۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
←بازگشت به ایران و فتوای تاریخی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
</div> | </div> | ||
'''محمدصالح برغانی قزوینی حایری''' (1174-1271ق)، فرزند ملامحمد ملائکه، از مفسران بزرگ شیعه و ائمه فتوی و مراجع تقلید و از نوابغ علمی مقیم مکه در قرن سیزدهم و برادر محمدتقی برغانی، معروف به شهید ثالث بود. وی از شاگردان [[بحرالعلوم، محمدمهدی بن مرتضی|بحرالعلوم]] و [[کاشف‌الغطاء، جعفر بن خضر|شیخ جعفر کبیر]] و صاحب کتاب | '''محمدصالح برغانی قزوینی حایری''' (1174-1271ق)، فرزند ملامحمد ملائکه، از مفسران بزرگ شیعه و ائمه فتوی و مراجع تقلید و از نوابغ علمی مقیم مکه در قرن سیزدهم و برادر محمدتقی برغانی، معروف به شهید ثالث بود. وی از شاگردان [[بحرالعلوم، محمدمهدی بن مرتضی|بحرالعلوم]] و [[کاشف‌الغطاء، جعفر بن خضر|شیخ جعفر کبیر]] و صاحب کتاب «[[موسوعة البرغاني في فقه الشيعة|موسوعة البرغاني]]» می‌باشد. از جمله کارهای او برخورد تند و قاطع خاندان آل‌برغانی با جریان شیخیه و بابیه و دربار ایران است. | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
==بازگشت به ایران و فتوای تاریخی== | ==بازگشت به ایران و فتوای تاریخی== | ||
در حدود سال1220ق، به ایران بازگشت و در تهران سکنا گزید و کرسی تدریس و فتوی و رهبری را به خود اختصاص داد. در این ایام، بر اثر بی‌کفایتی فتحعلی شاه قاجار (جلوس 1212ق، متوفی 1250ق) ولایات شمال ایران به اشغال روس‌ها درآمد و رقابت انگلستان و فرانسه در ایران و دخالت مستقیم انگلستان در امور داخلی کشور بالا گرفت. تمامی این حوادث، خشم شیخ را برانگیخت و باعث شد که وی فتوای خود را در خصوص هرگونه جنگ و یا ترک مخاصمه و قراردادهای صلح و مذاکرات را با دولت‌های خارجی لازم به اذن فقها بداند و این نخستین برخورد روحانیت و شاه ایران بود. اقدامات وی، منجر به ناراحتی فتحعلی شاه قاجار از برغانی‌ها گردید و باعث شد شاه او و دو برادرش شهید ثالث و ملا علی را به عراق تبعید کند، اما پس از چندی، با شفاعت شیخ جعفر | در حدود سال1220ق، به ایران بازگشت و در تهران سکنا گزید و کرسی تدریس و فتوی و رهبری را به خود اختصاص داد. در این ایام، بر اثر بی‌کفایتی فتحعلی شاه قاجار (جلوس 1212ق، متوفی 1250ق) ولایات شمال ایران به اشغال روس‌ها درآمد و رقابت انگلستان و فرانسه در ایران و دخالت مستقیم انگلستان در امور داخلی کشور بالا گرفت. تمامی این حوادث، خشم شیخ را برانگیخت و باعث شد که وی فتوای خود را در خصوص هرگونه جنگ و یا ترک مخاصمه و قراردادهای صلح و مذاکرات را با دولت‌های خارجی لازم به اذن فقها بداند و این نخستین برخورد روحانیت و شاه ایران بود. اقدامات وی، منجر به ناراحتی فتحعلی شاه قاجار از برغانی‌ها گردید و باعث شد شاه او و دو برادرش شهید ثالث و ملا علی را به عراق تبعید کند، اما پس از چندی، با شفاعت [[کاشف‌الغطاء، جعفر بن خضر|شیخ جعفر کبیر]]، به ایران بازگشتند<ref>ر.ک: همان، ص23</ref>. | ||
==سکونت در قزوین و پایه‌گذاری مرکز علمی صالحیه== | ==سکونت در قزوین و پایه‌گذاری مرکز علمی صالحیه== | ||