ابن حسنون، عبدالله بن حسین
| ابن حسنون، عبد الله بن حسین | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | عبدالله بن حسین بن حسنون سامری |
| نام پدر | حسین |
| ولادت | 295ق یا 296 برابر با 908م |
| محل تولد | سامرا، عراق |
| رحلت | شب شنبه 8 روز مانده از محرم سال 386ق برابر با 996م |
| پیشه | زبان‌شناس و قاری عراقی است که در عصر عباسی دوم در عراق و در مصر تحت حکومت عباسی زندگی می‌کرد. |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | |
عبدالله بن حسین بن حسنون سامری (295-386ق)، زبان‌شناس و قاری عراقی است که در عصر عباسی دوم در عراق و در مصر تحت حکومت عباسی زندگی می‌کرد.
ولادت
عبدالله بن حسین بن حسنون سامری، ابواحمد سامری بغدادی در سال 295ق یا 296 برابر با 908م در سامرا به دنیا آمد[۱] و در بغداد بزرگ شد و به مصر رفت و در آنجا ساکن شد[۲].
ذهبی (متوفی 748ق) او را از علمای طبقه نهم از حافظان قرآن شمرده است. ابن جزری (متوفی 833ق) در ضمن علمای قرائات از ایشان نام برده است[۳].
تحصیلات
او قرائت را در مراحل اولیه زندگی خود نزد محمد بن محمود حذا، احمد بن سهل اشنانی، ابوبکر بن مجاهد و ابوالحسن بن شنبوذ، ابوبکر بن مقسم و ابوالحسن احمد بن رقی و دیگران آموخت[۴]. وی مدت‌زمانی طولانی به تحصیل و تدریس قرآن و حروف قرائت پرداخت و مشهور به وثاقت و ضبط گردید و مورد اقبال و محل رجوع حافظان قرآن قرار گرفت و ملقب به «مسند القراء في زمانه =تکیه‌گاه و ستون قاریان در زمان خود» شد. از شاگردان ایشان عبدالجبار بن احمد طرسوسی، ابی‌محمد عطیة بن سعید بن عبدالله اندلسی قفصی، ابی‌الفتح فارس بن احمد بن موسى حمصی، ابی‌بکر احمد بن طریف قرطبی و... را می‌توان نام برد[۵].
وفات
وی سرانجام در شب شنبه 8 روز مانده از محرم سال 386ق برابر با 996م در مصر درگذشت و در روز شنبه پس از تشییع و نماز بر پیکر ایشان توسط ابوحفص عمر بن اراک به خاک سپرده شد[۶].
آثار
از آثار او «اللغات في القرآن» باقی مانده است که در آن به بررسی تفاسیر ابن عباس پرداخته است[۷].
پانویس
منابع مقاله
- زرکلی، خیرالدین، «الأعلام»، ج4، ص79، لبنان - بیروت، دارالعلم للملايين، 1989م.
- محیسن، محمد سالم، «معجم حفاظ القرآن عبر التاريخ»، لبنان، بیروت، دارالجیل، الطبعة الأولی، 1412ق/1992م.
- پایگاه تراجم عبر التاريخ.