۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}} | }} | ||
'''اخلاق الوزيرين- الصاحب بن عباد و ابن العمید''' کتابى از [[ابوحيان على بن محمد بن عباس توحيدى بغدادى]] (310-414ق)، با تحقیق محمد بن محمد بن تاویت طنجی(1336-1394ق)، در بیان معایب دو وزیر آل بویه با زبان طنز | |||
مؤلف در علوم بسيارى دست داشته و با زبانى فصيح و در عين حال مصنوع به بيان مطالب متنوع مىپرداخته است. [[آدام متز]]، مستشرق سویسى، او را بزرگترين نثر نویس عربى على الاطلاق دانسته است. او از بخت مساعدى برخوردار نبود و سراسر عمر را به فقر و نيازمندى گذراند. | |||
معاش او از راه نگارش کتاب‌هایى برای وزراء و امرايى چون ابن عمید و صاحب بن عباد | معاش او از راه نگارش کتاب‌هایى برای وزراء و امرايى چون [[ابن عمید]] و [[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] تأمین مى‌شد و عجب آن است كه مشمول لطف و انعام هيچ یک از این بزرگان قرار نگرفت. | ||
مؤلف در این کتاب، ضمن امثال و حكايات و لطايف، به زبان طنز از معايب و زشتيهاى دو وزير آل بویه، اسماعيل بن عباد طالقانى 385 ه.ق مصاحب و وزير مویدالدوله ديلمى و وزير برادرش فخرالدوله، و ابوالفضل محمد بن حسین عمید بن محمد معروف به ابن العمید 360 ه.ق، وزير با تدبير ركن الدوله ديلمى و معلم عضد الدوله ديلمى، ياد كرده است. از این رو كسانى این اثر او را مثالب الوزيرين و ذم الوزيرين خوانده‌اند. | مؤلف در این کتاب، ضمن امثال و حكايات و لطايف، به زبان طنز از معايب و زشتيهاى دو وزير آل بویه، اسماعيل بن عباد طالقانى 385 ه.ق مصاحب و وزير مویدالدوله ديلمى و وزير برادرش فخرالدوله، و ابوالفضل محمد بن حسین عمید بن محمد معروف به ابن العمید 360 ه.ق، وزير با تدبير ركن الدوله ديلمى و معلم عضد الدوله ديلمى، ياد كرده است. از این رو كسانى این اثر او را مثالب الوزيرين و ذم الوزيرين خوانده‌اند. | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۸: | ||
2- متن مقدمه کتاب | 2- متن مقدمه کتاب | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده: تاریخ]] | [[رده: تاریخ]] | ||
[[رده: تاریخ ایران]] | [[رده: تاریخ ایران]] | ||