۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره'
جز (جایگزینی متن - ':ت' به ': ت') |
جز (جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره') |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
مؤلف در مقدمه، به ابتلاء و امتحان الهى پرداخته است و در بخش‌هاى بعدى به اهميت تقوى، آثار تقوى در دنيا، آثار تقوى در آخرت، طرق تحصيل تقوى، راه رسيدن به حب الهى، صفات متقين و مسائلى از اين قبيل پرداخته است. | مؤلف در مقدمه، به ابتلاء و امتحان الهى پرداخته است و در بخش‌هاى بعدى به اهميت تقوى، آثار تقوى در دنيا، آثار تقوى در آخرت، طرق تحصيل تقوى، راه رسيدن به حب الهى، صفات متقين و مسائلى از اين قبيل پرداخته است. | ||
امتياز اين كتاب در اين است كه مباحث آن با استفاده فراوان از آيات و روايات چينش پيدا كرده است و مباحثى مفصل را | امتياز اين كتاب در اين است كه مباحث آن با استفاده فراوان از آيات و روايات چينش پيدا كرده است و مباحثى مفصل را درباره تقوى، آثار، راه كسب آن و صفات متقين در بر گرفته است. | ||
مؤلف، در بخش اول كه پيرامون اهميت تقوى از منظر قرآن است، تقوى در لغت، نقش تقوى و سه مرتبه براى تقوى را بررسى كرده است. همچنين از نقش تقوى و موقعيت آن سخن گفته و بيان مى‌دارد كه سفر به‌سوى خدا و قرب الهى محقق نخواهد شد، مگر با تبعيت از قرآن و عترت پيامبر كه اين دو، ريسمان صعود به‌سوى خداوند متعال هستند و قرآن به آن اشاره كرده است؛ در آنجا كه مى‌فرمايد: '''«وَ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوى وَ اتَّقُونِ يا أُولِى الْأَلْبابِ»'''، سپس مطلبى را از [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] ذيل اين آيه نقل مى‌كند و مى‌گويد: براى انسان دو سفر وجود دارد: يك سفر در دنيا و يك سفر از دنيا. سفر در دنيا، زاد و توشه‌اش طعام و شراب و مركب و مال است و سفر از دنيا نيز زادى دارد و آن معرفت خدا و محبت او و اعراض از دنياست و اين زاد بهتر از زاد اول است، به چند دليل: | مؤلف، در بخش اول كه پيرامون اهميت تقوى از منظر قرآن است، تقوى در لغت، نقش تقوى و سه مرتبه براى تقوى را بررسى كرده است. همچنين از نقش تقوى و موقعيت آن سخن گفته و بيان مى‌دارد كه سفر به‌سوى خدا و قرب الهى محقق نخواهد شد، مگر با تبعيت از قرآن و عترت پيامبر كه اين دو، ريسمان صعود به‌سوى خداوند متعال هستند و قرآن به آن اشاره كرده است؛ در آنجا كه مى‌فرمايد: '''«وَ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوى وَ اتَّقُونِ يا أُولِى الْأَلْبابِ»'''، سپس مطلبى را از [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] ذيل اين آيه نقل مى‌كند و مى‌گويد: براى انسان دو سفر وجود دارد: يك سفر در دنيا و يك سفر از دنيا. سفر در دنيا، زاد و توشه‌اش طعام و شراب و مركب و مال است و سفر از دنيا نيز زادى دارد و آن معرفت خدا و محبت او و اعراض از دنياست و اين زاد بهتر از زاد اول است، به چند دليل: | ||
| خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
راه رسيدن به حب الهى را شناخت و معرفت آفاقى و انفسى ذكر مى‌كند. وى، مراد از آيات آفاقى، آيات فلكى و كوكبى و آيات شب و روز، آيات نور و ظلمت در قرآن مى‌شمرد كه از آن جمله آيات190 تا 191 سوره آل عمران است: '''«إِنَّ فى خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ لَآياتٍ لِأُولِى الْأَلْبابِ...»'''. | راه رسيدن به حب الهى را شناخت و معرفت آفاقى و انفسى ذكر مى‌كند. وى، مراد از آيات آفاقى، آيات فلكى و كوكبى و آيات شب و روز، آيات نور و ظلمت در قرآن مى‌شمرد كه از آن جمله آيات190 تا 191 سوره آل عمران است: '''«إِنَّ فى خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ لَآياتٍ لِأُولِى الْأَلْبابِ...»'''. | ||
اما آيات انفسى، آياتى است كه | اما آيات انفسى، آياتى است كه درباره نفس انسان هستند و مربوط به تركيب بدن از اعضاء، از عجائب افعال و آثار متحده در عين تكثر و احوال مختلفى كه بر آن عارض مى‌شود، مى‌باشند. | ||
مؤلف، در پايان كتاب صفات متقين را ذكر مى‌نمايد. | مؤلف، در پايان كتاب صفات متقين را ذكر مى‌نمايد. | ||