نتایج جستجو

اشاره مى‌شود: پيوند ميان مقدمه و مضمون كلى سوره: مثلاً درباره سوره يونس معتقد است كه مقدمه سوره از مضمون كلى سوره حكايت دارد. به گفته او این شيوه بيان كه

اجتماعى و يا معناى واژه‌ها و اصطلاحات قرآنى است. قبل از تفسير سوره فاتحه، روايتى در فضيلت آن سوره از امام حسین(ع) نقل كرده است و در تفسير حمد چنين آورده كه

ابتدا به بيان فضيلت قرائت سوره كوثر اشاره گرديده و سپس، به مطالب زير، پرداخته شده است: سبب نزول سوره كوثر، خبرهاى غيبى در اين سوره، در مكه نازل شدن آن و پيوند

آيه 274 بقره، سوره آل عمران آيه مباهله، سوره مائده آيات 55 و 67، آيه سقاية الحاج سوره توبه، سوره احزاب آيه 33، سوره مجادله آيه نجوى و سوره دهر آيه 8. البته

نهایى انجام نگيرد، سوره به پايان نمى‌رسد و كوچكى و بزرگى هر سوره، به كوتاهى و بلندى هدف و مقصود از هر سوره وابسته است. به عقيده علامه هر سوره صرفا مجموعه آيات

كلمات، حروف، آيات مورد اختلاف، نام سوره‌ها، ناسخ و منسوخ در سوره، چرايى تكرار در سوره، آهنگ كلى سوره و مباحث محورى سوره، سخن گفته است. پس از آن، واژه‌شناسى

نویسنده در تفسير سوره اخلاص نوشته است: كافران از پيامبر(ص) پرسيدند: پروردگار تو چيست؟ از طلاست يا نقره؟ مى‌خورد يا مى‌آشامد؟ پس خداى تعالى اين سوره را نازل كرد

و آغاز آن را سوره حمد و پایان آن را سوره ناس قرار داده و براى همه سوره‌ها، رواياتى آورده است. وى در تفسير هر سوره، نخست پس از ذكر نام سوره، روايات مربوط

تفسير سوره حمد را نقل نكرده است. از طرفى ديگر تفسير مجاهد شامل همه آيات قرآن نيست.مثلاً از 110 آيه سوره كهف تنها تفسير 38 آيه و از 118 آيه سوره مؤمنون

بخش ناتمام تفسير (از ابتداى سوره بقره تا انتهاى سوره اسراء) را نوشت و تفسير سوره فاتحه، نگاشته محلّى را در انتهاى همه سوره‌ها قرار داد حاجى خليفه، به‌اشتباه،

علوم قرآن و مقدمات و شطایط تفسیر آغاز مى‌شود. آنگاه به تفسیر قرآن از سوره حمد تا سوره ناس مى‌پردازد. روش نویسنده ارائه یک تفسیر مزجى است. در میان تفاسیر

الحدیث تفسیر الکشاف من سوره الحشر الی اخر القرآن تفسیر کشاف (نسخه خطی اول) تفسیر کشاف (نسخه خطی دوم) تفسیر کشاف، سوره توبه، سوره یونس، سوره رعد ربيع الأبرار

برخى از كلمات را كه در قرآن به‌صورت فراوان استعمال شده، تبيين كرده، آنگاه از سوره حمد شروع به شرح و بررسى الفاظ مشكل قرآن نموده و هر آيه كه لفظ مشكل در آن

کنز العرفان انجام شده است. جلد اول این تفسیر شامل سه جزء و تا سوره آل عمران در سال ۱۳۷۹ ق در نجف به طبع رسیده است ر.ک: معرفت، محمدهادی، ج2، ص470-471 ایازی،

قرآن نوشته است؛ با اين توضيح كه مطالب از سوره بقره شروع شده و تا آخر قرآن ادامه يافته و سوره فاتحه بعد از سوره ناس آمده است.! درباره اين حاشيه چند نكته

بعد از اين به اهداف و مقاصد سوره مى‌پردازد. تفسير ابن عاشور، تفسيرى تحليلى است كه مؤلف در تفسير هر سوره بعد از تبيين اسم سوره به علت نام‌گذارى و دلايل آن

آيات سوره آل‌عمران بيان شده و پيرامون فضيلت تقيه در عصر غيبت، رجعت و ولايت آن بزرگوار و همچنين انصار و ياران آن حضرت مى‌پردازد. در بررسى آيات سوره نساء،

به نامهاى آن سوره اشاره مى‌كند و اخبار مربوط به اين مطلب را ياد مى‌كند. رواياتى كه به‌طور كلّى نشانگر محتواى سوره يا مطالب عام درباره سوره باشند نيز، در

ترمذى، ابوعيسى محمد بن عيسى بن سَورَة سُلَمى (متوفای 279ق)، محدّث مشهور اهل سنت در قرن سوم و نويسندۀ كتاب «الجامع الصحيح» معروف به سنن ترمذى، از صحاح سته

اين تفسير به‌طور كامل يافت نشد، مقدارى از ابتداى سوره فاتحه تا آخر سوره رعد و از سوره مومنون تا پايان سوره عنكبوت، به‌دست آمده و بقيه آن از تفاسير ديگر تكميل

در حالت رضا (خوشنودى) مى‌توانند خداوند را ببينند. استدلال به جبر: آيه 30 سوره انسان «و ما تشاؤون الاّ ان يشاء اللّه». برای اثبات حجيت خبر واحد به آيات

در جلد اول، سوره‌هاى فاتحه و البقره (2 سوره)، در جلد دوم، سوره‌هاى آل عمران و نساء (2 سوره)، در جلد سوم، سوره‌هاى مائده، انعام و اعراف (3 سوره)، در جلد چهارم،

این جلد، به‌مناسبت سوره حج، احكام مربوط به حج را مانند طواف زيارت، ايام معلومات، پياده به حج رفتن و... با استفاده از آيات این سوره، تشريح مى‌نمايد. کتاب،

نموده است. روش عمومى مفسر چنين است كه در هر سوره با ذكر نام آن، مكى يا مدنى بودن، عدد آيات به‌همراه فضل سوره و وجه تسمیه آن، آغاز مى‌كند، سپس به تفسير آيه

را به آيات نازل شده درباره آن حضرت اختصاص داده و حدود پنجاه سوره را آورده و آياتى از آن سوره كه روايتى در شان نزول آن براى حضرت علی‌ عليه‌السلام نازل شده

اصطلاحات الفنون و العلوم» تهانوى ارائه شده است، سپس متن اثر با سوره فاتحه آغاز و به سوره ناس ختم شده است. علم معانى القرآن رشته‌اى از دانش مفردات است كه

كلى و عام در هر سوره، از قبيل نام، مكى يا مدنى بودن، عدد آيات و ويژگى‌هاى آن، به فضاى حاكم بر سوره، سبک و سياق موضوعات مهم مطرح‌شده در سوره اشاره مى‌شود،

آغاز و سپس تمام آياتى كه بحثى اعتقادى در آنها مطرح شده، به ترتيب سوره‌ها از سوره حمد تا سوره ناس، بررسى گرديده است. نویسنده در تفسير آيات، به بررسى اقوال اشاعره

و تقلید؛ تفسیر سوره حجرات؛ قرآن‌شناسى؛ بانوى کربلا؛ محمد(ص) في القرآن؛ و... الاجتهاد و التقلید (صدر، رضا) راه مهدی(عج) استقامت تفسیر سوره حجرات دروغ پیشوای

بهایى (م 1030 ق) می‌باشد. در اين نوشته تفسير سورۀ حمد و چند مبحث فقهى همچون اينكه سورۀ ضحى و ألم نشرح و همين‌طور سورۀ فيل و ايلاف يك سوره هستند و نظر فقها

بالجمله»، تبيين و تفسير كلى فراز و جمع‌بندى آن را بيان مى‌دارد. در آخر هر سوره نيز به فضل سوره و ارزش آن به نقل از ثواب الاعمال مى‌پردازد. با وجود همت مفسر بر اختصار،

حج بروند. در سوره مذكور به منافقان و تخلف‌كنندگان از جنگ تبوك نيز اشاره شده بود. چون اين سوره نازل شد، كسانى به آن حضرت گفتند كه اين سوره را توسط ابوبكر

در اين دو مورد با دقت مطالعه نمود و حقيقت را دريافت؛ اول در سوره فرقان آيه 57 و دوم در سوره شورى آيه 23. نویسنده، سپس به بررسى دو آيه مزبور پرداخته و چنين

مدنى بودن سوره و آيات و موارد اختلاف؛ بيان تعداد آيات سوره و ذكر اقوال در اين زمينه؛ وجه تسميه سوره‌ها و مناسبت آنها با محتوا؛ ذكر فضايل تلاوت سوره و احاديث

ادريس شافعى(۲۰۴ ق)، ابو بكر احمد بن محمد جصاص رازى(۳۷۰ ق)، ابوالحسن على كياهراس(۵۰۴ ق و ابو بكر محمد بن عبدالله مشهور به ابن عربى معافرى(۵۴۳ ق) البته برخى

ابتدا به نام سوره، مكى، مدنى بودن و اقوال موجود در اين قسمت، مى‌پردازد، سپس به ذكر فضل سوره و خواص آن همت مى‌گمارد، بعد از آن تفسير سوره را آيه به آيه

به تأويل سوره فاتحه پرداخته و البته چنان‌كه خود اشاره نموده، فقط بعضى از آيات اين سوره و سوره‌هاى ديگر را تأويل كرده كه تعداد آنها در بيست سوره اول، به

تفسير سوره حمد تا سوره مائده آمده و در جلد دوم، از سوره انعام تا سوره نحل. تفسير سوره اسراء تا سوره يس نيز در جلد سوم جاى گرفته است و از تفسير سوره صافات

نمى‌شود. اندك اتفاق مى‌افتد كه به ضعف و وضع آنها اشاره كند. براى نمونه در ذيل سوره «ص» آيه 21 تا 24، قصه تمثل شيطان براى حضرت داود(ع) در شكل كبوترى از طلا و

برده مى‌شود. اين مناسبات عبارتند از: تناسب هر سوره با سوره قبل از خود؛ تناسب آغاز هر سوره با پايان همان سوره؛ تناسب شروع قرآن با ختم آن؛ تناسب لفظ و محتواى

تسمیه نيز جايز دانسته است. در ادامه این جلد، بقيه سوره‌هاى قرآن كريم تا سوره كهف آمده و از سوره مريم تا سوره ناس، در جلد دوم، جاى گرفته است. از جمله ویژگى‌هاى

آيه را ذكر مى‌كند از مجموعۀ اين 34 سوره حدود 255 حكم استفاده نموده كه بيشتر آن مربوط به سورۀ بقره (58 مورد) و سورۀ نساء (38 مورد) مى‌باشد. در ابتداى هر

مانند آيه 124 سوره بقره «لا ينال عهدي الظالمين»..در صورت امكان، آيات قرآن كريم را با عنايت به ديگر آيات، شرح و تفسير مى‌كند؛ مانند: آيه 36 سوره آل‌عمران «و

مانند: ذيل آيه 197 سوره بقره) نمى‌شود. ابن جوزى در معناى لغوى، ادبى، بلاغى و... از آيات ديگر قرآن نيز كمك مى‌گيرد مانند آيه 26 سوره بقره. گاهى نيز به كمك

(م 1107 ق). احتجاج، از ابومنصور احمد بن على بن ابى‌طالب طبرسى (م 588 ق). در بخش منابع روايى غير شيعى، تفسير درّ المنثور جلال‌الدين سيوطى (م 910 ق) را مى‌بينيم

درمى‌يابيم كه روش تفسيرى سمين با ابوحيان متفاوت است؛ زيرا ابوحيان در بحر محيط سوره را به چند دسته آيه تقسيم مى‌كند. سپس دسته آيات را از جهت لغوى و اشتقاق مورد

آنچه اكنون از اين كتاب موجود است، شامل سوره فاتحه و بقره مى‌باشد كه آن هم قبل از آيه مالك يوم‌الدين و آخر سوره بقره از آيه آمن الرسول را در بر ندارد. و)

تفسير مى‌كند، اما سوره فاتحه را به‌تفصيل شرح داده است. وى اين سوره را خوب تفسير نموده است؛ به‌شكلى كه نخست به فضائل و اهميت اين سوره، اسامى مختلف و موضوعات

اما در آيه 2 سوره نور، حد زانى را تعيين مى‌كند. دروزه، معتقد است كه ملاحظه آيات سوره نساء و نور در كنار يكديگر، نشان مى‌دهد كه آيات سوره نساء قبل از آيات

و متن اصلى (شامل تفسير قرآن در دو جلد: 1. از سوره حمد تا پايان سوره مريم؛ 2. از آغاز سوره طه تا پايان سوره ناس) تشكيل شده است. هرچند درباره محتواى اين اثر،