۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'عليه السلام' به 'عليه‌السلام') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR14457J1.jpg | |||
| عنوان =هستى‌شناسى در مکتب صدرالمتألهین | |||
| | | پدیدآوران = | ||
[[سبحانی تبریزی، جعفر]] (نويسنده) | |||
| | |||
| زبان = فارسی | |||
|زبان | | کد کنگره =BBR 1123 /ه5س2 1382 | ||
| موضوع = | |||
فلسفه اسلامی | |||
|کد کنگره | |||
|موضوع | |||
هستي شناسی (فلسفه اسلامی) | هستي شناسی (فلسفه اسلامی) | ||
وحدت وجود | وحدت وجود | ||
| ناشر = | |||
|ناشر | موسسه امام صادق عليه‌السلام | ||
| مکان نشر = ايران - قم | |||
| سال نشر = |مجلد1: 1382ش , | |||
|مکان نشر | |||
|کد اتوماسیون | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE14457AUTOMATIONCODE | ||
| | | چاپ =2 | ||
|} | | شابک =964-357-129-7 | ||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =18253 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
'''هستى‌شناسى در مکتب صدرالمتألهین'''، از آثار فلسفی [[سبحانی تبریزی، جعفر|جعفر سبحانى تبریزى]] (متولد 1308ش) است که در آن یک دوره مختصر از وجودشناسی در حکمت متعالیه بر اساس نظریات [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهین شیرازی]] (979-1050ق)، به‌ویژه دو قاعده اصالت و تشکیک وجود بیان شده است. | '''هستى‌شناسى در مکتب صدرالمتألهین'''، از آثار فلسفی [[سبحانی تبریزی، جعفر|جعفر سبحانى تبریزى]] (متولد 1308ش) است که در آن یک دوره مختصر از وجودشناسی در حکمت متعالیه بر اساس نظریات [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهین شیرازی]] (979-1050ق)، به‌ویژه دو قاعده اصالت و تشکیک وجود بیان شده است. | ||
| خط ۷۹: | خط ۶۷: | ||
آنگاه وی با استفاده از چند برهان، «اشتراک معنوی مفهوم وجود» را اثبات کرده است و بعد در بحث حقیقت وجود، نظریات گوناگون مشائیان، برخی از عارفان، فهلویین، ذوق التأله و نظریه دیگری از محقق دوانی را مطرح کرده است. او در بیان نظریه «وحدت وجود و موجود»، نوشته است که برخی از عارفان در دار وجود جز براى خداوند، وجودى قائل نیستند و مى‌گویند: | آنگاه وی با استفاده از چند برهان، «اشتراک معنوی مفهوم وجود» را اثبات کرده است و بعد در بحث حقیقت وجود، نظریات گوناگون مشائیان، برخی از عارفان، فهلویین، ذوق التأله و نظریه دیگری از محقق دوانی را مطرح کرده است. او در بیان نظریه «وحدت وجود و موجود»، نوشته است که برخی از عارفان در دار وجود جز براى خداوند، وجودى قائل نیستند و مى‌گویند: | ||
«هر چیز که غیر حق بیاید نظرت نقش دومین چشم احول باشد». | «هر چیز که غیر حق بیاید نظرت نقش دومین چشم احول باشد». | ||
بعد افزوده است که منقول از [[قمشه‌ای، محمدرضا|مرحوم شیخ محمّدرضا قمشهاى]] این است که لازم این قول، نفى شرایع ملل و انزال کتب و بعث رسل است. نویسنده آنگاه این نظریه را به این صورت تأویل کرده که مقصود آنان این است که وجود حقیقى منحصر به حقّ است و موجودات دیگر شؤون و تجلیات حق مىباشد و: «محقق را که وحدت در شهود است | بعد افزوده است که منقول از [[قمشه‌ای، محمدرضا|مرحوم شیخ محمّدرضا قمشهاى]] این است که لازم این قول، نفى شرایع ملل و انزال کتب و بعث رسل است. نویسنده آنگاه این نظریه را به این صورت تأویل کرده که مقصود آنان این است که وجود حقیقى منحصر به حقّ است و موجودات دیگر شؤون و تجلیات حق مىباشد و: «محقق را که وحدت در شهود است نخستین نظره بر نور وجود است». | ||
«دلى کز معرفت نور و صفا دید | «دلى کز معرفت نور و صفا دید به هر چیزى که دید اوّل خدا دید». | ||
«همه عالم ز نور اوست پیدا کجا او گردد از عالم هویدا». | «همه عالم ز نور اوست پیدا کجا او گردد از عالم هویدا». | ||
«زهى نادان که آن خورشید تابان | «زهى نادان که آن خورشید تابان به نور شمع جوید در بیابان». | ||
آیات قرآن کریم و احادیث اسلامى هم با این نظر کاملا تطبیق مى‌کند: | آیات قرآن کریم و احادیث اسلامى هم با این نظر کاملا تطبیق مى‌کند: | ||
# «هُوَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنُ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيمٌ» (الحديد: 3)؛ «اوست اوّل و آخر و ظاهر و باطن و او به هر چيزى داناست». | # «هُوَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنُ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيمٌ» (الحديد: 3)؛ «اوست اوّل و آخر و ظاهر و باطن و او به هر چيزى داناست». | ||
| خط ۱۰۱: | خط ۸۹: | ||
== وابسته‌ها == | == وابسته‌ها == | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||