شرح آثار و احوال استاد عبدالرحمن شرفکندی (ههژار)
شرح آثار و احوال استاد عبدالرحمن شرفکندی (هژار) تألیف شیرین ابراهیمی؛ کتابی است که به بررسی زندگی و آثار استاد عبدالرحمن شرفکندی مشهور به «هژار»، شاعر و نویسنده برجسته کرد میپردازد. هژار که در سال 1300 در روستای شرفکند بین مهاباد و بوکان متولد شد و در اول اسفند 1369 در کرج درگذشت، از چهرههای تأثیرگذار فرهنگی و ادبی کردستان محسوب میشود. این کتاب با تقسیمبندی آثار هژار به تألیفات منثور و منظوم و ترجمههای متعدد او، نقش مهم این استاد را در جنبش فرهنگی کرد و نیز خدمات ارزندهاش را در زمینه ترجمه متون مختلف از جمله قرآن کریم به زبان کردی، فرهنگ عمید، قانون ابن سینا و آثار دکتر شریعتی مورد بررسی قرار میدهد.
| شرح آثار و احوال استاد عبدالرحمن شرفکندی (هژار) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابراهیمی، شیرین (نویسنده) |
| ناشر | شمیم |
| مکان نشر | سنندج |
| سال نشر | 1393 |
| چاپ | اول |
| شابک | 978-600-6455-04-4 |
| موضوع | شرفکندی، عبدالرحمن، ۱۳۰۰ - ۱۳۶۹ -- سرگذشتنامه,شاعران کرد -- ایران -- قرن ۱۴ -- سرگذشتنامه,نویسندگان کرد -- ایران -- قرن ۱۴ -- سرگذشتنامه |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PIR ۸۱۲۳/ی۶۷ر۸۲ ۱۳۹۳ |
ساختار
این کتاب در سه بخش اصلی و چندین فصل سامان یافته است.
گزارش کتاب
کتاب «شرح آثار و احوال استاد عبدالرحمن شرفکندی (هژار)» اثر شیرین ابراهیمی، به بررسی جامع زندگی و آثار عبدالرحمن شرفکندی مشهور به «هژار» میپردازد. هژار که در سال 1300 در روستای شرفکند متولد شد، دوران کودکی را نزد پدرش که از علما عصر خود بود، به تحصیل علوم دینی گذراند. پس از فوت پدر در سال 1317، مسئولیت خانواده بر دوش او افتاد و برای تأمین معاش به کشاورزی روی آورد.
بخش اول کتاب به منشأ و تاریخ زبان کردی اختصاص دارد. در فصل اول، منشأ و تاریخ زبان کردی بررسی شده و در فصل دوم، پراکندگی جغرافیایی و ارزش لهجههای زبان کردی تحلیل گردیده است. فصل سوم به مختصری از تاریخ ادبیات کردی میپردازد و فصل چهارم نقش هژار را در جنبش فرهنگی کرد مورد بررسی قرار میدهد.
بخش دوم کتاب به شرح احوال و زندگی استاد عبدالرحمن شرفکندی اختصاص یافته است. در فصل اول، دوران کودکی هژار بررسی شده است. فصل دوم به روزهای جوانی و فعالیتهای او در سازمان احیای کردستان (ژ-ک) و همکاری با مجله «نیشتمان» میپردازد. در این دوران هژار به لقب «شاعر ملی کرد» مفتخر شد. پس از تسلط قوای حکومت بر منطقه مهاباد، هژار آواره شد و پس از دستگیری و فرار، خود را به کردستان عراق رساند. او سپس به بغداد عزیمت کرد و به عکاسی و روزنامهنگاری پرداخت. هژار به دلیل بیماری سل به لبنان سفر کرد و پس از بهبودی، به سوریه، مصر و شوروی رفت و در باکو به عضویت آکادمی علوم آذربایجان شوروی درآمد.
بخش سوم کتاب به تقسیمبندی آثار هژار میپردازد. در بخش تألیفات منثور و منظوم، آثاری مانند «بوکوردستان» (به راه کردستان)، «آلهکوک» (دیوان شعر)، «بهتی سهرهمهر» (ترجمه رباعیات خیام به کردی) و «شرح دیوان ملاى جزیرى» مورد بررسی قرار گرفتهاند. در بخش ترجمههای منثور و منظوم، آثاری همچون ترجمه قرآن به زبان کردی، ترجمه فرهنگ عمید، ترجمه قانون ابن سینا در شش جلد از عربی به فارسی، ترجمه آثار دکتر شریعتی از فارسی به کردی و ترجمه تاریخ سلیمانیه از عربی به فارسی معرفی شدهاند.
هژار سرانجام در اول اسفند 1369 در کرج درگذشت و پیکر او در گورستان «بداق سلطان» شهر مهاباد در کنار استاد هیمن به خاک سپرده شد.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات