نمایش مبدأ برای چگونگى تقویت و تثبیت نگرش و رفتار دینى در دانش‌آموزان

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NURچگونگى تقویت و تثبیت نگرش و رفتار دینى در دانش‌آموزانJ1.jpg
| عنوان =چگونگى تقویت و تثبیت نگرش و رفتار دینى در دانش‌آموزان
| عنوان‌های دیگر =
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = 
[[قائمی، علی]] (نویسنده)

|زبان 
| زبان = فارسی
| کد کنگره =‏
| موضوع = تعلیم و تربیت
|ناشر 
| ناشر = انتشارات امیری
| مکان نشر = تهران 
| سال نشر = 1374

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE.....AUTOMATIONCODE
| چاپ = اول
| شابک =
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
'''چگونگى تقویت و تثبیت نگرش و رفتار دینى در دانش‌آموزان'''، اثر [[علی قائمی]]، کتابی است  ده بخشی با موضوع تربیت دینی کودکان و نوجوانان.

در این ده بخش، نخست به شرح ماهیت و منشأ رفتار مى‌پردازد و رفتار را تعریف مى‌کند و غریزه، فطرت، شرایط‍‌ زیستى روانى و آموخته‌ها را از آبشخور‌های رفتار مى‌نامد. در بخش دوم، از نگرش دینى و رابطه آن با رفتار مى‌گوید و به نکات زیر اشاره مى‌کند: مفهوم نگرش دینى، پذیرش دین فطرى است، برخى از نمود‌های فطرت در کودک، تجلیات آن در نوجوانى، لزوم و ضرورت تقویت دینى(دامنه و فراگیرى مذهب، ضرورت دین، فواید و آثار دین، اهمیت آن براى این عصر). بخش سوم، شرحى است در مورد ایمان و عبادت که در آن، اساس ایمان را برمى‌شمارد و به ارکان آن اشاره مى‌کند. مراحل رشد ایمان را مى‌آورد و از شکل عبادت مى‌گوید. آنگاه به روش‌های کسب و ایجاد ایمان(راه عمل، آموزش)نظر مى‌کند. 

بخش چهارم، دربارۀ روش‌های آموزش دین است و در آن پس از بازنمود دامنه معرفت از راه‌های معرفت یاد مى‌کند و به حد معرفت مى‌پردازد و اصولى را در تربیت مذهبى یادآور مى‌شود و با برشماردن چیز‌‌هایى که در تربیت مذهبى باید از آنها پرهیز شود به بخش پنجم مى‌رسد و در آن برگذارى مطلوب مراسم دینى را پیش مى‌کشد و روش‌های آن را شرح و شماره مى‌کند(تبلیغ و دعوت، علنى کردن مراسم، آرایش ظاهر، تشکیل گروه، تمرین زندگى اسلامى، ایجاد حالت آمادگى، ایجاد روح در عبادات، سهل‌گیرى و سرعت، حرکت جمعى، مسامحت و تغافل). 

بخش ششم، کاوشى است در روش‌های تنفیذ برنامه‌‌های عبادى و تثبیت آموخته‌ها در کودک و جلب و جذب آنها به مراسم دینى. این روشها عبارتند از: خوشایند کردن صحنه، استفاده از لذات کامى، زمینه‌سازى براى اقناع، ذکر و داستان، دادن جایزه، استفاده از هنر و ادبیات، استفاده از عواطف، استفاده از احسان و آراستگى. 

بخش هفتم، کندوکاوى است در نقش و شرایط‍‌ اولیا در تقویت دینى و از رهگذر آن، اهمیت نقش اولیا را یاد مى‌کند و شرایط‍‌ مربى(آگاهى، ایمان، جنبۀ الگویى و رفتارى) را برمى‌شمارد و به ضرورت خودسازى مربى اشاره مى‌کند و از بایستى تکمیل ایمان در مربى مى‌گوید. 

در بخش هشتم، به رفتار و تلاش‌های مربى(به معناى عام آن)نسبت به خود، کودک و نوجوان و نیز تأمین شرایط‍‌ و حفظ‍‌ آنها براى انجام عبادت مى‌پردازد و توجه به عمل صالح، خلوص در رفتار، پرهیز‌های ضرورى، همزبانى با متربى، رحمت به او، دوستى با نوجوان، حفظ‍‌ آبروى او و حل مسائل نوجوان را شرح مى‌دهد. 

در بخش نهم، به نقش نهادها در پرورش دینى کودک و نوجوان اشاره مى‌کند. در بخش دهم از زمان آغاز تربیت دینى فرزندان یاد مى‌کند و با قابل اجرا دانستن آنچه در این کتاب آمده است، سخن را به پایان مى‌برد<ref>رفیعی، بهروز، ص200-202</ref>.

==پانویس ==
<references/>
	
==منابع مقاله==
رفیعی، بهروز، کتابشناسی توصیفی و موضوعی تعلیم و تربیت در اسلام، انتشارات بین‌المللی  هدی، تهران، چاپ اول، 1378ش

==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}


[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:فاقد اتوماسیون]]