۸۰٬۶۷۲
ویرایش
دیوان الإمام السجاد زین‌العابدین علی بن الحسین بن علی بن ابیطالب علیهم‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها
دیوان الإمام السجاد زین‌العابدین علی بن الحسین بن علی بن ابیطالب علیهم‌السلام (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳۱ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۵۵
، ۳۱ مهٔ ۲۰۲۳جایگزینی متن - ' .' به '.'
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
علامه طهرانی در الذریعه از این دیوان یاد کرده و درباره آن می‌نویسد: دیوان امام سجاد(ع) منسوب به [[امام سجاد علیه‌السلام|امام زین‌العابدین علی بن حسین بن علی بن ابیطالب(ع)]] است. این دیوان حدود 150 بیت دارد و بر اساس حروف قوافی مرتب شده است. هر حرفی 5 بیت دارد و «لا= لام الف» به‌عنوان حرف مستقلی در نظر گرفته شده است.<ref>ر.ک: همان</ref> | علامه طهرانی در الذریعه از این دیوان یاد کرده و درباره آن می‌نویسد: دیوان امام سجاد(ع) منسوب به [[امام سجاد علیه‌السلام|امام زین‌العابدین علی بن حسین بن علی بن ابیطالب(ع)]] است. این دیوان حدود 150 بیت دارد و بر اساس حروف قوافی مرتب شده است. هر حرفی 5 بیت دارد و «لا= لام الف» به‌عنوان حرف مستقلی در نظر گرفته شده است.<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
[[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایی]] قافیه الف از آن را در جلد چهارم کشکولش آورده و البته در نسبت آن به امام(ع) تردید نموده است. سپس عبدالغفار نجم الدولة ناشر کشکول، همه دیوان را در آن آورده و به این مطلب در مقدمه چاپش(چاپ سنگی در سال 1296 در تهران) اشاره کرده است. نسخه‌ای از آن نیز نزد مجید موقّر در تهران در یک جلد هست که مشتمل بر 23 برگه است... .<ref>ر.ک: همان</ref> | [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایی]] قافیه الف از آن را در جلد چهارم کشکولش آورده و البته در نسبت آن به امام(ع) تردید نموده است. سپس عبدالغفار نجم الدولة ناشر کشکول، همه دیوان را در آن آورده و به این مطلب در مقدمه چاپش(چاپ سنگی در سال 1296 در تهران) اشاره کرده است. نسخه‌ای از آن نیز نزد مجید موقّر در تهران در یک جلد هست که مشتمل بر 23 برگه است....<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
درهرحال، این دیوان چندین مرتبه شرح شده است. یکی از شرح‌ها همان است که اولش داریم: الحمد لله الذی هو بالحمد جدیر... قال الشیخ الامام... زین‌العابدین علی بن الحسین... فی قافیة الالف: | درهرحال، این دیوان چندین مرتبه شرح شده است. یکی از شرح‌ها همان است که اولش داریم: الحمد لله الذی هو بالحمد جدیر... قال الشیخ الامام... زین‌العابدین علی بن الحسین... فی قافیة الالف: | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
بستانی درباره ادبیات [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] می‌گوید: ادب امام(ع) بنایی محکم در نقد اوضاع زمانه پر از ظلم از یک طرف و بیداری شخصیت اسلامی در زمینه‌های مختلف از سوی دیگر است. ادب امام(ع) شامل ادب سیاسی، ادب جتماعی، ادب اخلاقی و ادب دعایی است. او معتقد است: ادب امام(ع) نقش محوری در بیداری اسلام در مقابل سلطه‌های ظالمانه داشته است، زیرا محور اصلی ادب امام(ع) بر حذر داشتن از همکاری با نظام حاکم، آگاهی دادن از اسلام حقیقی و اوضاع اجتماعی و عقیدتی است.<ref>ر.ک: همتی، شهریار ....، ص134</ref> | بستانی درباره ادبیات [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] می‌گوید: ادب امام(ع) بنایی محکم در نقد اوضاع زمانه پر از ظلم از یک طرف و بیداری شخصیت اسلامی در زمینه‌های مختلف از سوی دیگر است. ادب امام(ع) شامل ادب سیاسی، ادب جتماعی، ادب اخلاقی و ادب دعایی است. او معتقد است: ادب امام(ع) نقش محوری در بیداری اسلام در مقابل سلطه‌های ظالمانه داشته است، زیرا محور اصلی ادب امام(ع) بر حذر داشتن از همکاری با نظام حاکم، آگاهی دادن از اسلام حقیقی و اوضاع اجتماعی و عقیدتی است.<ref>ر.ک: همتی، شهریار....، ص134</ref> | ||
اشعار منسوب به [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] یکی از شاهکارهای ادبی است که بی‌شک دلالت بر بلاغت و مستحکم بودن سبک امام(ع) دارد. غالب مضامینی که در این اشعار بیان شده؛ تصویر واقعه کربلا و سختی‌های خاندان پاک پیامبر اکرم(ص)، غم و اندوه امام(ع) در فراق شهدا، برپایی روز قیامت، شکوه از کوفیان، عدالت خداوند، پند گرفتن از گذشتگان، غفلت انسان‌ها، ناپایداری و بی‌وفایی روزگار، حتمیت مرگ برای همگان و توبه پذیری خداوند، گوشزد کردن ظلم یزیدیان است. در واقع امام(ع) به دلیل خفقان سیاسی آن زمان هر آنچه را که نتوانسته به‌طور مستقیم بیان کند در قالب اشعار و ادعیه نگاشته است؛ بنابراین این اشعار تصوری از زندگی اجتماعی، سیاسی و اعتقادی عصر است که در سبکی قرآنی و هدفی اجتماعی، سیاسی و تعلیمی سروده شده است.<ref>ر.ک: همان، ص146</ref> | اشعار منسوب به [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] یکی از شاهکارهای ادبی است که بی‌شک دلالت بر بلاغت و مستحکم بودن سبک امام(ع) دارد. غالب مضامینی که در این اشعار بیان شده؛ تصویر واقعه کربلا و سختی‌های خاندان پاک پیامبر اکرم(ص)، غم و اندوه امام(ع) در فراق شهدا، برپایی روز قیامت، شکوه از کوفیان، عدالت خداوند، پند گرفتن از گذشتگان، غفلت انسان‌ها، ناپایداری و بی‌وفایی روزگار، حتمیت مرگ برای همگان و توبه پذیری خداوند، گوشزد کردن ظلم یزیدیان است. در واقع امام(ع) به دلیل خفقان سیاسی آن زمان هر آنچه را که نتوانسته به‌طور مستقیم بیان کند در قالب اشعار و ادعیه نگاشته است؛ بنابراین این اشعار تصوری از زندگی اجتماعی، سیاسی و اعتقادی عصر است که در سبکی قرآنی و هدفی اجتماعی، سیاسی و تعلیمی سروده شده است.<ref>ر.ک: همان، ص146</ref> | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منابع مقاله== | ||
# مقدمه و متن کتاب. | # مقدمه و متن کتاب. | ||
#[[:noormags:1310910| همتی، شهریار؛ پروین، نورالدین؛ حاجیان، مهدی؛ «اقتباسات قرآنی دیوان منسوب به امام سجاد(ع)»، نشریه پژوهش‌های قرآنی در ادبیات، بهار و تابستان 1395 - شماره 5 (18 صفحه - از 131 تا 148)]]. | #[[:noormags:1310910| همتی، شهریار؛ پروین، نورالدین؛ حاجیان، مهدی؛ «اقتباسات قرآنی دیوان منسوب به امام سجاد(ع)»، نشریه پژوهش‌های قرآنی در ادبیات، بهار و تابستان 1395 - شماره 5 (18 صفحه - از 131 تا 148)]]. | ||