقاله

    شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر چهارم: ادیان ایران باستان)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1396.

    وابسته‌ها