الجوهرة في نسب النبي صلی‌الله‌علیه‌وسلم و أصحابه العشرة: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR21459J1.jpg | عنوان = الجوهرة في نسب النبي صلي الله عليه و سلم و أصحابه العشرة | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = بری، محمد بن ابی‌بکر (نويسنده) تونجی، محمد (محقق) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = /ب4ج9 37 BP...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (Hbaghizadeh صفحهٔ الجوهرة في نسب النبي(ص) و أصحابه العشرة را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به الجوهرة في نسب النبي صلی‌الله‌علیه‌وسلم و أصحابه العشرة منتقل کرد) |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[بری، محمد بن | [[بری، محمد بن ابی‌بکر]] (نويسنده) | ||
[[تونجی، محمد]] (محقق) | [[تونجی، محمد]] (محقق) | ||
|زبان | |زبان | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''الجوهرة في نسب النبي(ص) و أصحابه العشرة'''، نوشته محمد بن ابوبکر بن عبدالله بن موسی انصاری | '''الجوهرة في نسب النبي(ص) و أصحابه العشرة'''، نوشته [[بری، محمد بن ابی‌بکر|محمد بن ابوبکر بن عبدالله بن موسی انصاری تلمسانی]]، مشهور به بُبری (درگذشته در سال‌های پس از 695ق)، ادیب آندلسی قرن هفتم است. این اثر دوجلدی به نسَب پیامبر(ص) و یاران ایشان موسوم به «عشره مبشّره» (ابوبکر بن ابی‌قحافه، عمر بن خطاب، عثمان بن عفان، [[امام علی علیه‌السلام|علی بن ابی‌طالب]]، طلحة بن عبیدالله، زبیر بن عوام، سعد بن ابی‌وقاص، سعید بن زید، ابوعبیده جراح و عبدالرحمن بن عوف) و برخی دیگر از اصحاب می‌پردازد. [[تونجی، محمد|محمد تونجی]] پژوهش کتاب را انجام داده است. | ||
محقق می‌گوید: این کتاب شناسه‌ای را که نام نویسنده و اثرش را وانماید نداشته، در آثار آندلسی نیز نامی از آن نرفته است. می‌ماند یادی که حاجی خلیفه در | محقق می‌گوید: این کتاب شناسه‌ای را که نام نویسنده و اثرش را وانماید نداشته، در آثار آندلسی نیز نامی از آن نرفته است. می‌ماند یادی که [[حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله|حاجی خلیفه]] در «[[كشف الظنون عن أسامي الكتب و الفنون|كشف الظنون]]» از آن نموده، ولی او به‌خطا نام نویسنده را «[[ابن انباری، عبدالرحمن بن محمد|کمال‌الدین عبدالرحمن بن محمد انباری]] (درگذشته 577ق) درج کرده است؛ چراکه [[بری، محمد بن ابی‌بکر|تلمسانی]] در پایان کتاب از خودش به‌عنوان نویسنده نام برده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص8</ref>. | ||
این اثر در زمانه خود، «موسوعه عربی» بشمار می‌آمده است. تلمسانی مجموعه‌ای از روایت‌ها، نسب‌ها، کسان، آداب، نقد، زبان و اخباری را از برخی مذاهب به هم آورده است و همین ویژگی است که نزد پژوهشگران، این کتاب را بالادست منابع دیگر نشانده و در چشم اصحاب اَنساب و دلباختگان تک‌نگاره‌های ممتاز خواستنی کرده است. نویسنده این‌گونه کتابش را توصیف می‌کند: «من اثرم را «جوهره» نامیدم... و آن را با تنبیهاتی که بر رجال حدیث نوشته‌ام و آنان را بدون اشتباه شناسانده‌ام، موشح نمودم. همچنین، کتابم را بدون درازنویسی و پُرگویی تنظیم و تدوین نموده‌ام». تلمسانی در شیوه نگارش خود، نام‌ها را به‌طور عموم عرضه می‌کند. سپس، به‌تفصیل به شناخت علمی آنان و فرزندان و نوه‌هایشان می‌پردازد. همین شیوه درباره هر آن کس که فضل او با روایت یا نسَب و یا ادب شناخته و شُهره گشته، انجام یافته است. البته، نویسنده در کتابتِ نام‌هایی مانند «الحارث» که حرف الف دارند، توجهی به درج آن نکرده و واژه را «الحرث» نوشته است. آشکار است که این شیوه کتابت، پژوهشگر را به زحمت می‌افکند<ref>ر.ک: همان، ص11-10</ref>. | این اثر در زمانه خود، «موسوعه عربی» بشمار می‌آمده است. [[بری، محمد بن ابی‌بکر|تلمسانی]] مجموعه‌ای از روایت‌ها، نسب‌ها، کسان، آداب، نقد، زبان و اخباری را از برخی مذاهب به هم آورده است و همین ویژگی است که نزد پژوهشگران، این کتاب را بالادست منابع دیگر نشانده و در چشم اصحاب اَنساب و دلباختگان تک‌نگاره‌های ممتاز خواستنی کرده است. نویسنده این‌گونه کتابش را توصیف می‌کند: «من اثرم را «جوهره» نامیدم... و آن را با تنبیهاتی که بر رجال حدیث نوشته‌ام و آنان را بدون اشتباه شناسانده‌ام، موشح نمودم. همچنین، کتابم را بدون درازنویسی و پُرگویی تنظیم و تدوین نموده‌ام». [[بری، محمد بن ابی‌بکر|تلمسانی]] در شیوه نگارش خود، نام‌ها را به‌طور عموم عرضه می‌کند. سپس، به‌تفصیل به شناخت علمی آنان و فرزندان و نوه‌هایشان می‌پردازد. همین شیوه درباره هر آن کس که فضل او با روایت یا نسَب و یا ادب شناخته و شُهره گشته، انجام یافته است. البته، نویسنده در کتابتِ نام‌هایی مانند «الحارث» که حرف الف دارند، توجهی به درج آن نکرده و واژه را «الحرث» نوشته است. آشکار است که این شیوه کتابت، پژوهشگر را به زحمت می‌افکند<ref>ر.ک: همان، ص11-10</ref>. | ||
محقق، فهرستی برای اعلام، جاها، معرکه‌های نبرد، اشعار، قافیه‌ها و کتاب‌هایی که در متن نامشان آمده، تنظیم کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ج2، ص361</ref>. | محقق، فهرستی برای اعلام، جاها، معرکه‌های نبرد، اشعار، قافیه‌ها و کتاب‌هایی که در متن نامشان آمده، تنظیم کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ج2، ص361</ref>. | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:سرگذشت‌نامه‌ها]] | ||
[[رده:سرگذشت‌نامه‌های فردی]] | |||
[[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]] | |||
[[رده:حالات فردی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 اردیبهشت 1403]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1403 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1403 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1403 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1403 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۵
الجوهرة في نسب النبي(ص) و أصحابه العشرة، نوشته محمد بن ابوبکر بن عبدالله بن موسی انصاری تلمسانی، مشهور به بُبری (درگذشته در سال‌های پس از 695ق)، ادیب آندلسی قرن هفتم است. این اثر دوجلدی به نسَب پیامبر(ص) و یاران ایشان موسوم به «عشره مبشّره» (ابوبکر بن ابی‌قحافه، عمر بن خطاب، عثمان بن عفان، علی بن ابی‌طالب، طلحة بن عبیدالله، زبیر بن عوام، سعد بن ابی‌وقاص، سعید بن زید، ابوعبیده جراح و عبدالرحمن بن عوف) و برخی دیگر از اصحاب می‌پردازد. محمد تونجی پژوهش کتاب را انجام داده است.
| الجوهرة في نسب النبي صلي الله عليه و سلم و أصحابه العشرة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | بری، محمد بن ابی‌بکر (نويسنده) تونجی، محمد (محقق) |
| ناشر | دار الرفاعي |
| مکان نشر | عربستان - ریاض |
| سال نشر | 1403ق - 1983م |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | /ب4ج9 37 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
محقق می‌گوید: این کتاب شناسه‌ای را که نام نویسنده و اثرش را وانماید نداشته، در آثار آندلسی نیز نامی از آن نرفته است. می‌ماند یادی که حاجی خلیفه در «كشف الظنون» از آن نموده، ولی او به‌خطا نام نویسنده را «کمال‌الدین عبدالرحمن بن محمد انباری (درگذشته 577ق) درج کرده است؛ چراکه تلمسانی در پایان کتاب از خودش به‌عنوان نویسنده نام برده است[۱].
این اثر در زمانه خود، «موسوعه عربی» بشمار می‌آمده است. تلمسانی مجموعه‌ای از روایت‌ها، نسب‌ها، کسان، آداب، نقد، زبان و اخباری را از برخی مذاهب به هم آورده است و همین ویژگی است که نزد پژوهشگران، این کتاب را بالادست منابع دیگر نشانده و در چشم اصحاب اَنساب و دلباختگان تک‌نگاره‌های ممتاز خواستنی کرده است. نویسنده این‌گونه کتابش را توصیف می‌کند: «من اثرم را «جوهره» نامیدم... و آن را با تنبیهاتی که بر رجال حدیث نوشته‌ام و آنان را بدون اشتباه شناسانده‌ام، موشح نمودم. همچنین، کتابم را بدون درازنویسی و پُرگویی تنظیم و تدوین نموده‌ام». تلمسانی در شیوه نگارش خود، نام‌ها را به‌طور عموم عرضه می‌کند. سپس، به‌تفصیل به شناخت علمی آنان و فرزندان و نوه‌هایشان می‌پردازد. همین شیوه درباره هر آن کس که فضل او با روایت یا نسَب و یا ادب شناخته و شُهره گشته، انجام یافته است. البته، نویسنده در کتابتِ نام‌هایی مانند «الحارث» که حرف الف دارند، توجهی به درج آن نکرده و واژه را «الحرث» نوشته است. آشکار است که این شیوه کتابت، پژوهشگر را به زحمت می‌افکند[۲].
محقق، فهرستی برای اعلام، جاها، معرکه‌های نبرد، اشعار، قافیه‌ها و کتاب‌هایی که در متن نامشان آمده، تنظیم کرده است[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه محقق و متن کتاب.