قرآن و تفسیر عصری

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    قرآن و تفسیر عصری
    قرآن و تفسیر عصری
    پدیدآورانایازی، محمدعلی (نويسنده)
    عنوان‌های دیگرپژوهشی در نگرش عصری به قرآن، زمینه‌ها و نتایج آن
    ناشردفتر نشر فرهنگ اسلامی
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1378ش
    چاپ2
    شابک964-430-354-7
    موضوعتفسیر - فن - تفاسیر
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    /الف9ق4 91 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    قرآن و تفسیر عصری، نوشته قرآن‌پژوه معاصر سید محمدعلى ایازى (متولد مشهد 1333ش)، تفسیر معاصرانه قرآن را با توجه به نیازها و علوم زمانه می‌کاود و معانی و ویژگی‌های آن را می‌شناساند.

    ساختار و محتوا

    این کتاب بدون تقسیم به بخش و فصل، از محورهای اصلی ذیل تشکیل شده است:

    1. معنای تفسیر عصری[۱].
    2. برداشت‌های گوناگون از تفسیر عصری[۲].
      1. نفی پیش‌فهم‌ها و انتظارات[۳].
      2. مخالفت با تفسیر علمی[۴].
      3. رعایت سطح فهم مخاطبان عصر[۵].
      4. تفسیرهای التقاطی[۶].
      5. موافقت با تفسیر علمی[۷].
      6. اقناع مخاطب در تفسیر[۸].
    3. تفسیر عصرى در متون روایات. ایازی می‌نویسد: در مجموعه روایات اهل‌بیت(ع) به کلماتى برخورد مى‌کنیم که نشان مى‌دهد: مسئله عصرى بودن تفسیر، تلقى جدیدى نیست و عصریت و واقعیت پدیده ضرورى است که باید متناسب با تحولات علمى و ذهنى روز انجام گیرد. امام علی(ع) کلامى دارد درباره قرآن: «هذَا القُرآن إِنَّما هُوَ خَطٌ مَستُورٌ بَينَ الَّدفَتَين، لا ينْطِقُ بِلِسانٍ وَ لا بُدّ لَه مِنْ تَرْجُمانٍ وَ إِنَّما ينْطِقُ عَنْهُ الرِّجال»؛ این کلامى است که در میان جلد پنهان است، با زبان سخن نمى‌گوید، بلکه نیازمند ترجمان و تفسیر است و انسان‌هایى خاص مى‌توانند از آن سخن بگویند؛ بنابراین اگر قرآن چنین است، نیازمند ترجمان و تفسیر است[۹].
    4. تفسیر عصرى از زبان قرآن‌پژوهان[۱۰].
    5. ضرورت گرایش به تفسیر عصرى و ابعاد آن[۱۱].
    6. پایه‌های دگرگونی در فهم[۱۲].
    7. تحولات مهمّ فکری در سیر تطور تفسیر[۱۳].
    8. عوامل گرایش به تفسیر عصری[۱۴].
    9. مخالفت با تفسیر عصری و پاسخ آن[۱۵].
    10. یادآوری‌ها در تفسیر عصری[۱۶].
    11. ویژگی‌های تفسیر عصری[۱۷].
      1. انتقال و توضیح شرایط عصر نزول[۱۸].
      2. پاسخ به نیازها[۱۹].
      3. نقد اندیشه دینی[۲۰].
      4. طراوت در عرضه[۲۱].
      5. پاسخ به شبهات[۲۲].
      6. تأکید بر بعد تربیتی و هدایتی[۲۳].
      7. روش تطبیق و مقایسه[۲۴].
      8. تفسیر علمی[۲۵].

    نتیجه

    سرانجام نویسنده بر این نکته تأکید دارد که همه منظور از تفسیر عصرى، تفسیر علمى نیست، بلکه یکى از ابعاد تفسیر عصرى، تفسیر علمى است و تفسیر علمى در این موضع تطبیق نظریات بر قرآن یا معتقد شدن به جامعیت علوم اولین و آخرین نیست؛ زیرا شأن قرآن بیش از هر چیز هدایت و رهبرى معنوى است[۲۶].

    پانویس

    1. ر.ک: متن کتاب، ص26
    2. ر.ک: همان، ص37-47
    3. ر.ک: همان، ص37
    4. ر.ک: همان، ص39
    5. ر.ک: همان، ص42
    6. ر.ک: همان، ص43
    7. ر.ک: همان، ص45
    8. ر.ک: همان، ص45-47
    9. ر.ک: همان، ص48-49
    10. ر.ک: همان، ص52
    11. ر.ک: همان، ص64
    12. ر.ک: همان، ص73
    13. ر.ک: همان، ص93
    14. ر.ک: همان، ص110
    15. ر.ک: همان، ص161
    16. ر.ک: همان، ص175
    17. ر.ک: همان، ص181
    18. ر.ک: همان، ص182
    19. ر.ک: همان، ص185
    20. ر.ک: همان، ص186
    21. ر.ک: همان، ص188
    22. ر.ک: همان، ص189
    23. ر.ک: همان، ص190
    24. ر.ک: همان، ص191
    25. ر.ک: همان، ص194
    26. ر.ک: همان، ص198-199

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها