۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'رده:25 دی الی 24 بهمن' به ''
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
جز (جایگزینی متن - 'رده:25 دی الی 24 بهمن' به '') |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =3 | | تعداد جلد =3 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =00176 | ||
| کتابخوان همراه نور =00176 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''رسالة صیغ العقود و الایقاعات''' تألیف [[محقق کرکی، علی بن حسین|شيخ على بن حسين كركى]]، معروف به [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]]، [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق ثانى]] (م 940 ه ق) در | '''رسالة صیغ العقود و الایقاعات''' تألیف [[محقق کرکی، علی بن حسین|شيخ على بن حسين كركى]]، معروف به [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]]، [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق ثانى]] (م 940 ه ق) در مورد الفاظ عقود در معاملات می‌باشد. | ||
كتاب كوچكى است كه الفاظى را كه در عقود و ايقاعات واجب است تلفظ شود، بيان نموده است. اين كتاب به سبک فقه رساله‌اى و بسيار مختصر نوشته شده است و مؤلف در پايان آن در مورد تفصيل مطالب آن مى‌نويسد: و احكام جميع ذلك مذكورة فى معادنه من كتب الاصحاب رحمهم‌الله فليطلب هناك. | كتاب كوچكى است كه الفاظى را كه در عقود و ايقاعات واجب است تلفظ شود، بيان نموده است. اين كتاب به سبک فقه رساله‌اى و بسيار مختصر نوشته شده است و مؤلف در پايان آن در مورد تفصيل مطالب آن مى‌نويسد: و احكام جميع ذلك مذكورة فى معادنه من كتب الاصحاب رحمهم‌الله فليطلب هناك. | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۵: | ||
كتاب از دو قسمت عقود و ايقاعات تشكيل شده است و مؤلف پس از بيان اقسام هر كدام از آن دو به بيان الفاظى كه براى هر كدام از اين اقسام نياز است پرداخته است. | كتاب از دو قسمت عقود و ايقاعات تشكيل شده است و مؤلف پس از بيان اقسام هر كدام از آن دو به بيان الفاظى كه براى هر كدام از اين اقسام نياز است پرداخته است. | ||
اين كتاب توسط شيخ على بن عبدالعالى ميسى، معاصر محقق كركى و پس از كسب اجازه از مؤلف شرح زده شده است و به نام الرسالة الميسيّة مشهور شده است. و بعدها فقهاى بزرگ مكررا به اين شرح استناد نموده‌اند.<ref>الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ج۱۳، ص۳۶۳</ref> <ref>اعیان الشیعه، ج۸، ص۲۶۲ </ref> | اين كتاب توسط شيخ على بن عبدالعالى ميسى، معاصر محقق كركى و پس از كسب اجازه از مؤلف شرح زده شده است و به نام الرسالة الميسيّة مشهور شده است. و بعدها فقهاى بزرگ مكررا به اين شرح استناد نموده‌اند.<ref>الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ج۱۳، ص۳۶۳</ref><ref>اعیان الشیعه، ج۸، ص۲۶۲ </ref> | ||
در اعيان الشيعه <ref>اعیان الشیعه، ج۸، ص۲۶۳</ref> به متن اجازه و احترام محقق كركى به وى اشاره شده است. در قسمتى از آن محقق كركى دربارۀ وى مى‌نويسد: سيدنا الشيخ الاجل العالم الفاضل الكامل علامة العلماء و مرجع الفضلاء. | در اعيان الشيعه<ref>اعیان الشیعه، ج۸، ص۲۶۳</ref> به متن اجازه و احترام محقق كركى به وى اشاره شده است. در قسمتى از آن محقق كركى دربارۀ وى مى‌نويسد: سيدنا الشيخ الاجل العالم الفاضل الكامل علامة العلماء و مرجع الفضلاء. | ||
== نسخه‌ها == | == نسخه‌ها == | ||
در الذريعة در 3 جا به نسخه‌هاى خطى آن اشاره شده است. يكبار در<ref>الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ج۱۵، ص۱۱۰</ref> به نسخه خط مؤلف در كتابخانه آستان قدس رضوى و بار ديگر در <ref>الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ج۱۶، ص۱۲۶</ref> نسخه مربوط به سال 937 كه همراه الفخريه فخر المحققين به خط مولى محمود ميبدى نوشته شده است و بار ديگر در <ref>الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ج۲۰، ص۶</ref> به نسخه مربوط به سال 1058 به خط سيد محمد يوسف اشاره نموده است. | در الذريعة در 3 جا به نسخه‌هاى خطى آن اشاره شده است. يكبار در<ref>الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ج۱۵، ص۱۱۰</ref> به نسخه خط مؤلف در كتابخانه آستان قدس رضوى و بار ديگر در<ref>الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ج۱۶، ص۱۲۶</ref> نسخه مربوط به سال 937 كه همراه الفخريه فخر المحققين به خط مولى محمود ميبدى نوشته شده است و بار ديگر در<ref>الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ج۲۰، ص۶</ref> به نسخه مربوط به سال 1058 به خط سيد محمد يوسف اشاره نموده است. | ||
در مقدمه‌اى بر فقه شيعه مقدمه‌ای بر <ref>فقه شیعه، مدرسی، ج۱، ص۱۷۷</ref> <ref>فقه شیعه، مدرسی، ج۱، ص۱۷8</ref> به چند نسخه منتخب خطى كتابخانه‌هاى آستان قدس رضوى، آیت‌الله مرعشى، مجلس شوراى اسلامى و دانشگاه تهران اشاره شده است. | در مقدمه‌اى بر فقه شيعه مقدمه‌ای بر<ref>فقه شیعه، مدرسی، ج۱، ص۱۷۷</ref><ref>فقه شیعه، مدرسی، ج۱، ص۱۷8</ref> به چند نسخه منتخب خطى كتابخانه‌هاى آستان قدس رضوى، آیت‌الله مرعشى، مجلس شوراى اسلامى و دانشگاه تهران اشاره شده است. | ||
در چاپ كتاب موجود از 9 نسخه خطى كتابخانه آیت‌الله مرعشى مربوط به قرن دهم، 962، 939، 1120، قرن يازدهم، 1060، 1008 استفاده شده كه قديمترين آن مربوط به سال 939 ق است. در ابتدا 9 نسخه ذكر شده ولى در توضيح فقط به 7 نسخه اشاره شده است. | در چاپ كتاب موجود از 9 نسخه خطى كتابخانه آیت‌الله مرعشى مربوط به قرن دهم، 962، 939، 1120، قرن يازدهم، 1060، 1008 استفاده شده كه قديمترين آن مربوط به سال 939 ق است. در ابتدا 9 نسخه ذكر شده ولى در توضيح فقط به 7 نسخه اشاره شده است. | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۹: | ||
== تاريخ انتشار == | == تاريخ انتشار == | ||
در الذريعة <ref>الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ج۱۵، ص۱۱۰</ref> به دو چاپ كتاب در ضمن مجموعه كلمات المحققين در سال 1315 ق و در حاشيه تعليقه آخوند خراسانى ذكر شده و در مقدمه‌اى بر فقه شيعه<ref>فقه شیعه، مدرسی، ج۱، ص۱۷۷</ref> نيز به چاپ آن در سالهاى 1315 و 1318 اشاره شده است. كتاب موجود نيز در سال 1409 ق به وسيله كتابخانه آیت‌الله مرعشى نجفى چاپ شده است. | در الذريعة<ref>الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ج۱۵، ص۱۱۰</ref> به دو چاپ كتاب در ضمن مجموعه كلمات المحققين در سال 1315 ق و در حاشيه تعليقه آخوند خراسانى ذكر شده و در مقدمه‌اى بر فقه شيعه<ref>فقه شیعه، مدرسی، ج۱، ص۱۷۷</ref> نيز به چاپ آن در سالهاى 1315 و 1318 اشاره شده است. كتاب موجود نيز در سال 1409 ق به وسيله كتابخانه آیت‌الله مرعشى نجفى چاپ شده است. | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
| خط ۵۹: | خط ۶۰: | ||
مؤلف اقرار را از ايقاعات ندانسته است بلكه آن را إخبار دانسته است و ايقاعات را از نوع انشاء دانسته است. | مؤلف اقرار را از ايقاعات ندانسته است بلكه آن را إخبار دانسته است و ايقاعات را از نوع انشاء دانسته است. | ||
وى در عقود لازم، لفظ عربى شرعى را شرط دانسته مى‌نويسد: و اعلم انه لا بد فى كل عقد لازم و لو من احد الطرفين من وقوعه باللفظ الصحيح الشرعى العربى <ref>رسائل المحقق الکرکی، محقق کرکی، ج۱، ص۱۷۷</ref> وى در مورد اصل اوّلى در عقود مى‌نويسد، لان الاصل فى العقود اللزوم الاّ ما اخرجه دليل، و ذلك قضيه كلام الاصحاب | وى در عقود لازم، لفظ عربى شرعى را شرط دانسته مى‌نويسد: و اعلم انه لا بد فى كل عقد لازم و لو من احد الطرفين من وقوعه باللفظ الصحيح الشرعى العربى<ref>رسائل المحقق الکرکی، محقق کرکی، ج۱، ص۱۷۷</ref> وى در مورد اصل اوّلى در عقود مى‌نويسد، لان الاصل فى العقود اللزوم الاّ ما اخرجه دليل، و ذلك قضيه كلام الاصحاب | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۱۳۲: | خط ۱۳۳: | ||
[[رده: فقه مذاهب]] | [[رده: فقه مذاهب]] | ||
[[رده: فقه شیعه]] | [[رده: فقه شیعه]] | ||