إنارة الفكر بما هو الحق في كيفية الذكر

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    إنارة الفكر بما هو الحق في كيفية الذكر
    إنارة الفكر بما هو الحق في كيفية الذكر
    پدیدآورانبقاعی، برهان الدین (نويسنده)

    حرش، سلیمان مسلم (محقق)

    ارناووط، عبدالقادر ( مقدمه نويس)
    ناشرمکتبة العبيکان
    مکان نشرعربستان - ریاض
    سال نشر1411ق - 2001م
    چاپ1
    شابک9960-20-830-3
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    إنارة الفكر بما هو الحق في كيفية الذكر، اثر برهان‌الدین بقاعی (متوفی 885ق)، رساله‌ای است مختصر پیرامون ذکر و اهمیت و ضوابط آن که با مقدمه عبدالقادر ارناووط و تحقیق سلیمان بن مسلم حرش منتشر شده است.

    کتاب با دو مقدمه از ارناووط و محقق آغاز و مطالب بدون تبویب و فصل‌بندی، عرضه شده است. در مقدمه نخست، به بیان اهمیت ذکر و اهتمام علما به آن و اشاره به برخی از آثاری که در این موضوع به رشته تحریر درآمده، پرداخته شده[۱] و در مقدمه محقق نیز ضمن اشاره به افضلیت اشتغال به ذکر در میان سایر عبادات در تقرب به خداوند و اهمیت آن در میان علمای سلف و متأخرین، به شرح حال مصنف پرداخته شده و در ادامه، اقدامات تحقیقی صورت‌گرفته در کتاب، توضیح داده شده است که از جمله آنها، عبارتند از:

    1. ذکر آدرس آیات؛
    2. نسبت دادن احادیث و آثار به مصادر اصلی و معتبر آنها؛
    3. تعلیق و تشریح برخی از عبارات و مطالبی که نیاز به توضیح داشته؛
    4. شرح حال اعلام مذکور در کتاب؛

    و...[۲].

    در میان مسائل شرعی، اذکار مشروع، از آن جهت که حاوی معارفی پیرامون توحید خالص، عبادت محض و محبت صادقانه به خداوند متعال است، دارای اهمیت خاصی بوده و ازاین‌روی، همواره مورد عنایت و توجه ویژه علمای قدیم و جدید بوده است. نویسنده نیز در این رساله، به تشریح ضوابط گفتن اذکار الهی و تبیین تفاوت اذکار مشروع با غیر مشروع با استناد به اقوال علما، به‌واسطه نقل موضع آنها در برابر متخلفان و بدعت‌گذاران پرداخته و بدین وسیله، اثری ارزشمند و مفید که در نوع خود کم‌نظیر می‌باشد را در اختیار خوانندگان، قرار داده است[۳].

    نویسنده در قسمتی از کتاب، به بیان این موضوع پرداخته است که منظور از ذکر، فقط ذکر لسانی نبوده، بلکه مراد از آن، شناخت و معرفت ایمان و احکام و فروع آن می‌باشد. وی با استفاده از اقوال علما، اهل ذکر در آیه شریفه 43 سوره نحل: «فاسألوا أهل الذكر» را علما دانسته و با استناد به آیه 28 سوره فاطر: «إنما يخشی الله من عباده العلماء» استدلال می‌کند که خشیت الهی، از ذکر لسانی، برتر است[۴].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه عبدالقادر ارناووط، ص5-9
    2. ر.ک: مقدمه محقق، ص11-19
    3. ر.ک: همان، ص14-15
    4. ر.ک: متن کتاب، ص34-35

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها