۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
البشارة و الإتحاف بما بين ابن تيمية و الألباني في العقيدة من الإختلاف (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۱ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۲۲:۰۴
، ۲۱ اوت ۲۰۱۹جایگزینی متن - 'ی‌گ' به 'ی‌گ'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ی‌گ' به 'ی‌گ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
[[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] با زیر سؤال بردن احادیث مورد اجماع اهل سنت و با نسبتدادن جعل، وضع و ضعیفالسند به روایات، مورد بازخواست و سرزنش بسیاری از اهل علم از اهل سنت و جماعت قرار گرفته است. یکی از روایاتی که ابن تیمیه آن را نقد و رد کرده است، حدیث ولایت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]] در غدیر است. [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] قائل است که این حدیث در صحیحین وارد نشده و از جمله احادیث مُسند محسوب نمیشود. او در کتاب حاضر با استناد به سخن [[ابن حزم، علی بن احمد|ابن حزم]] که گفته حدیث «من کنت مولاه فعی مولاه» از طریق ثقات نقل نشده صحت این حدیث را مورد تردید قرار داده است. | [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] با زیر سؤال بردن احادیث مورد اجماع اهل سنت و با نسبتدادن جعل، وضع و ضعیفالسند به روایات، مورد بازخواست و سرزنش بسیاری از اهل علم از اهل سنت و جماعت قرار گرفته است. یکی از روایاتی که ابن تیمیه آن را نقد و رد کرده است، حدیث ولایت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]] در غدیر است. [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] قائل است که این حدیث در صحیحین وارد نشده و از جمله احادیث مُسند محسوب نمیشود. او در کتاب حاضر با استناد به سخن [[ابن حزم، علی بن احمد|ابن حزم]] که گفته حدیث «من کنت مولاه فعی مولاه» از طریق ثقات نقل نشده صحت این حدیث را مورد تردید قرار داده است. | ||
البانی در جلد چهارم کتاب «سلسلة الأحادیث الصحیحة» سندی را برای این حدیث مینویسد که نشان از متقن و صحیحبودنِ سند آن دلالت دارد<ref>ر.ک: همان، ص90-89</ref>. همچنین در کتاب الصحیح خود مینویسد: «جداً مایه تعجب است که [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|شیخالاسلام ابن تیمیه]] در منهاج السنة بر انکار و تکذیب این حدیث اصرار میورزد» و در پایان | البانی در جلد چهارم کتاب «سلسلة الأحادیث الصحیحة» سندی را برای این حدیث مینویسد که نشان از متقن و صحیحبودنِ سند آن دلالت دارد<ref>ر.ک: همان، ص90-89</ref>. همچنین در کتاب الصحیح خود مینویسد: «جداً مایه تعجب است که [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|شیخالاسلام ابن تیمیه]] در منهاج السنة بر انکار و تکذیب این حدیث اصرار میورزد» و در پایان می‌گوید: «هیچ وجهی برای تکذیب این حدیث جز شتابزدگی و مبالغه در رد شیعه نمیبینم» <ref>ر.ک: متن کتاب، ص29</ref>. | ||
به نظر میرسد قضیه دشمنی [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] با شیعیان امری مشهود شمرده میشود که حتی البانی نیز که از پیروان [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] به شمار میرود و دشمنی خاصی با شیعه دارد، به این مسئله مهم اشاره میکند. از سخن [[البانی، محمد ناصرالدین|البانی]] این نتیجه بهدست میآید که در بسیاری از مواردی که ابن تیمیه به نقد میپردازد و بسیاری از احادیث را زیر سؤال میبرد، باید به این دشمنی او با شیعیان توجه نمود. با تذکر این نکته، بسیاری از سخنان او فاقد اثر و حجیت خواهند بود<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/95420/90 ر.ک: کاظمی، ابراهیم، ص91-90]</ref>. | به نظر میرسد قضیه دشمنی [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] با شیعیان امری مشهود شمرده میشود که حتی البانی نیز که از پیروان [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] به شمار میرود و دشمنی خاصی با شیعه دارد، به این مسئله مهم اشاره میکند. از سخن [[البانی، محمد ناصرالدین|البانی]] این نتیجه بهدست میآید که در بسیاری از مواردی که ابن تیمیه به نقد میپردازد و بسیاری از احادیث را زیر سؤال میبرد، باید به این دشمنی او با شیعیان توجه نمود. با تذکر این نکته، بسیاری از سخنان او فاقد اثر و حجیت خواهند بود<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/95420/90 ر.ک: کاظمی، ابراهیم، ص91-90]</ref>. | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
در بخش دیگری از کتاب به مخالفت [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] با زیارت قبر رسولالله(ص) و رد مشروعیت آن و مخالفت ذهبی با دیدگاه ابن تیمیه اشاره شده است. ذهبی زیارت قبر پیامبر(ص) و سفر برای زیارت قبور انبیا و اولیا را از افضل قربات دانسته است. سپس در مقام توضیح روایت «لا تشدوا الرحال الا الی ثلاثة مساجد» برآمده و لازمه مسافرت بهسوی قبر نبی(ص) را مسافرت بهسوی مسجد آن حضرت دانسته که اختلافی در مشروعیتش نیست؛ زیرا رسیدن به مزار آن حضرت بعد از دخول در مسجد ایشان است. پس باید با تحیت مسجد آغاز کند، سپس به صاحب مسجد تحیت بگوید. ذهبی سپس دعا میکند که خداوند زیارت قبر آن حضرت را قسمت خودش و ما نماید<ref>ر.ک: همان، ص55 و 53</ref>. | در بخش دیگری از کتاب به مخالفت [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] با زیارت قبر رسولالله(ص) و رد مشروعیت آن و مخالفت ذهبی با دیدگاه ابن تیمیه اشاره شده است. ذهبی زیارت قبر پیامبر(ص) و سفر برای زیارت قبور انبیا و اولیا را از افضل قربات دانسته است. سپس در مقام توضیح روایت «لا تشدوا الرحال الا الی ثلاثة مساجد» برآمده و لازمه مسافرت بهسوی قبر نبی(ص) را مسافرت بهسوی مسجد آن حضرت دانسته که اختلافی در مشروعیتش نیست؛ زیرا رسیدن به مزار آن حضرت بعد از دخول در مسجد ایشان است. پس باید با تحیت مسجد آغاز کند، سپس به صاحب مسجد تحیت بگوید. ذهبی سپس دعا میکند که خداوند زیارت قبر آن حضرت را قسمت خودش و ما نماید<ref>ر.ک: همان، ص55 و 53</ref>. | ||
نویسنده در خاتمه ضمن توصیه به رعایت انصاف | نویسنده در خاتمه ضمن توصیه به رعایت انصاف می‌گوید: تعصبی که اهل سنت در عدم مخالفت با دیدگاه علمای خویش حتی در موضوعات فرعی دارند صحیح نیست، سپس تأکید میکند که این رساله شکی باقی نمی‌گذارد که [[البانی، محمد ناصرالدین|البانی]] با [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در مسائل اصلی در عقاید و توحید مخالفت کرده است. پس پاسخ متعصبین به آن چیست؟<ref>ر.ک: همان، ص67</ref>. | ||
در انتهای کتاب یک بخش الحاقی آمده که در آن [[البانی، محمد ناصرالدین|البانی]] به رد افکار شخصی به نام زهیر شاویش پرداخته و او را نه محقق و نه از اهل علم میداند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 81</ref>. | در انتهای کتاب یک بخش الحاقی آمده که در آن [[البانی، محمد ناصرالدین|البانی]] به رد افکار شخصی به نام زهیر شاویش پرداخته و او را نه محقق و نه از اهل علم میداند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 81</ref>. | ||