۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'امیرالمؤمنین(ع)' به 'امیرالمؤمنین(ع) '
جز (جایگزینی متن - 'مسند احمد' به 'مسند احمد ') |
جز (جایگزینی متن - 'امیرالمؤمنین(ع)' به 'امیرالمؤمنین(ع) ') |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
# تعلیقات مهمی که در موارد لازم نگاشته شده است، اعم از مواردی که نیاز به تقویت سند یا متن حدیث بوده و یا اینکه حدیث سندا یا متناً ضعیف بوده و و جه ضعف آن را بیان کرده است. | # تعلیقات مهمی که در موارد لازم نگاشته شده است، اعم از مواردی که نیاز به تقویت سند یا متن حدیث بوده و یا اینکه حدیث سندا یا متناً ضعیف بوده و و جه ضعف آن را بیان کرده است. | ||
ابن تیمیه عالم مشهور و جنجال‌آفرین حنبلی قرن هشتم در تألیفات خود از جمله «منهاج السنة» درصدد تضعیف احادیث روایت‌شده در فضائل امیرالمؤمنین(ع) برآمده و به‌صراحت اعلام کرده که روایات فضائل در [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد]] مشتمل بر افزوده‌های قطیعی می‌باشد که – بنا به گفته وی - به اتفاق اهل معرفت روایاتی جعلی می‌باشند. | ابن تیمیه عالم مشهور و جنجال‌آفرین حنبلی قرن هشتم در تألیفات خود از جمله «منهاج السنة» درصدد تضعیف احادیث روایت‌شده در فضائل [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] برآمده و به‌صراحت اعلام کرده که روایات فضائل در [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد]] مشتمل بر افزوده‌های قطیعی می‌باشد که – بنا به گفته وی - به اتفاق اهل معرفت روایاتی جعلی می‌باشند. | ||
به نظر می‌رسد این حکم کلی ابن تیمیه در خصوص جعلی بودن روایات قطیعی بسیار خطا و نابجا باشد. بخش عمده‌ای از مرویات قطیعی اگرچه از طریق عبدالله از احمد نباشد، اما همان روایات از طرُق حدیثی دیگر از جمله از طریق عبدالله از پدرش احمد در همین کتاب فضائل یا در مسند روایت شده و از طرقی است که به قول اهل حدیث «يقوّي بعضها بعضاً». زیادات قطیعی عمدتاً از حدیث شماره ۱۶۱ کتاب فضائل آغاز می‌شود که چنین است: | به نظر می‌رسد این حکم کلی ابن تیمیه در خصوص جعلی بودن روایات قطیعی بسیار خطا و نابجا باشد. بخش عمده‌ای از مرویات قطیعی اگرچه از طریق عبدالله از احمد نباشد، اما همان روایات از طرُق حدیثی دیگر از جمله از طریق عبدالله از پدرش احمد در همین کتاب فضائل یا در مسند روایت شده و از طرقی است که به قول اهل حدیث «يقوّي بعضها بعضاً». زیادات قطیعی عمدتاً از حدیث شماره ۱۶۱ کتاب فضائل آغاز می‌شود که چنین است: | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
در مقابل زیادات قطیعی که از جهت سندی مورد تقویت قرار گرفته، روایاتی هستند ـ گرچه اندک‌شمار ـ که محقق طباطبایی آنها را تضعیف کرده و بر آنها تعلیقه زده است و دو نمونه را در اینجا ذکر می‌کنیم: | در مقابل زیادات قطیعی که از جهت سندی مورد تقویت قرار گرفته، روایاتی هستند ـ گرچه اندک‌شمار ـ که محقق طباطبایی آنها را تضعیف کرده و بر آنها تعلیقه زده است و دو نمونه را در اینجا ذکر می‌کنیم: | ||
# شماره ۱۷۲ حدیثی است که ابن شهاب زهری از امام سجاد(ع) روایت می‌کند و آن حدیث بیدار نشدن امیرالمؤمنین(ع) و فاطمه زهرا(س) برای نماز صبح و توجیه علی(ع) است که باعث عصبانیت پیامبر اکرم(ص) شد. محقق طباطبایی در پاورقی، رجال سند این حدیث را ضعیف می‌شمارد؛ زیرا کسانی چون ابواسحاق مخرمی ضعیف و زهری که از مبغضین امیرالمؤمنین(ع) است در سند وجود دارد. | # شماره ۱۷۲ حدیثی است که ابن شهاب زهری از امام سجاد(ع) روایت می‌کند و آن حدیث بیدار نشدن [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] و فاطمه زهرا(س) برای نماز صبح و توجیه علی(ع) است که باعث عصبانیت پیامبر اکرم(ص) شد. محقق طباطبایی در پاورقی، رجال سند این حدیث را ضعیف می‌شمارد؛ زیرا کسانی چون ابواسحاق مخرمی ضعیف و زهری که از مبغضین [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] است در سند وجود دارد. | ||
# شماره ۱۷۹ حدیثی است که قطیعی از شیخ خود جعفر بن محمد فریابی از ابوصالح از امیرالمؤمنین(ع) روایت می‌کند که حضرت فرمودند: «إني لأرجو أن أكون أنا و عثمان و طلحة و الزبير ممّن قال الله عزّ و جلّ فيهم: {{متن قرآن|وَ نَزَعْنا ما في صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَلی سُرُرٍ مُتَقابِلينَ|سوره=الحجر|آیه=47}}. طباطبایی، سند این روایت را نیز ضعیف دانسته؛ زیرا در آن ابوصالح (باذام) مولی ام‌هانی ضعیف وجود دارد. | # شماره ۱۷۹ حدیثی است که قطیعی از شیخ خود جعفر بن محمد فریابی از ابوصالح از [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] روایت می‌کند که حضرت فرمودند: «إني لأرجو أن أكون أنا و عثمان و طلحة و الزبير ممّن قال الله عزّ و جلّ فيهم: {{متن قرآن|وَ نَزَعْنا ما في صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَلی سُرُرٍ مُتَقابِلينَ|سوره=الحجر|آیه=47}}. طباطبایی، سند این روایت را نیز ضعیف دانسته؛ زیرا در آن ابوصالح (باذام) مولی ام‌هانی ضعیف وجود دارد. | ||
بنابراین، نه حکم کلی بر ضعیف بودن روایات فضائل علی(ع) صحیح است که ابن تیمیه و همفکران او به آن قائلند و نه چنین حکمی بر صحت همه روایات آن. | بنابراین، نه حکم کلی بر ضعیف بودن روایات فضائل علی(ع) صحیح است که ابن تیمیه و همفکران او به آن قائلند و نه چنین حکمی بر صحت همه روایات آن. | ||