افلاکی، احمد بن اخی ناطور: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۳۱ اکتبر ۲۰۱۶
جز
جایگزینی متن - 'كتاب' به 'کتاب'
جز (جایگزینی متن - 'فريدون بن احمد سپهسالار' به 'فريدون بن احمد سپهسالار')
جز (جایگزینی متن - 'كتاب' به 'کتاب')
خط ۳۲: خط ۳۲:




«شمس الدين احمد افلاكى عارفى»، از شاگردان و مريدان شيخ جلال الدين عارف، نواده جلال الدين محمد مولوى و مؤلف كتاب «مناقب العارفين» مى‌باشد.
«شمس الدين احمد افلاكى عارفى»، از شاگردان و مريدان شيخ جلال الدين عارف، نواده جلال الدين محمد مولوى و مؤلف کتاب «مناقب العارفين» مى‌باشد.


اين كتاب با اينكه از جهت اشتمال بر احوال مشايخ سلسله مولويه و خاندان جلال‌الدين مولوى داراى اهميت و فوايد بسيار است، اما از زندگانى مؤلف اطلاعات چندانى به دست نمى‌دهد.
اين کتاب با اينكه از جهت اشتمال بر احوال مشايخ سلسله مولويه و خاندان جلال‌الدين مولوى داراى اهميت و فوايد بسيار است، اما از زندگانى مؤلف اطلاعات چندانى به دست نمى‌دهد.


اينكه ثاقب دده، نام پدر او را اخى ناطور نوشته است، درست نمى‌نمايد، زيرا اخى ناطورى كه افلاكى در مناقب العارفين از او ياد كرده و ظاهراً مستند ثاقب دده بوده، نمى‌تواند پدر او باشد، زيرا كه وى در زمان حيات جلال الدين مولوى، بيش از 100 سال داشته است.
اينكه ثاقب دده، نام پدر او را اخى ناطور نوشته است، درست نمى‌نمايد، زيرا اخى ناطورى كه افلاكى در مناقب العارفين از او ياد كرده و ظاهراً مستند ثاقب دده بوده، نمى‌تواند پدر او باشد، زيرا كه وى در زمان حيات جلال الدين مولوى، بيش از 100 سال داشته است.
خط ۵۶: خط ۵۶:
افلاكى شهرت خود را مديون تأليف بسيار مهم خود «مناقب العارفين» است. وى اين اثر را در 718ق1318/م شروع كرد و در 754ق/ 1353م به پايان رساند.
افلاكى شهرت خود را مديون تأليف بسيار مهم خود «مناقب العارفين» است. وى اين اثر را در 718ق1318/م شروع كرد و در 754ق/ 1353م به پايان رساند.


يكى از مآخذ عمده اين كتاب، رساله [[سپهسالار، فریدون بن احمد|فريدون بن احمد سپهسالار]] بوده و افلاكى نزديك به سه چهارم مطالب آن را با تغييرى مختصر در عبارات و بدون ذكر مآخذ نقل كرده است، ولى چون نمونه‌اى كه در اين كار در نظر داشته، تذكره الاولياء عطار بوده است، روايات گردآورى شده را به ترتيب تاريخى تنظيم كرده است. اين كتاب از لحاظ اشتمال بر شرح آداب و مراسم صوفيانه آن روزگار، داراى اهميت خاصى است و در سراسر آن اصطلاحات عرفانى و خانقاهى همه‌جا به چشم مى‌خورد. وى در مطالب مربوط به دوران حيات خود غالباً به مشاهدات خود و يا به نقل و روايت سخنان اشخاص مختلفى كه مورد اعتماد او بوده‌اند، استناد جسته است.
يكى از مآخذ عمده اين کتاب، رساله [[سپهسالار، فریدون بن احمد|فريدون بن احمد سپهسالار]] بوده و افلاكى نزديك به سه چهارم مطالب آن را با تغييرى مختصر در عبارات و بدون ذكر مآخذ نقل كرده است، ولى چون نمونه‌اى كه در اين كار در نظر داشته، تذكره الاولياء عطار بوده است، روايات گردآورى شده را به ترتيب تاريخى تنظيم كرده است. اين کتاب از لحاظ اشتمال بر شرح آداب و مراسم صوفيانه آن روزگار، داراى اهميت خاصى است و در سراسر آن اصطلاحات عرفانى و خانقاهى همه‌جا به چشم مى‌خورد. وى در مطالب مربوط به دوران حيات خود غالباً به مشاهدات خود و يا به نقل و روايت سخنان اشخاص مختلفى كه مورد اعتماد او بوده‌اند، استناد جسته است.


از افلاكى چهار غزل به تركى و دو رباعى به فارسى موجود است كه به مناسبت درگذشت عارف چلبى سروده شده است.
از افلاكى چهار غزل به تركى و دو رباعى به فارسى موجود است كه به مناسبت درگذشت عارف چلبى سروده شده است.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش