اختران فقاهت (بررسی زندگی علمی و سیاسی گروهی از علمای سده اخیر): تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

[[پرونده:NUR14256J1.jpg|بندانگشتی|اختران فقاهت (بررسی زندگی علمی و سیاسی گروهی از علمای سده اخیر)]]

|-

! نام کتاب!! data-type='bookName'|اختران فقاهت (بررسی زندگی علمی و سیاسی گروهی از علمای سده اخیر)

|-

|نام‌های دیگر کتاب

|data-type='otherBookNames'|

|data-type='authors'|[[انصاری قمی، ناصر الدین]] (نويسنده)

|زبان  

|data-type='language'|فارسی

|کد کنگره  

|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏‎‏BP‎‏ ‎‏153‎‏/‎‏1‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏8‎‏الف‎‏3‎‏

|موضوع  

|data-type='subject'|فقیهان شیعه - سرگذشتنامه

|ناشر  

|data-type='publisher'|دليل ما

|-

|مکان نشر  

|data-type='publishPlace'|قم - ایران

|-

|سال نشر

|data-type='publishYear'| 1387 ش

|-class='articleCode'

|کد اتوماسیون

|data-type='automationCode'|AUTOMATIONCODE14256AUTOMATIONCODE

|}

'''اختران فقاهت (بررسى زندگى علمى و سياسى گروهى از علماى سده اخير)'''، تأليف [[انصاری قمی، ناصر الدین|ناصرالدين انصارى قمى]] است كه با تعليقات [[شبیری زنجانی، موسی|آيت‌الله شبيرى زنجانى]]، به زبان فارسى منتشر شده است. کتاب حاضر، مجموعه مقالاتى است كه در ساليان پيشين (1372-1382ش) در مجله «مسجد» - نشريه مركز رسيدگى به امور مساجد - نگاشته شده و اينك همه آنها يكجا به چاپ رسيده است.

== ساختار ==کتاب در دو جلد تنظيم شده است. در جلد اول، مقدمه [[سبحانی تبریزی، جعفر|آيت‌الله جعفر سبحانى]] و زندگى‌نامه 27 فقيه و در جلد دوم، زندگى‌نامه 26 فقيه ذكر شده است. البته نام و شرح حال بسيارى از علما نيز در ضمن فرزندان يا شاگردان فقها ذكر شده كه به تعداد مذكور اضافه مى‌شود.

== گزارش محتوا ==اين کتاب، پس از نخستين چاپ، مورد استقبال فراوان عالمان و انديشمندان قرار گرفت و به‌زودى نسخه‌هاى آن ناياب شد و بزرگان، نويسنده را مورد لطف بسيار خويش قرار دادند. از جمله آيت‌الله‌ شبيرى زنجانى در كمال لطف و بزرگوارى از ابتدا تا انتهاى آن را مورد مطالعه و مداقه قرار دادند و بر آن تعليقات فراوان نگاشتند و نكات تكميلى و تصحيحى را تذكر فرمودند.<ref>ر.ک: مقدمه چاپ دوم، ج1، ص5</ref>

مرحوم [[فاضل موحدی لنکرانی، محمد|آيت‌الله فاضل لنكرانى]] با تمجيد از کتاب، فرمودند: «بااينكه من، خود قمى هستم و در سلك روحانيت مى‌باشم، اما از وجود چنين فقها و دانشمندانى در قم بى‌اطلاع بودم؛ خوب است شما اين كار را ادامه دهيد و به‌ويژه علماى قم را تكميل نماييد».<ref>همان</ref>

[[سبحانی تبریزی، جعفر|آيت‌الله جعفر سبحانى]] در تقريظ خود بر کتاب، مزيت اين کتاب بر ديگر سرگذشت‌نامه‌ها را اين‌گونه بيان مى‌كند: «اين کتاب برخلاف غالب کتاب‌هاى تراجم تنها بر تاريخ تولد و تاريخ وفات و نام اساتيد و تلاميذ و تأليفات اكتفا نورزيده، بلكه تحليل‌هاى زيبايى از تاريخ اختران آسمان فقاهت انجام داده است و هر سخنى را كه درباره كسى نقل مى‌كند سند كتبى و شفاهى آن را ارائه مى‌دهد و تاريخ زندگانى بزرگان را به‌صورت مستند عرضه مى‌كند. فزون بر اين تا آنجا كه توان داشته بر غالب مدارك ترجمه فقيهان مراجعه كرده و در اين مورد كوتاهى نورزيده است».<ref>ر.ک: تقريظ [[سبحانی تبریزی، جعفر|آيت‌الله سبحانى]]، ج1، ص14</ref>

اولين مقاله کتاب كه به پاس گراميداشت سيصدمين سال ارتحال [[علامه مجلسى]]، آن بزرگ‌مرد دانش و ايمان، نگاشته شده و در مجله نور علم به چاپ رسيده است، اندكى از خدمات ماندگار علمى و عملى او را مى‌نماياند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص18</ref>بدون ترديد [[علامه مجلسى]] از نادر كسانى بود كه خداوند او را براى حفظ آثار و معارف مكتب اهل بيت رسالت(ع) برانگيخت؛ چنان‌كه تاريخ شيعه مانند او را كمتر به خود ديده است.

مسلماً اگر خدمات و اقدامات ارزنده او نبود فرهنگ شيعه امروز بدين حد از شكوفايى و عظمت نرسيده بود. تأليف دائرةالمعارف عظيم [[بحار الأنوار]] و گردآورى و موضوع‌بندى و تبويب و تقسيم اخبار و احاديث همراه با آيات متناسب با آنها در اين مجموعه حديثى و نقل گفتار مفسرين و جرح و تعديل گفتار حكما و متكلمين در آن و انتقال قرآن و حديث به نسل‌هاى آينده از جمله خدمات گران‌بهاى وى بوده است.

او با اين عمل خود معارف اصيل تشيع را از خطر از بين رفتن و كهنه شدن رهايى بخشيد و به‌وسيله نقل از جوامع حديثى و يا نسخه‌بردارى و گنجانيدن عين آنها در لابه‌لاى بحار، به احياى آثار سلف صالح اقدام شايسته‌اى نمود و بسيارى از آنها را از خطر فراموشى و انهدام نجات داد.<ref>ر.ک: همان، ج1، ص32-31</ref>

[[شبیری زنجانی، موسی|آيت‌الله شبيرى زنجانى]] در تعليقه‌اش با مراجعه به منابع، تاريخ‌هاى ذكرشده در کتاب را مورد بررسى و نقد قرار داده است؛ به‌عنوان مثال درباره رفيع‌الدين محمدحسنى طباطبايى، تاريخ وفات (1099ق) را صحيح نمى‌داند. وى اشاره مى‌كند كه اگرچه تاريخ وفات رفيع‌الدين را به اختلاف 1079، 1080 و 1082 نوشته‌اند، اما تاريخ 1099 را [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]] از [[جامع الرواة و ازاحة الاشتباهات عن الطرق و الأسناد|جامع الرواة]] نقل كرده، ولى در نسخه چاپى [[جامع الرواة و ازاحة الاشتباهات عن الطرق و الأسناد|جامع الرواة]] كه از روى نسخه اصل طبع شده، ألف و تسع و سبعين (1079) است.<ref>ر.ک: اردبيلى، محمد بن على، ج1، ص322؛ تعليقات [[شبیری زنجانی، موسی|آيت‌الله شبيرى زنجانى]] بر جلد اول، ص677</ref>

== وضعيت کتاب ==نويسنده در اين چاپ، اغلاط چاپ قبل را تصحيح نموده و تعليقات آيت‌اللّه شبيرى زنجانى را هم بر آن افزوده است. در پاورقى‌هاى کتاب، جلد و صفحه مجله‌اى كه مقاله در آن چاپ شده ذكر شده است.

==پانويس ==

<references />

== منابع مقاله ==