آرتیمانی، رضی‌الدین

نام	آرتیمانی، رضی‌الدین
نام‎های دیگر	آرتيماني، رضي الدين ارتيماني، محمد رضي الدين
نام پدر
متولد
محل تولد
رحلت
اساتید
برخی آثار
کد مؤلف	AUTHORCODE14705AUTHORCODE

رضی‌الدین آرتیمانی (متوفی 1037ق) متخلص به رضی، مجتهد، شاعر و عارف دوره صفوی.

رضی‌الدین از مجتهدین عصر خویش و مردی عفیف و پرهیزکار بوده و یکی از عرفای پاک‌سرشت آن دوره به شمار می‌رفته است.

تولد

سید محمد در نیمه دوم قرن دهم هجری در آرتیمان از توابع تویسرکان متولد شد.

تحصیل

ایام کودکی‌اش در همان محل نزد پدرش سپری شد و در اوان شباب برای تحصیل علوم دینی به همدان رفته و پس از چندی به جرگه شاگردان میر مرشد بروجردی (متوفی 1030ق) در آمد. ظاهراً مقام عرفانی و علمی مرشد، او را شیفته کرده و مدت‌ها در سلک مریدان و روزگار می‌گذراند.

مسافرت به اصفهان

چون مرشد در حوالی سال 1000ق آهنگ مسافرت کرده و عازم شیراز می‌شود، او نیز تاب هجران مراد خود نیاورده، دل از یار و دیار بر می‌کند و عزم اصفهان که آن زمان مجمع ارباب شعر و دانش و ادب بوده می‌کند. میررضی به علت شایستگی وافری که داشت، زود موردتوجه شاه‌عباس صفوی قرار گرفت و در جمع منشیان و میرزایان شاه در آمد و به همین دلیل بود که داماد خاندان بزرگ صفوی شد.

وفات

او پس از چندی به زادگاهش بازگشت و در سال 1037ق از دنیا رفت و در محل خانقاهش در تویسرکان به خاک سپرده شد.

آثار

از او 1200 بیت شعر به‌جا مانده که معروف‌ترین آن‌ها ساقی‌نامه است.

منابع مقاله

1. امامی، محمدعلی، دیوان رضی‌الدین آرتیمانی، تهران، انتشارات خیام، چاپ اول.
2. پایگاه اینترنتی گنجور، به آدرس:

   https://ganjoor.net/razi

3. پارسا تویسرکانی، عبدالرحمن، «میررضی آرتیمانی و پسرش ادهم»، ارمغان، آذر و دی 1317، دوره نوزدهم، شماره 9 و 10، به آدرس:

https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/171651