بناکتی، داود بن محمد

ابوسليمان فخر‌الدين داوود بن محمد ملقب به فخر بناكتى (د 730ق / 1330م)، مورخ و شاعر ايرانى دوره مغول است. لقب فخر بناكتى را خود در كتابش ذكر كرده است. بناكتى در بناكت، شهرى در ماوراءالنهر كه بعدها شاهرخيه نام گرفت، زاده شد و در يكى از خاندان‌هاى علمى و دانش‌دوست اين شهر پرورش يافت. پدرش، تاج‌الدين، ابوالفضل محمد بناكتى، از عالمان دين به شمار مى‌رفت و كتاب «الميسور در شرح مصابيح» و «مصباح الضمير من صحاح التفسير» از اوست.

بناکتی، داود بن محمد
نام بناکتی، داود بن محمد
نام‎های دیگر ب‍ن‍اک‍ت‍ی‌، اب‍و س‍ل‍ی‍م‍ان‌ ف‍خ‍ر ال‍دی‍ن‌ داود

ب‍ن‍اک‍ت‍ی‌، ف‍خ‍ر ال‍دی‍ن‌ اب‍و س‍ل‍ی‍م‍ان‌ داود ب‍ن‌ م‍ح‍م‍د

ف‍خ‍ر ب‍ن‍اک‍ت‍ی‌، داود ب‍ن‌ م‍ح‍م‍د

ف‍ن‍اک‍ت‍ی‌، داود ب‍ن‌ م‍ح‍م‍د

نام پدر
متولد
محل تولد
رحلت 730 ق یا 1330 م
اساتید
برخی آثار
کد مؤلف AUTHORCODE550AUTHORCODE

برادرش، نظام‌الدين على بناكتى نيز از عارفان نامى دوره خود بوده است.

فخر‌الدين بناكتى خود مردى فاضل و دانشمند بود و در شاعرى نيز دستى قوى داشت. از نوشته او برمى‌آيد كه در 701ق / 1302م، ملك‌الشعراى دربار غازان خان بوده است. بغدادى، ديوان شعرى نيز به او نسبت داده است. از نمونه‌هاى شعر بناكتى، يك غزل در «تذكرة الشعراء» دولت‌شاه، و دو قصيده در تاريخ خود وى آمده است.

از جمله آثار او كتاب مشهورى است به نام «روضة اولى الالباب في معرفة التواريخ و الانساب» كه به «تاريخ بناكتى» نيز معروف شده است و شهرت بناكتى، مرهون همين كتاب است.

منابع مقاله

محسن احمدى، دايرةالمعارف بزرگ اسلامى، ج 12، ص568.


وابسته‌ها