نظرة في كتاب الصراع بين الإسلام و الوثنية لعبدالله علي القصيمي: تفاوت میان نسخه‌ها

نظرة في كتاب الصراع بين الإسلام و الوثنية لعبدالله علي القصيمي (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۵۹

۱۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۲ ژوئن ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - 'میدانند' به 'می‌دانند'

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۸۰٬۶۴۵

ویرایش

@@ خط ۵: / خط ۵: @@
 |پدیدآورندگان
 | پدیدآوران =
-[[حسون، محمد]] (مقدمه نويس)
+[[حسون، محمد]] (مقدمه‌نويس)
 [[امینی، عبدالحسین]] (نویسنده)
 |زبان
@@ خط ۴۵: / خط ۴۵: @@
 #اتهام مبني بر اين كه شیعیان نسبت به [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين عليه‌السّلام]] و اولاد معصومين آن حضرت همان چيزي را قائل هستند كه نصارا درباره عيسي بن مريم اعتقاد دارند از جمله مسائلي همچون حلول، تقديس، معجزات، استغاثه به او، صدا زدن او در سختي‌ها و مشكلات و...
 #ادعا بر اين كه شيعه به پیروی از معتزله چند موضوع از قبيل: رؤيت خداوند سبحان و صفات ديگر خداوند متعال را منكر می‌شوند.
-#او از اعتقادات شيعه اين نكته را بر شمرده است كه آتش دوزخ بر ذريه پيامبر اكرم صلّي الله عليه و آله حرام است و آنها را از هر بدي و شرّي معصوم میداند و آن‌گاه به اين اعتقاد شيعه تاخته و آن را زير سؤال برده است.
+#او از اعتقادات شيعه اين نكته را بر شمرده است كه آتش دوزخ بر ذريه پيامبر اكرم صلّي الله عليه و آله حرام است و آنها را از هر بدي و شرّي معصوم می‌داند و آن‌گاه به اين اعتقاد شيعه تاخته و آن را زير سؤال برده است.
 #او از آفات شيعه اين نكته را بر شمرده است كه معتقدند: [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين عليه‌السّلام]] در روز قيامت عطش دوستداران خود را برطرف ساخته و به آنها پناه داده و بهشت و دوزخ را بين اهل محشر تقسيم میكند.
 #افتراء مبني بر اين كه در كتاب‌های روائي شيعه روایاتیآمده است كه خبر از اين موضوع میدهد كه زماني كه امام منتظر ظهور میكند تمام مساجد را خراب میكند و به همين جهت شیعیان با مسجد دشمني دارند و به همين جهت كمتر مسجدي در بلاد و سرزمين‌های شیعیان ديده می‌شود.
-#اتهام بر اين كه یکی از شیعیان از امامان خود دو مرتبه استفتاء كرده و در هر دو مرتبه بدون اين كه در آنجا کسی ديگر حضور داشته باشد دو پاسخ متفاوت از امام خود میشنود و او به خاطر اين تفاوت در فتوا كه یکی از آن دو از روي تقيه صادر شده بوده است از مذهب شيعه دست برداشته و ديگر ائمه را طبق اعتقاد شیعیان معصوم نمیداند.
+#اتهام بر اين كه یکی از شیعیان از امامان خود دو مرتبه استفتاء كرده و در هر دو مرتبه بدون اين كه در آنجا کسی ديگر حضور داشته باشد دو پاسخ متفاوت از امام خود میشنود و او به خاطر اين تفاوت در فتوا كه یکی از آن دو از روي تقيه صادر شده بوده است از مذهب شيعه دست برداشته و ديگر ائمه را طبق اعتقاد شیعیان معصوم نمی‌داند.
 #اتهام بر اين كه با مراجعه به كتاب‌های شيعه می‌توان پي برد كه علمای شيعه كمتر به آيات قرآن استناد میكنند و اين دوري از قرآن به حدّي است كه كمتر کسی از آنان يافت می‌شود كه قادر به تلاوت قرآن به شكل صحيح و بدون غلط يافت می‌شود.
 #ادعا نموده است كه آيا کسی از شیعیان يافت می‌شود كه يك حرف از قرآن را بياورد كه دلالت بر اين اعتقادات شيعه داشته باشد: تناسخ ارواح، حلول خداوند در وجود امامان شيعه، رجعت، عصمت ائمه شيعه، مقدم بودن [حضرت] علي [عليه‌السلام] بر ابوبكر، عمر و عثمان، گذاردن عمامه پيامبر اكرم بر سر [حضرت] علي [عليه‌السلام] به نام سحاب و...
 #افتراء مبني بر اين كه اماميه در اعتقاداتشان بر روايات صحيحي كه از پيامبر اكرم روايت می‌شود اعتماد نداشته و به آنها استناد نكرده بلكه به جای آن به تكه كاغذهای سياه شده‌ای كه به امامان خود نسبت میدهند اعتماد میكنند.
 #زير سؤال بردن و استهزاء موضوع متعه و ازدواج موقت و وارد نمودن تهمت‌هایی به شیعیان در اين باره.
-#متهم نمودن و افتراء به شيعه مبني بر اين كه برخی از شیعیان گوسفنداني را گرفته و نام آنها را عايشه، ابوبكر و عمر گذارده و موهايشان را چيده و به بدترين اشكال عذاب و شكنجه میكنند و به اين شكل دل‌های خود را خنك میكنند و نيز شیعیان از روي ناداني و جهالت معتقدند كه امامشان در سرداب غيبت نموده و هر شب جمعه با اسب و مركب‌های خود به آنجا رفته و او را صدا میزنند و انتظار ظهور او را میكشند و نيز شیعیان قرآن را مورد تحريف و كم و زياد شده میدانند.
+#متهم نمودن و افتراء به شيعه مبني بر اين كه برخی از شیعیان گوسفنداني را گرفته و نام آنها را عايشه، ابوبكر و عمر گذارده و موهايشان را چيده و به بدترين اشكال عذاب و شكنجه میكنند و به اين شكل دل‌های خود را خنك میكنند و نيز شیعیان از روي ناداني و جهالت معتقدند كه امامشان در سرداب غيبت نموده و هر شب جمعه با اسب و مركب‌های خود به آنجا رفته و او را صدا میزنند و انتظار ظهور او را میكشند و نيز شیعیان قرآن را مورد تحريف و كم و زياد شده می‌دانند.
 آن‌گاه در ادامه [[امینی، عبدالحسین|علامه اميني]] تحت عنوان «المحدَّث في الاسلام» موضوع ديگری را بررسی نموده است كه طبق اتفاق امت اسلام اعتقاد بر اين است كه اشخاصی در امت اسلام وجود داشته‌اند به نام «محدَّث» كه بدون آن كه دارای مقام نبوت بوده باشند ملائكه با آنها سخن میگفته‌و به آنها الهام میگرديده است؛ اما در تطبيق اين شخص كه چه کسی است اختلاف وجود داشته است؛ شيعه بر اين اعتقاد است كه [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] و اولاد معصومين آنها به چنين مقامي نائل گرديده بودند اما اهل سنت بر اين اعتقادند كه عمر بن خطّاب به چنين مقامي نائل گرديده بوده است. در اين راستا [[امینی، عبدالحسین|علامه اميني]] روایاتیرا از متون اهل سنت كه عمر بن خطاب را به چنين مقامي میخوانند را نقل نموده و اين روايات را سندي برای ردّ هجوم عبدالله علي قصيمي در كتاب خويش عليه شيعه در اعتقاد شيعه بر نزول وحي بر امامان معصوم دانسته است.