الوهابية و الرافضة: تفاوت میان نسخه‌ها

مؤلف کتابش را در سال 1347ق، منتشر کرده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص6</ref>.

نام دیگر کتاب «السنة و الشيعة» است<ref>همان، ص13</ref>.

مؤلف انگیزه خود را از نوشتن این کتاب، تقریب بین مذاهب شیعه و سنی، خصوصا شیعه غالی و وهابیت می‌داند و بر مدعای خود قسم یاد می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص29</ref>. لکن به نظر می‌رسد دلیل تألیف کتابش انتشار رساله‌ای از طرف سید محسن امین عاملی به نام «الحصون المنيعة في الرد علی أورده [في دفع ما أورده] صاحب المنار في حق الشيعة» باشد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص36</ref>.

زندگی‌نامه مؤلف در مقدمه محقق آمده است<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص9 تا 15</ref>.

ایشان در جواب سید محسن امین مبنی بر اینکه: «مسلمانان بعد از قتل خلیفه سوم، به دو گروه عثمانی و علوی تقسیم شدند و در طول زمان علی(ع) و اولاد وی مغلوب شدند و سب آن حضرت بر منابر رسم شد... سپس علوی‌ها که منتسب به اهل‌بیت بودند، به شیعه معروف شدند و غیر آنان سنی خوانده شدند و دو نام پیشین (علوی و عثمانی) منسوخ گردید»، می‌گوید: این تقسیم‌بندی، صحیح و مطابق واقع نمی‌باشد و صراحت در این دارد که دشمنان اهل‌بیت که عثمانی خوانده می‌شدند، همان‌ها سنی خوانده شدند؛ درحالی‌که اهل سنت معتقدند که علی بن ابی‌طالب، امام برحق پس از عثمان است و معاویه علیه او، بغی و سرکشی نمود<ref>ر.ک: متن کتاب، ص40 تا 42</ref>.

از اشکالات دیگری که بر نوشته سید محسن امین در این کتاب نقل شده این است که: «وی می‌گوید: قرآن، کلام خداست که بر پیامبرش نازل شده و قطعی‌السند می‌باشد؛ چراکه همه مسلمانان اتفاق نظر دارند بر اینکه آنچه به نام قرآن بین دو جلد وجود دارد، از طرف خداوند فرود آمده است»؛ درحالی‌که شیعه رافضی، قائل به تحریف به نقصان است و می‌گویند که حضرت مهدی با قرآن جدید می‌آید<ref>ر.ک: همان، ص43</ref>.

محمود شکری این ردیه را به جمال‌الدین افندی قاسمی تقدیم نموده است<ref>ر.ک: همان، ص51</ref>.

محمود شکری در این ردیه، اشکالاتی را که سید محسن امین بر ابن تیمیه وارد کرده است، جواب می‌دهد<ref>ر.ک: همان، ص60 تا 85</ref>. اساسا بخش اعظم ردیه به همین امر اختصاص یافته است.

بنای محمد شکری در این ردیه بر این بوده است که اشکالاتی را که سید محسن امین بر وهابیت وارد کرده، جواب دهد، ولی بااین‌حال، در این ردیه جای پاسخ به اشکالات را خالی می‌بینیم و نویسنده را می‌بینیم که همچون انسانی بی‌پناه و درمانده از جواب، پاسخ را به خدا واگذار کرده است<ref>ر.ک: همان: ص97</ref>.

# در ابتدای کتاب تاریخچه‌ای از شیعه آمده است، با این ادعا که مبدأ مذهب شیعه، عبدالله بن سبأ بوده است و چون او اصالتا یهودی‌المذهب بوده، قصدش از ایجاد مذهب شیعه، اختلاف بین مسلمانان بوده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص17 و 18</ref>.

# از اشکالاتی که به شیعه نسبت داده شده این است که شیعه معتقد به تحریف قرآن است<ref>ر.ک: همان، ص21 و متن کتاب، ص82</ref>.

# بهائیان، جزئی از شیعه معرفی شده‌اند<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص22</ref>.

# ازدواج موقت حرام است، ولی شیعه آن را حلال می‌داند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص37 و 38</ref>.

# شیعه به‌عنوان اهل بدعت معرفی شده‌اند<ref>ر.ک: همان، ص44</ref>.

# شیعه با دموکراسی مأخوذ از آیه قرآن: «... وَ أَمْرُهُمْ شُورَى بَيْنَهُمْ...» (الشورى‏: 38)، مخالف است<ref>ر.ک: همان، ص45</ref>.

# شیعه متهم به جنگ‌طلبی شده است<ref>ر.ک: همان، ص52</ref>.

# شیعه همچون یهود، مصداق «يؤمنون ببعض و يكفرون ببعض» هستند<ref>ر.ک: همان، ص52</ref>.

# شیعیان معتقدند هر آنچه در کتب اربعه حدیثی (کافی، تهذیب، استبصار و من‌لايحضره‌الفقيه) وجود دارد، واجب‌العمل است؛ درصورتی‌که بسیاری از روایات آنها ضعیف است<ref>ر.ک: همان، ص54</ref>.