أنوار الولاية الساطعة في شرح زيارة الجامعة
أنوار الولاية الساطعة في شرح زيارة الجامعة، ترجمه عربی کتاب «شرح جامعه کبیره» نوشته آیتالله سید محمد وحیدی (1295-1379ش)، به قلم هاشم صالحی، است.
| أنوار الولایة الساطعة فی شرح زیارة الجامعة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | وحیدی، محمد (نويسنده) صالحی، هاشم (محقق) |
| ناشر | وفائی |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1377ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-6013-03-1 |
| موضوع | زیارت نامه جامعه کبیره - نقد و تفسیر - زیارتنامه ها |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | و۳ 271/202 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
متأسفانه کتاب، فاقد مقدمهای از طرف مترجم بوده تا در آن، به ویژگیهای ترجمه و روش و رویکرد مترجم در آن اشاره شده باشد، اما با دقت در متن ترجمهشده و مقایسه آن با اصل، میتوان دریافت که مترجم، به رعایت اصل امانت در ترجمه، اهتمام داشته و بااینحال، سعی کرده است ترجمهای روان و متین، از متن ارائه نماید.
بهمنظور آشنایی با ترجمه، به بخشی از آن اشاره میشود:
متن: «(السلام عليكم)؛ سلام بر شما باد. بدان که در معنی این لفظ اختلاف کردهاند؛ بعضی گفتهاند: معنای آن دعا است؛ یعنی از بدیها و مکاره محفوظ بمانی و از جمله اسمهای بهشت که «دارالسلام» است، به همین مناسبت است؛ زیرا آنجا محلی است که از تمامی مکاره و آلام، محروس و به انواع خوبیها و خوشیها مشحون است و بعضی گفتهاند که معنی این است که اسم خدا بر تو باشد (زیرا سلام از جمله اسماء الهی است)؛ یعنی در حفظ خدا بوده باشی و ممکن است معنی سلام، دعای به سلامت است به کسی که بر او سلام میکند از آفات دنیا و عذاب آخرت یا هر دو؛ سپس شارع مقدس آن را بهجای تحیت و بشارت در مقام معارفه و ملاقات با همدیگر قرار داده، که مردم در برخورد باهم و در مقام تحیت این لفظ را بگویند»[۱].
ترجمه: ««السلام عليكم»؛ اعلم أنهم اختلفوا في معنی هذا اللفظ؛ فبعض قالوا: إنه يدل علی الدعاء - يعني سلمتم من المكاره و الآفات - ولذا سميت الجنة «دارالسلام» و أيضا بهذه المناسبة فإنها سالمة من المكاره و الآفات و مشحونة بأنواع الأفراح و السعادة و قال بعضهم: معناه هو عليك اسم الله تعالی؛ لأن السلام من الأسماء الإلهية - يعنی أنت محروس بحفظ الله تعالی و يمكن أن يكون معنی السلام، الدعاء بالسلامة و العافية؛ فعندما تلقي السلام علی أحد تريد له السلامة و النجاة من آفات الدنيا أو عذاب الأخرة أو كليهما؛ ثم وضعه الشارع المقدس موضع التحية و البشارة في مقام التعارف و اللقاء. قد يستعمل الناس هذا الكلام عند لقاءهم في مقام التحية»[۲].
پانویس
منابع مقاله
- متن کتاب.
- وحیدی، محمد، «شرح زیارت جامعه کبیره»، تحقیق هاشم صالحی، قم، محمد وفایی، چاپ اول، 1378.