نجفی، ضیاءالدین
| نام | نجفی، ضیاءالدین |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1325ش |
| محل تولد | نجف اشرف |
| رحلت | |
| اساتید | میرزا هاشم آملى |
| برخی آثار | ترجمه تفسیر مجمع البیان |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04806AUTHORCODE |
ضیاءالدین نجفى (متولد 1325ش)، نویسنده، مترجم، مقرر، متولی حوزه علمیه نبی اکرم و امام جماعت مسجدنبی اکرم
ولادت
در سال 1325ش، در نجف اشرف، دیده به جهان گشود. خاندان نجفى عموماً از فقهاى نامدار شیعه و از مفاخر رجال مرجعیت و روحانیت عصر خویش بوده و طبق مدارک موجود در سده‌هاى متوالى از پرورش‌یافتگان بزرگانى همچون مقدس اردبیلى، شیخ بهایى، شیخ انصارى، میرزاى نائینى، میرزاى شیرازى، آخوند خراسانى، سید ابوالحسن اصفهانى و... بوده‌اند.
تحصیلات
ضیاءالدین نجفى، تحصیلات ابتدایى خود را از سال 1331ش، آغاز نمودند و همراه با تحصیلات كلاسیك، به فراگیرى قرآن، ادبیات فارسى كهن مانند كلیات حافظ، گلستان سعدى، رسم‌الخط و رساله احكام و اخلاق پرداخت.
ایشان در حدود 14 سالگى؛ یعنى در سال 1337 رسماً فراگیرى دروس حوزوى را در تهران آغاز نمودند، دروس مقدماتى و علوم پایه؛ یعنى ادبیات عرب، صرف و نحو، معانى، بیان، بدیع، معانى، منطق و سپس دروس عمومى فقه و اصول شامل دوره‌ى فقه عمومى كتاب «شرح لمعه» دمشقیه و «أصول الفقه» ابتدایى را ابتدا در خدمت پدر و سپس در مدرسه حاج ابوالفتح و در ادامه در مدرسه مروى تهران كه به سرپرستى حاج میرزا احمد آشتیانى و مدیریت فرزند برومند ایشان، حاج میرزا باقر آشتیانى بود نزد اساتید بزرگى همچون آیات عظام: شیخ عبدالرزاق قائنى و سید هاشم حسینى تهرانى و دیگر اساتید برجسته به پایان رساند و مفتخر به عمامه‌گذارى و پوشیدن لباس مقدس روحانیت گردید.
شیخ ضیاءالدین نجفى به‌همراه تحصیل، كار تدریس را آغاز نموده و گروهى از طلاب به‌خاطر نقدهاى علمى و شفافیت در تدریس متون علمى حوزوى، براى تلمذ به‌سوى ایشان شتافتند؛ به‌طورى‌كه نبوغ، دقت و عمق تفكر ایشان در مجامع علمى و روحانیت مطرح شد. در همین زمان بود كه ایشان كتاب‌هاى: تنقیح در اشارات شرح لمعه و كتاب شرح وقت و قبله شرح لمعه و كتاب توضیح المطول و رساله در بحث دلالت منطق را نوشتند.
شیخ ضیاءالدین نجفى در اواخر حیات مرحوم آیت‌الله بروجردى موفق به تشرف به حوزه علمیه قم شدند، ولى نه به قصد اقامت؛ تا اینكه در سال 1348ش، درحالى‌كه هنوز 22 بهار از عمرش نمى‌گذشت، وارد حوزه علمیه قم شد و تا سال 1360 از اساتید نامدار و استوانه‌هاى علمى حوزه علمیه قم بهره‌مند گردید.
ایشان سطوح عالیه رسائل و مكاسب شیخ انصارى و جلدین «كفایة الأصول» آخوند خراسانى را كمتر از سه سال به پایان رسانیدند.
بعضى از اساتید سطوح عالیه ایشان عبارتند از حضرات آیات: فاضل لنكرانى، میرزا جواد تبریزى، سید محمدباقر سلطانى طباطبائى، اشتهاردى، مظاهرى اصفهانى و...
اساتید دروس خارج ایشان عبارتند از حضرات آیات: گلپایگانى، میرزا هاشم آملى، حاج مرتضى حائرى یزدى. علاوه بر آن، ایشان از محضر حضرات آیات سید شهاب‌الدین مرعشى نجفى و شیخ محمدعلى اراكى و بعضى دیگر نیز به‌صورت بحث‌هاى كوتاه‌مدت، بهره‌مند شده‌اند.
آثار
ایشان در موضوعات مختلف، كتاب‌هاى متعددى تألیف نموده‌اند كه بعضى از آنها به چاپ رسیده است و بعضى آماده چاپ و برخى در حال تنظیم مى‌باشد. آثار علمى ایشان، برخى به زبان عربى و برخى به زبان فارسى در زمینه تقریرات فقه، تقریرات اصول، علم كلام و فلسفه، تفسیر (ترجمه تفسیر مجمع البیان) و علوم قرآن، هیئت و كیهان‌شناسى، علوم حدیث، جمع‌آورى مفردات اخبار، اخلاق و تزكیه، سیره اهل‌بیت(ع)، تاریخ اسلام و... مى‌باشد. [۱]
پانویس
منابع مقاله
برگرفته از پایگاه اینترنتى مدیریت حوزه‌هاى علمیه تهران