۱۳٬۶۳۹
ویرایش
إرشاد الثقات إلی اتفاق الشرائع علی التوحيد و المعاد و النبوات (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۹ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۸
، ۲۹ اکتبر ۲۰۲۳جایگزینی متن - '↵↵|' به ' |'
جز (جایگزینی متن - 'ه‌گ' به '') |
جز (جایگزینی متن - '↵↵|' به ' |') |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
| ناشر =دار الکتب العلمية | | ناشر =دار الکتب العلمية | ||
| مکان نشر =لبنان - بيروت | | مکان نشر =لبنان - بيروت | ||
| سال نشر =مجلد1: 1984م , 1404ق, | | سال نشر =مجلد1: 1984م , 1404ق, | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE53256AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE53256AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = | | چاپ = | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =53256 | ||
| کتابخوان همراه نور =53256 | | کتابخوان همراه نور =53256 | ||
| کد پدیدآور =02797 | | کد پدیدآور =02797 | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۴: | ||
[[شوکانی، محمد|شوکانی]] پس از طرح این مباحث نتیجیری کرده که این مسئله نیز مورد اتفاق شرایع بوده و تمامی پیامبران و کتبشان به معاد تصریح کرده‌اند. پیروان همه انبیاء نیز آن را پذیرفته و انکار نکرده‌اند. البته گاهی کسانی چون موسی بن میمون یهودی اندلسی اگرچه معاد را می‌پذیرد اما معاد جسمانی را انکار می‌کند. او آن‌گونه که در شرح‌حالش در تاریخ نصرانی آمده مقاله‌ای در ابطال معاد جسمانی می‌نویسد و لذا گروهی از یهودیان انطاکیه و طرابلس او را لعنت کرده و کافر دانسته‌اند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39435/1/14 ر.ک: همان، ص14]</ref>. | [[شوکانی، محمد|شوکانی]] پس از طرح این مباحث نتیجیری کرده که این مسئله نیز مورد اتفاق شرایع بوده و تمامی پیامبران و کتبشان به معاد تصریح کرده‌اند. پیروان همه انبیاء نیز آن را پذیرفته و انکار نکرده‌اند. البته گاهی کسانی چون موسی بن میمون یهودی اندلسی اگرچه معاد را می‌پذیرد اما معاد جسمانی را انکار می‌کند. او آن‌گونه که در شرح‌حالش در تاریخ نصرانی آمده مقاله‌ای در ابطال معاد جسمانی می‌نویسد و لذا گروهی از یهودیان انطاکیه و طرابلس او را لعنت کرده و کافر دانسته‌اند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39435/1/14 ر.ک: همان، ص14]</ref>. | ||
نویسنده، | نویسنده، ابن سینا را در انکار معاد جسمانی پیرو [[ابن میمون، موسی بن میمون|موسی بن میمون]] دانسته است اما محققین کتاب –که از علمای اهل سنت هستند- در پاورقی این سخن را برخلاف دیدگاه ابن سینا دانسته‌اند؛ چراکه او در موضوع معاد رساله اضحویه خود این مطلب را بر نصاری اشکال گرفته است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39435/1/14 ر.ک: همان، صفحه 14، پاورقی 2]</ref>. لازم به توضیح است که از نظر [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]] به دلیل دشوار بودن فهم حقیقت معاد روحانی برای عوام، شارع به تشبیهات و تمثیلات روی می‌آورد تا عوام بدانند که معادی در کار بوده و اعمال صالح انجام دهند. [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]] این دیدگاه را در کتاب مهم خود الهیات شفا و رساله الاضحویه مستقیماً مطرح می‌نماید و در سایر آثار خود از جمله اشارات و نجات فقط معاد روحانی را اثبات می‌نماید. مبانی فلسفی [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]] نیز تنها قادر است معاد روحانی را اثبات نماید و از عهده اثبات معاد جسمانی ناتوان است؛ بنابراین تنها معاد مقبول ابن سینا، معاد روحانی است. بر اساس مبانی فقهی، [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]] به‌عنوان یک اندیشمند و محقق که خصومتی با اسلام ندارد با عدم پذیرش معاد جسمانی، کافر محسوب نمی‌گردد<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/61178/87 ر.ک: مسعودی، جهانگیر؛ طالبی، فاطمه کبری، ص87]</ref>. | ||
در فصل سوم کتاب نیز بر این نکته تأکید شده است که هر پیامبری پیامبر پیش از خود را تصدیق میکرد و انبیا بر این‌که همگی از نزد خداوند آمده‌اند اتفاق‌نظر داشتند. پیش‌ازاین گفته شد که تعداد انبیا به یکصدوبیست‌وچهار هزار بالغ می‌شده است. محققین اتفاق‌نظر این تعداد را مفید علم ضروری به صدق آنچه بر آن اتفاق کرده‌اند دانسته‌اند؛ بلکه اتفاق یک‌دهم این عدد بلکه یک‌صدم آن را نیز مفید صدق آن می‌دانند. کسی که این اتفاق‌نظر انبیا را قبول ندارد لازم است به تورات مراجعه کند، در تورات حکایت حال انبیا از زمان آدم تا موسی(ع) ذکر شده است. سپس بعد از موسی و هارون انبیای بنی‌اسرائیل آمد و هرکدام پیامبر پیش از خود را تأیید کردند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39435/1/25 ر.ک: متن کتاب، ص56-25]</ref>. | در فصل سوم کتاب نیز بر این نکته تأکید شده است که هر پیامبری پیامبر پیش از خود را تصدیق میکرد و انبیا بر این‌که همگی از نزد خداوند آمده‌اند اتفاق‌نظر داشتند. پیش‌ازاین گفته شد که تعداد انبیا به یکصدوبیست‌وچهار هزار بالغ می‌شده است. محققین اتفاق‌نظر این تعداد را مفید علم ضروری به صدق آنچه بر آن اتفاق کرده‌اند دانسته‌اند؛ بلکه اتفاق یک‌دهم این عدد بلکه یک‌صدم آن را نیز مفید صدق آن می‌دانند. کسی که این اتفاق‌نظر انبیا را قبول ندارد لازم است به تورات مراجعه کند، در تورات حکایت حال انبیا از زمان آدم تا موسی(ع) ذکر شده است. سپس بعد از موسی و هارون انبیای بنی‌اسرائیل آمد و هرکدام پیامبر پیش از خود را تأیید کردند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39435/1/25 ر.ک: متن کتاب، ص56-25]</ref>. | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۲: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# مقدمه و متن کتاب. | # مقدمه و متن کتاب. | ||
#[[:noormags:1083168|مسعودی، جهانگیر؛ طالبی، فاطمه کبری؛ «بررسی معاد مقبول | #[[:noormags:1083168|مسعودی، جهانگیر؛ طالبی، فاطمه کبری؛ «بررسی معاد مقبول ابن سینا»، پایگاه مجلات تخصصی نور، پژوهشنامه کلام، بهار و تابستان 1394، شماره 2، صفحات 87 تا 100]]. | ||
== وابسته‌ها == | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||