أسلوب الدعوة في القرآن

    از ویکی‌نور
    أسلوب الدعوة في القرآن
    أسلوب الدعوة في القرآن
    پدیدآورانفضل‌‌‎الله، محمدحسین (نويسنده)
    ناشردار الملاک للطباعة و النشر و التوزیع
    مکان نشرلبنان - بیروت
    سال نشر1441ق - 2020م
    چاپ7
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    BP 87/6/ف65الف
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    اسلوب الدعوة في القرآن، اثر سید محمدحسین فضل‌الله (1314-1389ش)، کتابی در تبیین اسلوب و روش‌ قرآن کریم در دعوت به اسلام است.

    نویسنده در این کتاب، به بررسی روش‌های دعوت به اسلام در قرآن در دو عرصه نظری و علمی پرداخته است. وی معتقد است قرآن نه تنها در تمام شئون زندگی انسان اعم از فردی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و امنیتی دارای برنامه‌های نظری است، بلکه برنامه‌های عملی نیز ارائه می‌دهد[۱].

    کتاب از دو قسمت تشکیل شده است. در قسمت نخست، به برخی از روش‌های دعوت از جمله امر به معروف و نهی از منکر‌، جدال احسن و موعظه حسنه پرداخته شده است. در قسمت دوم به آیات مربوط به چگونگی برخورد اسلام با غیر مسلمانان از جمله آیات جنگ و نیز ارتباط آن با عدم اکراه در دین اشاره شده است[۲].

    به نظر می‌رسد که فضل‌الله، واژه «دعوت» را از میان واژه‌های مختلف و متفاوتی که در ابلاغ پیام‌های دینی می‌توان استفاده کرد، بیشتر می‌پسندد‌. ازاین‌رو‌، در عنوان کتاب نیز از این واژه بهره جسته است. شاید کاربرد این کلمه در کتاب فضل‌الله، برخاسته از آن است که این‌ واژه‌، از‌ اصرار و اکراه و فشارهای معمولی روانی در تبلیغات متعارف‌ به‌ دور است و تنها یک خوانش است؛ دعوت و فراخوانی که با احترام به فکر و اراده انسان مقابل سازگار است[۳].

    فضل‌الله در این کتاب،‌ به‌ تفاوت‌گذاری‌ میان دو مفهوم «دعوت» و «امر به معروف» پرداخته است. به نظر‌ او، دعوت دینی، خواستن از دیگران برای ورود در راه است، اما امر به معروف، ناظر به آن‌ است‌ که‌ رهروان طریق را به استقامت در راه دعوت کند و آنان را‌ در‌ کژروی و بیراهه‌گزینی هشدار دهد[۴].

    همچنین فضل‌الله به نکته‌ای دقیق توجه می‌دهد که‌ اسلام‌، دعوتی‌ را مطرح کرد که براساس آن «دولت» به وجود آید، اما در‌ این‌ میان‌، «دولت» به طبیعت خود، اقتضائاتی دارد و خصوصیات اصلی «دعوت» نباید مقهور آن بشود[۵].

    پانویس

    1. معلم کلایی، شمس‌الله، ص111
    2. همان
    3. ر.ک:صالحی، سید عباس،ص4
    4. ر.ک:همان، ص5
    5. همان

    منابع مقاله

    1. معلم کلائی، شمس الله، «ساختارشناسی تفسیرمن وحی القرآن»، بینات (مؤسسهمعارف اسلامی امام رضا علیه‌السلام)، بهار 1391، شماره 73
    2. صالحی، سید عباس، «فضل الله و منطق قرآنی دعوت»، پژوهش‌های قرآنی، بهار و تابستان 1390، شماره 65 و 66.

    وابسته‌ها