الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم
موسوعة الغدير في الكتاب و السنة و الأدب، اثر علامه شيخ عبدالحسين احمد امينى نجفى، كتابى است در اثبات ولايت بلافصل حضرت على(ص) بعد از پيامبر(ص) و اثبات حقانيت مذهب شيعه كه به زبان عربى نوشته شده است.
برخى اين كتاب را معتبرترين كتاب براى اثبات حقانيت شيعه مى‌دانند. نویسنده در اين كتاب، به 110 تن از صحابه و 84 نفر از تابعين پيامبر(ص) كه حديث غدير را روايت كرده‌اند اشاره مى‌كند. آنگاه 360 تن از راويان حديث غدير از قرن دوم تا چهاردهم را برمى‌شمارد. در پايان هم اشعار شاعران مختلف را درباره اين موضوع ذكر مى‌كند.
از آنجا كه كتاب‌شناسى اين اثر در نرم‌افزار موجود مى‌باشد، در اين مقاله به بررسى نسخه‌اى پرداخته شده است كه توسط مركز مطالعات اسلامى الغدير، به اشراف آيت‌الله سيد محمود هاشمى شاهرودى تحقيق و منتشر شده است.
اين مجموعه در چهارده جلد تنظيم شده است. جلد اول، به مقدمه محقق اختصاص يافته و جلد سيزدهم و چهاردهم، به فهارس فنى كتاب.
در مقدمه محقق، ابتدا زندگى‌نامه مفصلى از علامه امينى ارائه گرديده و سپس به تعريف كتاب «الغدير» و بيان نكاتى پيرامون خصوصيات و ويژگى‌هاى آن پرداخته شده است. از جمله مباحث مطرح‌شده در اين مقدمه، عبارتند از: مسئله بحث تاريخى الغدير؛ تبريز مدينه ابواب نه‌گانه و مهد علامه امينى؛ مشكلات تاريخى مطالعه غدير؛ ضرورت وجود امام؛ خصائص امام؛ روايت واقعه غدير توسط صحابه، تابعين و علما؛ واقعه غدير در شعر قرن اول تا دوازده هجرى و رسائل و تقاريظ نوشته‌شده در مورد كتاب الغدير