متن كامل صحيفه سجاديه (محمد رسولی)
متن کامل صحیفه سجادیه، متن کامل کتاب «صحیفه سجادیه» است که با ترجمه فارسی محمد رسولی، توسط انتشارات فاطمة الزهراء(ع)، منتشر شده است.
| متن كامل صحيفه سجاديه | |
|---|---|
| پدیدآوران | علی بن حسین (ع)، امام چهارم (نويسنده) رسولی، محمد (مترجم) |
| عنوانهای دیگر | الصحيفة السجادية. فارسی - عربی ** صحیفه سجادیه ** صحیفه کامله سجادیه (ترجمه مقابل) |
| ناشر | فاطمه الزهراء |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1382ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-5968-71-2 |
| موضوع | دعاها |
| زبان | عربی - فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1382الف 3041ص8ع 267/1 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
کتاب، فاقد هرگونه مقدمهای است که در آن، شیوه و رویکرد مترجم در ترجمه ادعیه و یا ویژگیهای ترجمه، در آن بیان شده باشد، اما با دقت در متن ترجمهشده، میتوان دریافت که مترجم سعی فراوانی در رعایت اصل امانت در ترجمه داشته و بااینحال، تلاش نموده است تا ترجمهای که در اختیار خواننده قرار میگیرد، روان بوده و از شیوایی و رسایی مطلوب، برخوردار باشد. متن عربی دعاها در صفحات زوج و ترجمه آنها در صفحات فرد ذکر شده است. بهمنظور آشنایی بیشتر با نوع ترجمه، به بخشی از آن، اشاره میشود: متن: «(1) الحمد لله الأول بلا أول كان قبله و الآخر بلا آخر يكون بعده (2) الذي قصرت عن رؤيته أبصار الناظرين و عجزت عن نعته أوهام الواصفين (3) ابتدع بقدرته الخلق ابتداعا و اخترعهم علی مشيته اختراعا (4) ثم سلك بهم طريق إرادته و بعثهم في سبيل محبته، لا يملكون تأخيرا عما قدمهم إليه و لا يستطيعون تقدما إلی ما أخرهم عنه (5) و جعل لكل روح منهم قوتا معلوما مقسوما من رزقه، لا ينقص من زاده ناقص و لا يزيد من نقص منهم زائد». ترجمه: «(1) سپاس و ستایش خدایی را سزاست که اول است و اولی پیش از او نبوده و آخر است و آخری پس از او نخواهد بود. (2) خدایی که چشمهای بینندهها از دیدن او نارسا و خیال وصفکنندگان از وصف او ناتوان است. (3) با قدرت خویش آفریدهها را نیکو و زیبا آفرید و آنها را طبق اراده خود با آفرینش تازه و بدیع و بیسابقه به وجود آورد. (4) سپس آنها را به اراده خویش راه برد و در راه محبت خود برانگیخت. آنها از آنچه خدا آنان را به آن مقدم داشته، نمیتوانند تأخیر کنند و از آنچه خدا آنها را از آن تأخیر انداخته، نمیتوانند پیشی بگیرند. (5) و برای هریک از آنها روزی معین و تقسیمشدهای را از عطای خود قرار داد. کسی را که خدا روزی او را زیاد داده، هیچ کاهندهای نمیتواند از آن بکاهد و کسی که روزی او کم است، هیچ افزایندهای نمیتواند آن را زیاد کند»[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: متن کتاب، ص36، 37 و 39
منابع مقاله
متن کتاب.