آیین قلندری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '= ' به '=') |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = [[میرعابدینی، ابوطالب]] (محقق) | | پدیدآوران =[[میرعابدینی، ابوطالب]] (محقق) | ||
[[افشاری، مهران]] (محقق) | [[افشاری، مهران]] (محقق) | ||
|زبان | |زبان | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۱: | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = فراروان | | ناشر =فراروان | ||
| مکان نشر =ایران - تهران | | مکان نشر =ایران - تهران | ||
| سال نشر = 1374ش. | | سال نشر =1374ش. | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE77170AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE77170AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =چاپ یکم | | چاپ =چاپ یکم | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''آیین قلندری'''، گردآوری و تحقیق [[میرعابدینی، ابوطالب|ابوطالب میرعابدینی]] و [[افشاری، مهران|مهران افشار]] (معاصر)، در موضوع تصوف و عرفان است. | '''آیین قلندری'''، گردآوری و تحقیق [[میرعابدینی، ابوطالب|ابوطالب میرعابدینی]] و [[افشاری، مهران|مهران افشار]] (معاصر)، در موضوع تصوف و عرفان است. | ||
این اثر در دو بخش ترتیب یافته است. نخست پیشگفتار است که شامل سه قسمت ادیان ایران باستان و آیین قلندری، از عیاری تا قلندری و آیین قلندری است<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص26</ref>. | این اثر در دو بخش ترتیب یافته است. نخست پیشگفتار است که شامل سه قسمت ادیان ایران باستان و آیین قلندری، از عیاری تا قلندری و آیین قلندری است<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص26</ref>. | ||
بخش دوم، شامل چهار رساله خطی است. نخست، رساله‌ای یا قلندرنامه‌ای است که در سال 1079ق به نگارش درآمده است. دوم، رساله‌ای در آداب قلندری است. سوم، رساله متعلق به میرزا [[محمدعلی شریف یزدی شاهرودی]] در عقاید خاک‌ساریه است که در سال‌های 1315 و 1314ق نگاشته شده است. چهارم، رساله‌ی اشعار درویشان سخنور است<ref>ر.ک: همان، ص9-10</ref>. | بخش دوم، شامل چهار رساله خطی است. نخست، رساله‌ای یا قلندرنامه‌ای است که در سال 1079ق به نگارش درآمده است. دوم، رساله‌ای در آداب قلندری است. سوم، رساله متعلق به میرزا [[محمدعلی شریف یزدی شاهرودی]] در عقاید خاک‌ساریه است که در سال‌های 1315 و 1314ق نگاشته شده است. چهارم، رساله‌ی اشعار درویشان سخنور است<ref>ر.ک: همان، ص9-10</ref>. | ||
نویسنده اثر، ابتدا قلندرنامه‌ای از عهد صوفی را که مشتمل بر چند رساله از چند درویش شوریده‌حال، مانند: درویش بابا شوریده ابدال و درویش یاری قلندر است آورده است. رساله اول آن متضمن سخنانی است که در جمع قلندرها مطرح شده و با مقدمه‌ای مسجع به نگارش درآمده است. در جای‌جای کلام به‌مناسبت‌هایی از اشعار شعرای گمنام یا خود مؤلف بهره گرفته شده است. هر رساله از این قلندرنامه مقدمه شیوایی دارد که بیانگر چیرگی گوینده در سخنوری است. در این مجموعه با توجه به وجود دو گروه حیدری و نعمتی دوره‌‌ی صفوی، از شاه تعمت‌الله ولی و سید جلال‌الدین میرحیدر یاد شده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص74</ref>. | نویسنده اثر، ابتدا قلندرنامه‌ای از عهد صوفی را که مشتمل بر چند رساله از چند درویش شوریده‌حال، مانند: درویش بابا شوریده ابدال و درویش یاری قلندر است آورده است. رساله اول آن متضمن سخنانی است که در جمع قلندرها مطرح شده و با مقدمه‌ای مسجع به نگارش درآمده است. در جای‌جای کلام به‌مناسبت‌هایی از اشعار شعرای گمنام یا خود مؤلف بهره گرفته شده است. هر رساله از این قلندرنامه مقدمه شیوایی دارد که بیانگر چیرگی گوینده در سخنوری است. در این مجموعه با توجه به وجود دو گروه حیدری و نعمتی دوره‌‌ی صفوی، از شاه تعمت‌الله ولی و سید جلال‌الدین میرحیدر یاد شده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص74</ref>. | ||
رساله دوم، متضمن آداب و رسوم قلندری و متعرض مطالبی مانند کسوت، منازل [[نعمت‌الله ولی|شاه نعمت‌الله ولی]]، زنگ حیدری، زنجیر، جریده و... در قالب شعر است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص212-242</ref>. | رساله دوم، متضمن آداب و رسوم قلندری و متعرض مطالبی مانند کسوت، منازل [[نعمت‌الله ولی|شاه نعمت‌الله ولی]]، زنگ حیدری، زنجیر، جریده و... در قالب شعر است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص212-242</ref>. | ||
در رساله سوم، به شریعت، طریقت، حقیقت و معرفت پرداخته شده<ref>رک: همان، ص247</ref> و در ضمن آن مباحثی در حوزه اصول دین، تقلید و تکلیف، تزکیه نفس و باورها، آداب، رسوم و مقام‌های فرقه خاک‌ساریه مورد بحث قرار گرفته است. اما رساله چهارم، شامل اشعار سخنوران یا اهل سخن از اعقاب قلندران حیدری و از درویشان خاک‌ساریه است که طریقتشان عجم نام داشته است. این اشعار که تحت عنوان چامه سخنوان در اثر مطرح شده، بیانگر بخشی ادبیات عامیانه است<ref>ر.ک: مقدمه محقق342 و 345</ref>. | در رساله سوم، به شریعت، طریقت، حقیقت و معرفت پرداخته شده<ref>رک: همان، ص247</ref> و در ضمن آن مباحثی در حوزه اصول دین، تقلید و تکلیف، تزکیه نفس و باورها، آداب، رسوم و مقام‌های فرقه خاک‌ساریه مورد بحث قرار گرفته است. اما رساله چهارم، شامل اشعار سخنوران یا اهل سخن از اعقاب قلندران حیدری و از درویشان خاک‌ساریه است که طریقتشان عجم نام داشته است. این اشعار که تحت عنوان چامه سخنوان در اثر مطرح شده، بیانگر بخشی ادبیات عامیانه است<ref>ر.ک: مقدمه محقق342 و 345</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
| خط ۴۴: | خط ۳۵: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه‌ها و متن کتاب. | مقدمه‌ها و متن کتاب. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:مباحث خاص تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:مقالات مرداد 01 گرنه زاده]] | [[رده:مقالات مرداد 01 گرنه زاده]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده مردادماه 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده مرداد 01]] | [[رده:مقالات بازبینی شده مرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۲۸
| آیین قلندری | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | میرعابدینی، ابوطالب (محقق) افشاری، مهران (محقق) |
| ناشر | فراروان |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1374ش. |
| چاپ | چاپ یکم |
| شابک | 964-90011-3-1 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | م?آ? / 286 BP |
آیین قلندری، گردآوری و تحقیق ابوطالب میرعابدینی و مهران افشار (معاصر)، در موضوع تصوف و عرفان است. این اثر در دو بخش ترتیب یافته است. نخست پیشگفتار است که شامل سه قسمت ادیان ایران باستان و آیین قلندری، از عیاری تا قلندری و آیین قلندری است[۱]. بخش دوم، شامل چهار رساله خطی است. نخست، رساله‌ای یا قلندرنامه‌ای است که در سال 1079ق به نگارش درآمده است. دوم، رساله‌ای در آداب قلندری است. سوم، رساله متعلق به میرزا محمدعلی شریف یزدی شاهرودی در عقاید خاک‌ساریه است که در سال‌های 1315 و 1314ق نگاشته شده است. چهارم، رساله‌ی اشعار درویشان سخنور است[۲]. نویسنده اثر، ابتدا قلندرنامه‌ای از عهد صوفی را که مشتمل بر چند رساله از چند درویش شوریده‌حال، مانند: درویش بابا شوریده ابدال و درویش یاری قلندر است آورده است. رساله اول آن متضمن سخنانی است که در جمع قلندرها مطرح شده و با مقدمه‌ای مسجع به نگارش درآمده است. در جای‌جای کلام به‌مناسبت‌هایی از اشعار شعرای گمنام یا خود مؤلف بهره گرفته شده است. هر رساله از این قلندرنامه مقدمه شیوایی دارد که بیانگر چیرگی گوینده در سخنوری است. در این مجموعه با توجه به وجود دو گروه حیدری و نعمتی دوره‌‌ی صفوی، از شاه تعمت‌الله ولی و سید جلال‌الدین میرحیدر یاد شده است[۳]. رساله دوم، متضمن آداب و رسوم قلندری و متعرض مطالبی مانند کسوت، منازل شاه نعمت‌الله ولی، زنگ حیدری، زنجیر، جریده و... در قالب شعر است[۴]. در رساله سوم، به شریعت، طریقت، حقیقت و معرفت پرداخته شده[۵] و در ضمن آن مباحثی در حوزه اصول دین، تقلید و تکلیف، تزکیه نفس و باورها، آداب، رسوم و مقام‌های فرقه خاک‌ساریه مورد بحث قرار گرفته است. اما رساله چهارم، شامل اشعار سخنوران یا اهل سخن از اعقاب قلندران حیدری و از درویشان خاک‌ساریه است که طریقتشان عجم نام داشته است. این اشعار که تحت عنوان چامه سخنوان در اثر مطرح شده، بیانگر بخشی ادبیات عامیانه است[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه‌ها و متن کتاب.