در انتظار ققنوس کاوشی در قلمرو موعودشناسی و مهدی‌باوری: تفاوت میان نسخه‌ها

== ساختار ==

كتاب با دو مقدمه از مترجم و مؤلف آغاز شده و مطالب در قالب دو بخش و هر بخش درچندين فصل، به ترتيب ذيل تنظيم شده است:

مقدمه و چهار فصل اول، تأليف استاد العميدى است. تعليقات بخش اول و مطالب بخش دوم، افزوده‌هاى مترجم را تشكيل مى‌دهد كه تعليقات وى، با اعداد داخل كروشه[ ] مشخص شده است.

سر اين كه مباحث در قالب اين دو بخش سازماندهى شده، اين است كه به عقيده مترجم، مهدويت به مثابه يك عقيده، شامل دو بعدِ قابل بررسى است:

در واژه مركب «مهدى‌باورى»، جزء اول بيانگر «موضوع ايمان» و جزء دوم بيانگر خود «عنصر باورمندى» است.

وى معتقد است، بر پايه اين دو بعد اساسى است كه دو محور كلان مسائل گفتمان مهدويت شكل مى‌گيرد؛ از اين دو محور، يكى عهده‌دار شناسايى «موضوع مهدى‌باورى» است(بخش اول- مطالب كتاب العميدى) و محور ديگر، متكفل بررسى خود «عقيده مهدى‌باورى» به مثابه يك ايمان دينى و درصدد تبيين مسايل ذيل است(بخش دوم- اضافات مترجم):

مطالبى كه استاد عميدى در كتاب خود آورده، با كمى تسامح، همگى به بخش اول مربوط مى‌شود، زيرا محورهاى كتاب ايشان، در واقع پاسخى است به ابهام‌آفرينى «احمد الكاتب» درباره مهدويت و چون اين بخش، در خود كتاب «المهدى المنتظر...» كتاب‌شناسى شده است، فقط گزارش محتواى بخش دوم ارائه مى‌گردد.

سوم، بعد از بيان فلسفه بعثت انبياء و ارتباط آن با انقلاب حضرت مهدى(عج)، به دنبال برملا كردن توطئه‌هاى استكبار جهانى براى استمرار بخشيدن به نفوذ و حفظ منافع نامشروع خود، از طريق مبارزه با مهدى‌باورى است كه اين امر را در مؤلفه‌هاى ذيل بررسى كرده است:

نويسنده معتقد است، در پهنه انتظار، شعر از جايگاه ممتازى برخوردار بوده و افزون بر آن كه رواياتى به شكل عام در جهت تشويق به سرودن شعر در منقبت معصومين(ع) وارد شده، احاديثى نيز به شكل خاص وجود دارد كه سرودن شعر در مدح ولى عصر(عج) و تشكيل مجالس و مديحه سرايى براى ايشان را از وظايف منتظران دانسته است و لذا آخرين فصل، به اشعار و متون ادبى كه توسط شعرايى همچون [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|فيض كاشانى]]، ملاهادى سبزوارى، محمد حسين اصفهانى و... در وصف آن حضرت سروده شده، اختصاص دارد.