إعراب القرآن الكريم و بيان معانيه
اعراب القرآن الکریم و بیان معانیه | |
---|---|
پدیدآوران | عثمان، محمدحسن (نويسنده) أمین، عبدالله عبدالعزیز (محقق) |
سال نشر | 1423ق - 1424ق - 1426ق - 2002م - 2003م - 2005م |
چاپ | 1 |
موضوع | قرآن -- اعراب - قرآن - صرف و نحو |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 2 |
کد کنگره | 6الف2ع 82/8 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
إعراب القرآن الكريم و بيان معانيه، اثر محمد حسن عثمان، کتابی است در ذکر اعراب قرآن، یعنی تعیین نقش کلمات و عبارات در آیات قرآن کریم، که با تحقیق عبدالله عبدالعزیز امین، منتشر شده است.
کتاب با مقدمه نویسنده آغاز گردیده و مطالب در دو جلد، دربردارنده اعراب آیات سورههای حمد، بقره، آل عمران و نساء میباشد.
از جمله اموری که باعث اهمیت کتاب شده، آن است که نویسنده در ارائه مطالب و مباحث و بیان اعراب آیات قرآن کریم، سهولت و بساطت را در نظر گرفته و اعراب هر آیه را بهتفصیل بیان کرده است؛ هرچند، آن مطالب تکراری بوده و پیش از آن، اعراب آن ذکر شده باشد؛ بنابراین در کتاب، احاله به مطالب پیشین، بسیار نادر میباشد[۱].
برخی از مهمترین ویژگیهای کتاب را میتوان در امور زیر خلاصه نمود:
- تشریح اصطلاحات نحوی که در خلال مطالب و مباحث وجود داشته است، مانند: ضمیر متصل، ضمیر منفصل، تعلق و...؛
- مطالب کتاب با ارائه توضیحاتی پیرامون جملاتی که دارای محلی از اعراب هستند و نیز جملاتی که محلی از اعراب ندارند، شروع شده است؛
- نویسنده قبل از بیان اعراب آیات، ذکر نکات توضیحی و تفسیری را لازم دانسته، ولذا به ذکر معانی لغات، اشاره به اسباب نزول و ارائه توضیحات لازم برای هریک از سورهها و آیات آنها، پرداخته است؛
- استفاده از منابع و مصادر مفید و آثاری که پیش از این، در اعراب قرآن کریم، نوشته شده و ارجاع و احاله به آنها در صورت نیاز؛
- استخراج ادله و شواهد وارد در قواعد نحوی مربوط به اعراب از مظان آنها و تخریج احادیث شریف و تبیین محل شاهد در هر موردی که حدیثی وارد شده است؛
- در مواردی که درباره اعراب آیهای، اختلاف نظر وجود داشته، نویسنده به ذکر معروفترین و راجحترین اقوال، بسنده کرده و به موارد اختلافی، نپرداخته است؛
- نویسنده به ذکر نکات بلاغی موجود در آیات نپرداخته؛ زیرا معتقد است، این مطالب، در کتابهای بلاغی موجود بوده و نیازی به ذکر آنها در خلال بیان اعراب نیست؛ بنابراین، کتاب تنها اختصاص به اعراب داده شده تا آشفتگی مخاطب را باعث نگردد؛
- اشاره به قرائات ذکرشده در آیات شریفه در پاورقیها بهمنظور استفاده متخصصین و پژوهشگران از آن[۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.