۶۱٬۱۸۹
ویرایش
نور الأبصار في مناقب آل بيت النبي المختار صلی الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲ ژانویهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۲۹
، ۲ ژانویهٔ ۲۰۱۸جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
وى در مقدمه كتاب انگيزه تأليف آن را چنين بيان مى‌كند كه درد چشمى پيدا كردم و به سيده نفيسه توسل جستم و نذر كردم اگر شفا يافتم كلماتى از بزرگان را در باره مناقب اهل بيت پيامبر(ص) جمع آورى نمايم. مدتى نگذشت كه شفا حاصل شد و تصميم گرفتم به وعده ام وفا كنم هر چند خود را اهل اين كار نمى دانستم و بضاعتى نداشتم. | وى در مقدمه كتاب انگيزه تأليف آن را چنين بيان مى‌كند كه درد چشمى پيدا كردم و به سيده نفيسه توسل جستم و نذر كردم اگر شفا يافتم كلماتى از بزرگان را در باره مناقب اهل بيت پيامبر(ص) جمع آورى نمايم. مدتى نگذشت كه شفا حاصل شد و تصميم گرفتم به وعده ام وفا كنم هر چند خود را اهل اين كار نمى دانستم و بضاعتى نداشتم. | ||
[[شبلنجی، مومن|شبلنجى]] | [[شبلنجی، مومن|شبلنجى]] در ادامه مقدمه مى گويد كتاب نور الابصار را بر چهار باب و يك خاتمه تنظيم كردم. باب اول در سيره پيامبر(ص) و خلفاى اربعه، باب دوم ذكر حسنين و باقى ائمه اثنا عشر، باب سوم در باره گروهى از ذريه پيامبر(ص) كه در مصر مزار و مسجدى به نام آنها وجود دارد و باب چهارم در باره ائمه چهار گانه مذاهب. خاتمه هم در باره چهار نفر از اقطاب. | ||
منظور مؤلف از اين چهار قطب كه در خاتمه كوتاه آخر كتاب در باره آنان سخن گفته عبارتند از احمد رفاعى، عبدالقادر جيلى، احمد بدوى و ابراهيم دسوقى كه هر چهار نفر از سادات حسينى و حسنى قرن ششم و هفتم بوده‌اند و از بزرگان مذهب شافعى و صوفيه به شمار مى روند. | منظور مؤلف از اين چهار قطب كه در خاتمه كوتاه آخر كتاب در باره آنان سخن گفته عبارتند از احمد رفاعى، عبدالقادر جيلى، احمد بدوى و ابراهيم دسوقى كه هر چهار نفر از سادات حسينى و حسنى قرن ششم و هفتم بوده‌اند و از بزرگان مذهب شافعى و صوفيه به شمار مى روند. | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
[[شبلنجی، مومن|شبلنجى]] | [[شبلنجی، مومن|شبلنجى]] در قسمت مناقب ائمه اهل البيت كه بخش اصلى و حجم بيشتر كتاب را در برگرفته است، بيشتر مطالب را به صورت پيوسته و بدون ذكر منبع و سند آورده است. گاهى هم از منابع خود ياد كرده و راوى اصلى خبر را نام مى برد. مؤلف در ابتداى فصول كتاب گاه با عباراتى چون: «ذَكَ‌ََر جماعة من اهل السير» آغاز كرده و گاه بدون مقدمه به بيان مطالب می‌پردازد. در مجموع مطالب خود را از ديگران نقل كرده است كسانى چون [[ابن صباغ، علی بن محمد|ابن صباغ مالكى]]، ابن خشاب، ابونعيم، [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] و... به نظر مى رسد بخشى از مطالب اين كتاب نيز از شيعيانى است كه در باره زندگى دوازده امام تأليفاتى داشته‌اند. | ||