۸۲٬۴۴۴
ویرایش
الجوهرة في نسب النبي صلی‌الله‌علیه‌وسلم و أصحابه العشرة (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۲ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۳
، ۲۲ آوریلبدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''الجوهرة في نسب النبي(ص) و أصحابه العشرة'''، نوشته محمد بن ابوبکر بن عبدالله بن موسی انصاری | '''الجوهرة في نسب النبي(ص) و أصحابه العشرة'''، نوشته [[بری، محمد بن ابی‌بکر|محمد بن ابوبکر بن عبدالله بن موسی انصاری تلمسانی]]، مشهور به بُبری (درگذشته در سال‌های پس از 695ق)، ادیب آندلسی قرن هفتم است. این اثر دوجلدی به نسَب پیامبر(ص) و یاران ایشان موسوم به «عشره مبشّره» (ابوبکر بن ابی‌قحافه، عمر بن خطاب، عثمان بن عفان، [[امام علی علیه‌السلام|علی بن ابی‌طالب]]، طلحة بن عبیدالله، زبیر بن عوام، سعد بن ابی‌وقاص، سعید بن زید، ابوعبیده جراح و عبدالرحمن بن عوف) و برخی دیگر از اصحاب می‌پردازد. [[تونجی، محمد|محمد تونجی]] پژوهش کتاب را انجام داده است. | ||
محقق می‌گوید: این کتاب شناسه‌ای را که نام نویسنده و اثرش را وانماید نداشته، در آثار آندلسی نیز نامی از آن نرفته است. می‌ماند یادی که حاجی خلیفه در | محقق می‌گوید: این کتاب شناسه‌ای را که نام نویسنده و اثرش را وانماید نداشته، در آثار آندلسی نیز نامی از آن نرفته است. می‌ماند یادی که [[حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله|حاجی خلیفه]] در «[[كشف الظنون عن أسامي الكتب و الفنون|كشف الظنون]]» از آن نموده، ولی او به‌خطا نام نویسنده را «[[ابن انباری، عبدالرحمن بن محمد|کمال‌الدین عبدالرحمن بن محمد انباری]] (درگذشته 577ق) درج کرده است؛ چراکه [[بری، محمد بن ابی‌بکر|تلمسانی]] در پایان کتاب از خودش به‌عنوان نویسنده نام برده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص8</ref>. | ||
این اثر در زمانه خود، «موسوعه عربی» بشمار می‌آمده است. تلمسانی مجموعه‌ای از روایت‌ها، نسب‌ها، کسان، آداب، نقد، زبان و اخباری را از برخی مذاهب به هم آورده است و همین ویژگی است که نزد پژوهشگران، این کتاب را بالادست منابع دیگر نشانده و در چشم اصحاب اَنساب و دلباختگان تک‌نگاره‌های ممتاز خواستنی کرده است. نویسنده این‌گونه کتابش را توصیف می‌کند: «من اثرم را «جوهره» نامیدم... و آن را با تنبیهاتی که بر رجال حدیث نوشته‌ام و آنان را بدون اشتباه شناسانده‌ام، موشح نمودم. همچنین، کتابم را بدون درازنویسی و پُرگویی تنظیم و تدوین نموده‌ام». تلمسانی در شیوه نگارش خود، نام‌ها را به‌طور عموم عرضه می‌کند. سپس، به‌تفصیل به شناخت علمی آنان و فرزندان و نوه‌هایشان می‌پردازد. همین شیوه درباره هر آن کس که فضل او با روایت یا نسَب و یا ادب شناخته و شُهره گشته، انجام یافته است. البته، نویسنده در کتابتِ نام‌هایی مانند «الحارث» که حرف الف دارند، توجهی به درج آن نکرده و واژه را «الحرث» نوشته است. آشکار است که این شیوه کتابت، پژوهشگر را به زحمت می‌افکند<ref>ر.ک: همان، ص11-10</ref>. | این اثر در زمانه خود، «موسوعه عربی» بشمار می‌آمده است. [[بری، محمد بن ابی‌بکر|تلمسانی]] مجموعه‌ای از روایت‌ها، نسب‌ها، کسان، آداب، نقد، زبان و اخباری را از برخی مذاهب به هم آورده است و همین ویژگی است که نزد پژوهشگران، این کتاب را بالادست منابع دیگر نشانده و در چشم اصحاب اَنساب و دلباختگان تک‌نگاره‌های ممتاز خواستنی کرده است. نویسنده این‌گونه کتابش را توصیف می‌کند: «من اثرم را «جوهره» نامیدم... و آن را با تنبیهاتی که بر رجال حدیث نوشته‌ام و آنان را بدون اشتباه شناسانده‌ام، موشح نمودم. همچنین، کتابم را بدون درازنویسی و پُرگویی تنظیم و تدوین نموده‌ام». [[بری، محمد بن ابی‌بکر|تلمسانی]] در شیوه نگارش خود، نام‌ها را به‌طور عموم عرضه می‌کند. سپس، به‌تفصیل به شناخت علمی آنان و فرزندان و نوه‌هایشان می‌پردازد. همین شیوه درباره هر آن کس که فضل او با روایت یا نسَب و یا ادب شناخته و شُهره گشته، انجام یافته است. البته، نویسنده در کتابتِ نام‌هایی مانند «الحارث» که حرف الف دارند، توجهی به درج آن نکرده و واژه را «الحرث» نوشته است. آشکار است که این شیوه کتابت، پژوهشگر را به زحمت می‌افکند<ref>ر.ک: همان، ص11-10</ref>. | ||
محقق، فهرستی برای اعلام، جاها، معرکه‌های نبرد، اشعار، قافیه‌ها و کتاب‌هایی که در متن نامشان آمده، تنظیم کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ج2، ص361</ref>. | محقق، فهرستی برای اعلام، جاها، معرکه‌های نبرد، اشعار، قافیه‌ها و کتاب‌هایی که در متن نامشان آمده، تنظیم کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ج2، ص361</ref>. | ||