تاریخ بیهق: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۱۸
جز
جایگزینی متن - 'فارسى' به 'فارسی'
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==')
جز (جایگزینی متن - 'فارسى' به 'فارسی')
خط ۳۱: خط ۳۱:
}}
}}


'''تاريخ بيهق'''، تأليف ابوالحسن، [[بیهقی، علی بن زید|على بن زيد بيهقى]]، مشهور به ابن فندق(متوفاى 565ق)، با موضوع تاريخ و جغرافياى بيهق، به زبان فارسى است. اين اثر، حاوى نكات ارزش‌مندى در باب تاريخ و جغرافياى مشرق ايران در عصر غزنويان و سلجوقيان است و از آنجا كه برخى از اين اطلاعات در ديگر آثار آن دوران نيامده، اين كتاب، از اهميت ويژه‌اى برخوردار است.
'''تاريخ بيهق'''، تأليف ابوالحسن، [[بیهقی، علی بن زید|على بن زيد بيهقى]]، مشهور به ابن فندق(متوفاى 565ق)، با موضوع تاريخ و جغرافياى بيهق، به زبان فارسی است. اين اثر، حاوى نكات ارزش‌مندى در باب تاريخ و جغرافياى مشرق ايران در عصر غزنويان و سلجوقيان است و از آنجا كه برخى از اين اطلاعات در ديگر آثار آن دوران نيامده، اين كتاب، از اهميت ويژه‌اى برخوردار است.


[[بهار، محمدتقی|ملك الشعراى بهار]] درباره اين كتاب مى‌نويسد: «تاريخ بيهق، يكى از كتب بسيار مفيد و سودمند فارسى است كه نظيرش از دو الى سه تجاوز نمى‌كند، چه از حيث سبک  و اسلوب و چه از حيث ثقه بودن و چه از حيث پر بودن از مطالب تاريخى و ادبى و علمى بسيار مفيد كه در عالم خود بى‌نظير است.»
[[بهار، محمدتقی|ملك الشعراى بهار]] درباره اين كتاب مى‌نويسد: «تاريخ بيهق، يكى از كتب بسيار مفيد و سودمند فارسی است كه نظيرش از دو الى سه تجاوز نمى‌كند، چه از حيث سبک  و اسلوب و چه از حيث ثقه بودن و چه از حيث پر بودن از مطالب تاريخى و ادبى و علمى بسيار مفيد كه در عالم خود بى‌نظير است.»


== ساختار ==
== ساختار ==
خط ۵۹: خط ۵۹:
طولانى‌ترين بخش كتاب، فصلى است كه مؤلف به يادكرد علماء و ائمه و افاضل ناحيه بيهق اختصاص داده و افزون بر نقل احاديثى كه از طريق هر يك از محدثان و عالمان بيهق روايت شده، نمونه‌اى از اشعار آنان را نيز نقل كرده است.
طولانى‌ترين بخش كتاب، فصلى است كه مؤلف به يادكرد علماء و ائمه و افاضل ناحيه بيهق اختصاص داده و افزون بر نقل احاديثى كه از طريق هر يك از محدثان و عالمان بيهق روايت شده، نمونه‌اى از اشعار آنان را نيز نقل كرده است.


نويسنده، در كتاب خويش، هم‌چنين از نقباء سادات، شعراى فارسى ناحيه بيهق، فضلاى ذو اللسانين، بزرگان محلى، وقايع بزرگى كه در آن ناحيه اتفاق افتاده، شگفتى‌ها و عجايب آن سرزمين و ساداتى كه در خسروجرد و غيره مدفونند، ياد كرده است.
نويسنده، در كتاب خويش، هم‌چنين از نقباء سادات، شعراى فارسی ناحيه بيهق، فضلاى ذو اللسانين، بزرگان محلى، وقايع بزرگى كه در آن ناحيه اتفاق افتاده، شگفتى‌ها و عجايب آن سرزمين و ساداتى كه در خسروجرد و غيره مدفونند، ياد كرده است.


آخرين فصل كتاب، خاتمه‌اى است كه در آن، مذمت دنيا با نقل حكاياتى مورد تأكيد قرار گرفته و در آخر، معايب دنيا در ده وجه با نقل اشعار عربى بيان شده است.
آخرين فصل كتاب، خاتمه‌اى است كه در آن، مذمت دنيا با نقل حكاياتى مورد تأكيد قرار گرفته و در آخر، معايب دنيا در ده وجه با نقل اشعار عربى بيان شده است.


راجع به ويژگى‌هاى نثر كتاب تاريخ بيهق، [[بهمنیار، احمد|احمد بهمنيار]] عقيده دارد كه: «تاريخ بيهق، به نثر ساده نوشته شده و انشاء آن با وجود متوسط بودن، از مزايا و محسنات لفظى و معنوى كه خاص مؤلفات قرن چهارم تا هفتم است، بهره و نصيب كافى دارد و از خصايص انشايى كه در آن ديده مى‌شود، يكى اين است كه مؤلف سال‌هاى وقايع را به عربى نوشته و در انساب طوايف و اشخاص نيز غالباً براى اختصار يا احتراز از تكرار، به عبارات عربى متوسل شده و از به هم آميختن جمله‌هاى فارسى و تازى، نثرى ملمع به وجود آورده است، ليكن ساير مطالب را به فارسى يك‌دست نوشته و سبک  تحرير او در اين قسمت، پسنديده و در تاريخ‌نويسى قابل پيروى و تقليد است.»
راجع به ويژگى‌هاى نثر كتاب تاريخ بيهق، [[بهمنیار، احمد|احمد بهمنيار]] عقيده دارد كه: «تاريخ بيهق، به نثر ساده نوشته شده و انشاء آن با وجود متوسط بودن، از مزايا و محسنات لفظى و معنوى كه خاص مؤلفات قرن چهارم تا هفتم است، بهره و نصيب كافى دارد و از خصايص انشايى كه در آن ديده مى‌شود، يكى اين است كه مؤلف سال‌هاى وقايع را به عربى نوشته و در انساب طوايف و اشخاص نيز غالباً براى اختصار يا احتراز از تكرار، به عبارات عربى متوسل شده و از به هم آميختن جمله‌هاى فارسی و تازى، نثرى ملمع به وجود آورده است، ليكن ساير مطالب را به فارسی يك‌دست نوشته و سبک  تحرير او در اين قسمت، پسنديده و در تاريخ‌نويسى قابل پيروى و تقليد است.»


در هر صورت اين نكته را نمى‌توان انكار كرد كه نثر تاريخ بيهق سرشار از لغات و اصطلاحات و اشعار عربى است. [[صفا، ذبیح‎ الله|ذبيح الله صفا]]، در اين مورد مى‌گويد: «اين كتاب، اگرچه از حيث لغات و تركيبات عربى وافرى كه در آن به كار رفته از ديگر كتب هم عصر خود تمايز دارد، ليكن به‌هرحال نثرى روان و پخته و بسيار متين و استوار دارد.»
در هر صورت اين نكته را نمى‌توان انكار كرد كه نثر تاريخ بيهق سرشار از لغات و اصطلاحات و اشعار عربى است. [[صفا، ذبیح‎ الله|ذبيح الله صفا]]، در اين مورد مى‌گويد: «اين كتاب، اگرچه از حيث لغات و تركيبات عربى وافرى كه در آن به كار رفته از ديگر كتب هم عصر خود تمايز دارد، ليكن به‌هرحال نثرى روان و پخته و بسيار متين و استوار دارد.»
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش