إرشاد السالك إلى أفعال المناسك
| إرشاد السالك إلى أفعال المناسك | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن فرحون، ابراهیم بن علی (نويسنده) ابوالاجفان، محمد (محقق) |
| ناشر | المؤسسة الوطنیة للترجمة و التحقیق و الدراسات «بیت الحکمة» |
| مکان نشر | تونس - تونس |
| سال نشر | 1989م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | /الف2 الف4 188/8 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
إرشاد السالك إلی أفعال المناسك، اثر ابوالوفا ابراهیم بن على بن محمد بن فرحون، ملقب به برهان‌الدین (متوفی 799ق/1397م)، کتابی است پیرامون احکام فقهی مناسک حج و عمره از دیدگاه مذهب مالکی و مسائل مربوط به آن و نیز زیارت پیامبر(ص) و زیارت بزرگان مدفون در بقیع که با تحقیق محمد بن هادی ابوالاجفان، منتشر شده است.
نویسنده در این کتاب، به‌تفصیل به زیارت قبرستان بقیع پرداخته و برای هریک از بزرگان مدفون در بقیع، از جمله حضرت فاطمه زهرا(س) (بنا بر آنکه در آنجا مدفون باشد)، ائمه چهارگانه شیعیان، ابراهیم فرزند پیامبر(ص) و دیگران، زیارت‌نامه‌هایی را آورده است[۱].
این کتاب، در 22 باب تدوین شده که در بیست باب، به بیان احکام فقهی مناسک حج و عمره از دیدگاه مذهب مالکی و مسائل مربوط به آن از قبیل آداب سفر حج، فضیلت حج، ارکان حج، اهمیت قرآن و قرائت آن در حج، حج صبی، واجبات حج، محرمات حج، نیابت در حج، فضیلت شهر مکه و مکان‌های مهم و زیارتی آن، پرداخته شده است. دو فصل انتهایی کتاب، به بیان زیارت پیامبر(ص) در مدینه پس از پایان مناسک حج و نیز زیارت مکان‌های مقدس مدینه، فضیلت مدینه و مسائل مرتبط با آن اختصاص دارد[۲].
محقق خود دو فصل به ابتدای کتاب افزوده است. در فصل اول، ابراهیم بن فرحون و خاندان ابن فرحون را به‌تفصیل معرفی کرده و در فصل دوم، به معرفی کتاب، نسخ خطی آن، و شیوه تصحیح و مقابله آن پرداخته است[۳].
بر اساس بررسی‌های صورت‌گرفته، علمای اهل سنت، به‌تفصیل به زیارت بقیع نپرداخته و صرفاً استحباب آن را مورد توجه قرار داده‌اند، اما مؤلف، در باب 21 این کتاب، به‌تفصیل درباره شیوه زیارت هریک از بزرگان مدفون در قبرستان بقیع سخن گفته است. وی در بخشی از کتاب، چنین گفته است: «فصل سوم [از باب بیست‌ویکم]: و سزاوار است که زائر، مزارهای موجود در مدینه پیامبر(ص) و آثار مبارک و مشاهد مشرفه را زیارت کند». به گفته وی، این مزارها و مشاهد مشرفه، سی‌تا هستند که وی فقط موارد مشهور را آورده است[۴].
پانویس
منابع مقاله