۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين'
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: محقق' به '') |
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
«شمس‌الدين احمد افلاكى عارفى»، از شاگردان و مريدان شيخ جلال‌الدين عارف، نواده جلال‌الدين محمد مولوى و مؤلف کتاب «مناقب العارفين» مى‌باشد. | |||
اين کتاب با اينكه از جهت اشتمال بر احوال مشايخ سلسله مولويه و خاندان [[مولوی، جلال‌الدین محمد|جلال‌الدين مولوى]] داراى اهميت و فوايد بسيار است، اما از زندگانى مؤلف اطلاعات چندانى به دست نمى‌دهد. | اين کتاب با اينكه از جهت اشتمال بر احوال مشايخ سلسله مولويه و خاندان [[مولوی، جلال‌الدین محمد|جلال‌الدين مولوى]] داراى اهميت و فوايد بسيار است، اما از زندگانى مؤلف اطلاعات چندانى به دست نمى‌دهد. | ||
اينكه ثاقب دده، نام پدر او را اخى ناطور نوشته است، درست نمى‌نمايد، زيرا اخى ناطورى كه افلاكى در مناقب العارفين از او ياد كرده و ظاهراً مستند ثاقب دده بوده، نمى‌تواند پدر او باشد، زيرا كه وى در زمان حيات | اينكه ثاقب دده، نام پدر او را اخى ناطور نوشته است، درست نمى‌نمايد، زيرا اخى ناطورى كه افلاكى در مناقب العارفين از او ياد كرده و ظاهراً مستند ثاقب دده بوده، نمى‌تواند پدر او باشد، زيرا كه وى در زمان حيات جلال‌الدين مولوى، بيش از 100 سال داشته است. | ||
افلاكى به سبب دلبستگى بسيار به شيخ خود، عارف چلبى، به عارفى معروف شد. پدر او به دربار ازبك‌خان، فرمانرواى آلتين اردو وابسته بود و در شهر «سراى» درگذشت. | افلاكى به سبب دلبستگى بسيار به شيخ خود، عارف چلبى، به عارفى معروف شد. پدر او به دربار ازبك‌خان، فرمانرواى آلتين اردو وابسته بود و در شهر «سراى» درگذشت. | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
به گفته ثاقب دده، افلاكى در قونيه به دنيا آمده و چون وفات او در 761ق بوده است و استادان و پيرانش به اوايل سده 8ق تعلق داشته‌اند، مى‌توان گفت كه ولادت او در اواخر سده 7 و در حدود 690ق روى داده است. | به گفته ثاقب دده، افلاكى در قونيه به دنيا آمده و چون وفات او در 761ق بوده است و استادان و پيرانش به اوايل سده 8ق تعلق داشته‌اند، مى‌توان گفت كه ولادت او در اواخر سده 7 و در حدود 690ق روى داده است. | ||
وى از بدرالدين تبريزى، معمار آرامگاه مولانا كه در نجوم، رقوم، هندسه، كيميا و نيز سحر دست داشت، كسب دانش كرد و به مجالس سلطان ولد، فرزند مولانا، نيز راه يافت و در صرف، نحو، عرفان و حكمت، به مقام استادى رسيد. او خود مى‌گويد كه نزد | وى از بدرالدين تبريزى، معمار آرامگاه مولانا كه در نجوم، رقوم، هندسه، كيميا و نيز سحر دست داشت، كسب دانش كرد و به مجالس سلطان ولد، فرزند مولانا، نيز راه يافت و در صرف، نحو، عرفان و حكمت، به مقام استادى رسيد. او خود مى‌گويد كه نزد سراج‌الدين مثنوى خوان، عبدالمؤمن توقاتى و نظام‌الدين ارزنجانى نيز به فراگيرى علوم پرداخته است. | ||
ظاهراً چون وى در جزئيات علم هيئت و فلكيات تبحر يافته بود، به «افلاكى» معروف شد. گفته‌اند كه در تپه علاءالدين در قونيه، رصدخانه‌اى بوده كه وى رياست آن را برعهده داشته است. | ظاهراً چون وى در جزئيات علم هيئت و فلكيات تبحر يافته بود، به «افلاكى» معروف شد. گفته‌اند كه در تپه علاءالدين در قونيه، رصدخانه‌اى بوده كه وى رياست آن را برعهده داشته است. | ||