۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
التعليقة علی الرسالة الصومية (شیخ بهایی) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۰ مارس ۲۰۱۷، ساعت ۰۰:۳۷
، ۱۰ مارس ۲۰۱۷جایگزینی متن - 'ر(' به 'ر ('
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
جز (جایگزینی متن - 'ر(' به 'ر (') |
||
| خط ۱۰۷: | خط ۱۰۷: | ||
در مورد قى نيز ماتن مى‌فرمايد: وجوب قضا، قطعى مى‌باشد البته بعضى هم با كفاره گفته‌اند كه معلوم مى‌شود نظر خودش قضاى تنها مى‌باشد. | در مورد قى نيز ماتن مى‌فرمايد: وجوب قضا، قطعى مى‌باشد البته بعضى هم با كفاره گفته‌اند كه معلوم مى‌شود نظر خودش قضاى تنها مى‌باشد. | ||
مؤلف نيز از اصحاب اتفاقى را نقل مى‌كند كه حاكى از عدم بطلان روزه در صورت قى غير عمدى مى‌باشد. آخرين مورد از مبطلات روزه دروغ بستن به خداست كه [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] بستن دروغ به پيامبر(ص) و ائمه(عليهم السلام) را هم بدان ملحق كرده است. | مؤلف نيز از اصحاب اتفاقى را نقل مى‌كند كه حاكى از عدم بطلان روزه در صورت قى غير عمدى مى‌باشد. آخرين مورد از مبطلات روزه دروغ بستن به خداست كه [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] بستن دروغ به پيامبر (ص) و ائمه(عليهم السلام) را هم بدان ملحق كرده است. | ||
فصل دوم: در اين فصل دوازده روزه به عنوان روزه‌هاى واجب شمرده شده‌اند كه عبارتند از: روزه ماه رمضان، قضاى روزه ماه رمضان، روزه‌اى كه مكلف از طرف ديگرى بر عهده مى‌گيرد، روزه واجب شده به وسيله نذر، عهد يا قسم، روزه بدل از قربانى، روزه دو ماه پشت سر هم، روزه‌اى كه بر عبددر صورت ظهار يا قتل خطئى واجب مى‌شود، روزه هيجده روز پشت سر هم براى كسى كه توانايى روزه گرفتن دو ماه پشت سر هم را ندارد، روزه ده روز براى صيد در حال احرام، روزه نه روز در صيد گاو، روزه سه روز پشت سر هم به جاى اطعام ده نفرى كه در كفاره قضاى رمضان بعد از زوال ثابت شده است و روزه روز سوم براى كسى كه در حال اعتكاف دو روز روزه گرفته است. | فصل دوم: در اين فصل دوازده روزه به عنوان روزه‌هاى واجب شمرده شده‌اند كه عبارتند از: روزه ماه رمضان، قضاى روزه ماه رمضان، روزه‌اى كه مكلف از طرف ديگرى بر عهده مى‌گيرد، روزه واجب شده به وسيله نذر، عهد يا قسم، روزه بدل از قربانى، روزه دو ماه پشت سر هم، روزه‌اى كه بر عبددر صورت ظهار يا قتل خطئى واجب مى‌شود، روزه هيجده روز پشت سر هم براى كسى كه توانايى روزه گرفتن دو ماه پشت سر هم را ندارد، روزه ده روز براى صيد در حال احرام، روزه نه روز در صيد گاو، روزه سه روز پشت سر هم به جاى اطعام ده نفرى كه در كفاره قضاى رمضان بعد از زوال ثابت شده است و روزه روز سوم براى كسى كه در حال اعتكاف دو روز روزه گرفته است. | ||
| خط ۱۱۳: | خط ۱۱۳: | ||
فصل سوم: مرحوم [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] دوازده روز را نام برده است كه روزه گرفتن در آن روزها مستحب مى‌باشد. | فصل سوم: مرحوم [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] دوازده روز را نام برده است كه روزه گرفتن در آن روزها مستحب مى‌باشد. | ||
اولين اين روزها روز ولادت پيامبر(ص) است كه دوازده يا هفده ربيع الاول بودنش محل اختلاف است، اما به قول مؤلف آنچه بين اماميه مشهور است هفدهم اين ماه مى‌باشد و علتش را روايتى دانسته‌اند كه ايام تشريق را زمان حامله شدن مادر پيامبر(ص) بيان نموده است و با احتساب اقل مدت حمل بايد هفدهم ربيع الاول را زمان ولادت آن حضرت دانست كه در غير اين صورت بايد قائل به حضور پانزده ماهه حضرت در بطن مادرش باشيم. | اولين اين روزها روز ولادت پيامبر (ص) است كه دوازده يا هفده ربيع الاول بودنش محل اختلاف است، اما به قول مؤلف آنچه بين اماميه مشهور است هفدهم اين ماه مى‌باشد و علتش را روايتى دانسته‌اند كه ايام تشريق را زمان حامله شدن مادر پيامبر (ص) بيان نموده است و با احتساب اقل مدت حمل بايد هفدهم ربيع الاول را زمان ولادت آن حضرت دانست كه در غير اين صورت بايد قائل به حضور پانزده ماهه حضرت در بطن مادرش باشيم. | ||
فصل چهارم: مرحوم [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] دوازده روزه را هم به عنوان روزه‌هاى حرام شمرده است كه اولين آنها روزه عيدين مى‌باشد. | فصل چهارم: مرحوم [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] دوازده روزه را هم به عنوان روزه‌هاى حرام شمرده است كه اولين آنها روزه عيدين مى‌باشد. | ||