أنساب الخيل في الجاهلية و الإسلام و أخبارها
| أنساب الخيل في الجاهلية و الإسلام و أخبارها | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن کلبی، هشام بن محمد (نویسنده) صفوت، احمد زکی (محقق) |
| ناشر | دار الکتب و الوثائق القومیة، الإدارة المرکزیة للمراکز العلمیة، مرکز تحقیق التراث |
| مکان نشر | قاهره - مصر |
| سال نشر | 1424 ق یا 2003 م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | اعراب - نسب نامه |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | CS 1083 /الف2الف8 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
أنساب الخيل في الجاهلية و الإسلام و أخبارها، اثر هشام بن محمد بن كلبى، در باره نسب‌شناسى اسب‌هاى معروف در زمان جاهليت و صدر اسلام مى‌باشد. كتاب، با تحقیق احمد زکی صفوت، به زبان عربى و در قرن نهم هجرى نوشته شده است.
ساختار
كتاب با مقدمه‌اى از دكتر حسين نصار آغاز و مطالب بدون تبویب و فصل‌بندى، ارائه شده است.
در سرتاسر كتاب، مؤلف به نسب‌شناسى اسبان پرداخته و به اشعارى كه شاعران در مدح آن‌ها سروده‌اند، اشاره كرده است. وى نام 157 اسب را كه در جاهليت و اسلام از شهرت برخوردار بوده‌اند - غير از اسب‌هاى پيامبر(ص) - ذكر كرده است.
گزارش محتوا
نویسنده در این كتاب، مطالبى نسبت به نگهدارى و تكريم اسب در جاهليت و اسلام متذكر شده و آياتى از قرآن كريم را يادآور مى‌شود كه در آن‌ها، خداوند به پيامبرش نسبت به درخدمت‌گرفتن اسب و تيمار كردن آن، دستور فرموده است، مانند:«و أعدوا لهم ما استطعتم من قوة و من رباط الخيل ترهبون به عدو اللّه و عدوكم»؛ ازاين‌رو، پيامبر(ص) در پى اجراى فرمان الهى برآمد و اسب را مورد نوازش قرار داده و بر آن تحريص فرمود و به مسلمانان پاداش و غنيمتى را كه در آن نهفته است، يادآور شد. در پى فرمايشات پيامبر(ص)، مسلمانان به نگهدارى و تيمار اسب همت گماشتند و از این طريق ثواب و بركت در روزى را از خداوند خواستار شدند. پيامبر(ص) اسبان را به مسابقه گذاشت و برای اسب برنده جايزه معين فرمود و اصحابش را بر این امر تشویق نمود[۱].
ابن كلبى، مطالبى در باب انبياء الهى چون داود(ع) و سليمان(ع) و اسماعيل(ع) و... و توجه ايشان نسبت به اسب بيان كرده است؛ مثلاًمى‌گوید: اولین كسى كه بر اسب سوار شد، حضرت اسماعيل(ع) بود[۲] و همچنين مى‌نویسد: جناب داود(ع) اسب را بسيار دوست مى‌داشت[۳].
در قسمتى ديگر از كتاب، به نام‌هاى مختلف اسبان چون: زاد الراكب[۴]، الهجيس[۵]، الدينارى[۶] اشاره مى‌كند و در ادامه نام اسب‌هاى پنج‌گانه پيامبر(ص) را تحت عناوین لزاز، لحاف، المرتجز، سكب و يعسوب [۷]يادآور مى‌شود.
از جمله نام اسب‌هایى كه در این كتاب، به آن‌ها اشاره شده، عبارتند از: اعوج[۸]، الغراب، الوجيه، لاحق، المذهب، مكتوم[۹]، داحس[۱۰]، الغبراء[۱۱]، فياض[۱۲]، ام سبل[۱۳]، القريظ[۱۴]، الحماله، اجدل، ذو اللمه[۱۵]، ثادق، العسجدى[۱۶]، الرقيب[۱۷]، الشيط[۱۸]، العراده[۱۹] و...
وضعيت كتاب
تحقيق كتاب، توسط احمد زكى صورت گرفته است.
فهرست‌هاى اسامى اسب‌ها؛ اعلام؛ ايام؛ اماكن و شهرها؛ قبائل؛ اشعار و ارجاز و امثال، در انتهاى كتاب آمده است.
پاورقى‌ها بسيار مفصل بوده و در آن‌ها، به اختلاف نسخ و توضيح و تشريح كلمات دشوار متن، پرداخته شده است.
پانويس
- ↑ ر.ک: متن کتاب، ص6
- ↑ ر.ک: همان، ص12
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان، ص14
- ↑ ر.ک: همان، ص15
- ↑ ر.ک: همان
- ↑ ر.ک: همان، ص19
- ↑ ر.ک: همان، ص21
- ↑ ر.ک: همان، ص22
- ↑ ر.ک: همان، ص24
- ↑ ر.ک: همان، ص25
- ↑ ر.ک: همان، ص26
- ↑ ر.ک: همان، ص26
- ↑ ر.ک: همان، ص27
- ↑ ر.ک: همان، ص30
- ↑ ر.ک: همان، ص32
- ↑ ر.ک: همان، ص41
- ↑ ر.ک: همان، ص45
- ↑ ر.ک: همان، ص47
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.