ديوان القاضي الجرجاني علي بن عبدالعزیز

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    ديوان القاضي الجرجاني علي بن عبدالعزیز
    ديوان القاضي الجرجاني علي بن عبدالعزیز
    پدیدآورانجرجا‌نی‌، علی‌ بن‌ عبدالعزیز (نويسنده)

    صالح، ابراهیم (مصحح)

    صالح، سمیح (محقق)
    ناشردار البشائر
    مکان نشرسوریه - دمشق
    سال نشر1424ق - 2003م
    چاپ1
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    ديوان القاضي الجرجاني مجموعه اشعار قاضی ابوالحسن علی بن عبدالعزیز جرجانی (متوفی 392ق) که تحت اشراف ابراهیم صالح، منتشر شده است.

    کتاب با مقدمه‌ای از محقق در دو فصل، آغاز شده است که فصل نخست آن، به زندگی‌نامه جرجانی اختصاص یافته و در آن اطلاعاتی پیرامون نام، نسب، خاندان، شخصیت، شیوخ، شاگردان، فرهنگ، سخنان علما درباره او، جایگاه وی نزد صاحب بن عباد و تألیفات او و تاریخ وفاتش، در اختیار خواننده قرار گرفته است. در فصل دوم، از شعر او سخن به میان آمده است. این فصل، متضمن مباحثی پیرامون شاعربودن او، قصیده معروف میمیه او و مهمترین اغراض شعری وی که عبارتند از: مدح، غزل، توصیف، حنین، اخوانیات، مرثیه و حکمت، می‌باشد[۱].

    مهمترین ویژگی‌های روشی و رویکردی در تنظیم اشعار دیوان حاضر، به شرح زیر می‌باشد:

    1. تمامی اشعار بر اساس حرف قافیه و با در نظر گرفتن مصوت‌های آن، به ترتیب حروف الفبا مرتب شده است، به این صورت که از فتحه شروع شده، بعد ضمه، بعد کسره، بعد سکون و بعد ضمیر. بحر شعری (اصطلاحی در وزن شعر عروضی) هر قصیده یا قطعه نیز مشخص شده است.
    2. برای هر شعر یا قطعه و یا برخی ابیات، شماره مخصوص به خود اختصاص یافته و به هر سطر در شعر، یک شماره قرار داده شده تا برای توضیح، روایت و شرح در حاشیه، بدین وسیله به آن اشاره شود.
    3. ابتدا حاشیه‌ای برای شرح وقایع درست شده و منابع موجود در آن بر اساس سن و زمان مرگ نویسندگان، مرتب شده است. در مورد روایات نیز اختلاف روایات توضیح داده شده و بهترین و درست‌ترین روایت، ثبت گردیده است. معنای برخی از اصطلاحات و واژگان دشوار و دیریاب اشعار نیز توضیح داده شده است.
    4. سعی شده است تا جایی که منابع اجازه می‌دهند؛ تخریج مطالب، جامع باشد و در این امر، دو جنبه رعایت شود: ترتیب ابیات و اعتبار و قدیمی‌تر بودن مصادر.
    5. سعی شده است تا ابیات مفردی که احتمال داشته از یک منبع باشند، با هم تطبیق داده شده و به این موضوع اشاره شود و ابیاتی که به نظر از یک منبع نبودند، به حال خود رها شوند[۲].

    پانویس

    1. مقدمه محقق، ص7- 8
    2. همان، ص8

    منابع مقاله

    مقدمه کتاب.


    وابسته‌ها