كشف المحجة يا فانوس: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۶ اوت ۲۰۱۷
جز
جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف'
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،')
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف')
خط ۵۱: خط ۵۱:
'''كشف المحجة يا فانوس''' از آثار بسيار مهم [[ابن‌طاووس، علی بن موسی|سيد بن طاووس]] است. كتاب حاضر توسط آقاى [[مبشری، اسدالله|اسدالله مبشرى]] به فارسى ترجمه گشته است.
'''كشف المحجة يا فانوس''' از آثار بسيار مهم [[ابن‌طاووس، علی بن موسی|سيد بن طاووس]] است. كتاب حاضر توسط آقاى [[مبشری، اسدالله|اسدالله مبشرى]] به فارسى ترجمه گشته است.


مولف در اين كتاب فرزند هفت ساله‌اش محمد و ديگر علاقه‌مندان به شنيدن سفارش‌ها، خاطرات، پندها و وصاياى كتاب را مخاطب قرار مى‌دهد. وى با يادآورى اين نكته كه سلامت خاندان از طعن و پاكيزگى آنان از پستى و ناكسى، بزرگ‌ترين نعمت خداوند است و خداوند متعال دستور داده است كه از نعمت‌هايى كه به او عطا شده سخن بگويد.
مؤلف در اين كتاب فرزند هفت ساله‌اش محمد و ديگر علاقه‌مندان به شنيدن سفارش‌ها، خاطرات، پندها و وصاياى كتاب را مخاطب قرار مى‌دهد. وى با يادآورى اين نكته كه سلامت خاندان از طعن و پاكيزگى آنان از پستى و ناكسى، بزرگ‌ترين نعمت خداوند است و خداوند متعال دستور داده است كه از نعمت‌هايى كه به او عطا شده سخن بگويد.


ترجمه حاضر، ترجمه‌اى روان و سليس است كه آن را براى فرزندزاده خود حسين مجتهدى نوشته و چنين مى‌گويد: فرزندم، ايزد بى‌چون را سپاس كه در آغاز زندگانى با كتابى آشنا مى‌شوى كه علامه كبير [[ابن‌طاووس، علی بن موسی|سيد بن طاوس]]، الگوى فضيلت و تقوى در قرن هفتم هجرى فرزند خود «محمّد» را به وصيت نوشته است، و علّامه بزرگوار مرحوم حاج شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]]، مثل درايت و پرهيز، در محرم سال 1370 قمرى در چگونگى كتاب و زندگانى‌نامه مصنّف ارجمندش، بر آن كتاب طليعه‌اى كوتاه رقم زده است، و در آن، با دقّت و كنجكاوى بى‌مانند خود، از مشايخ و شاگردان او در روايت، و از آثار و تصانيف وى نام برده است، چنانكه بر ده‌ها كتاب علمى دانشمندان مقدّمه و تعليقه نگاشته است.
ترجمه حاضر، ترجمه‌اى روان و سليس است كه آن را براى فرزندزاده خود حسين مجتهدى نوشته و چنين مى‌گويد: فرزندم، ايزد بى‌چون را سپاس كه در آغاز زندگانى با كتابى آشنا مى‌شوى كه علامه كبير [[ابن‌طاووس، علی بن موسی|سيد بن طاوس]]، الگوى فضيلت و تقوى در قرن هفتم هجرى فرزند خود «محمّد» را به وصيت نوشته است، و علّامه بزرگوار مرحوم حاج شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]]، مثل درايت و پرهيز، در محرم سال 1370 قمرى در چگونگى كتاب و زندگانى‌نامه مصنّف ارجمندش، بر آن كتاب طليعه‌اى كوتاه رقم زده است، و در آن، با دقّت و كنجكاوى بى‌مانند خود، از مشايخ و شاگردان او در روايت، و از آثار و تصانيف وى نام برده است، چنانكه بر ده‌ها كتاب علمى دانشمندان مقدّمه و تعليقه نگاشته است.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش