تبریزی، محمد بن ابی‌بکر
| نام | تبریزی، محمد بن ابی‌بکر |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | ابوبکر |
| متولد | احتمالا نیمه‌ٴ دوم سده‌ٴ سیزدهم میلادی |
| محل تولد | تبریز |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | شرح بیست و پنج مقدمه در اثبات باری تعالی از کتاب دلالة الحائرین إبن میمون |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01832AUTHORCODE |
برای دیگر کاربردها، تبریزی (ابهام‌زدایی) را ببینید.
ابوعبداللّه محمّد بن ابى‌بكر بن محمّد فيلسوف و متكلّم و عارف ناشناخته تبريزى، او شرحی به زبان عربی بر مقدمه‌ٴبخش دوم دلالةالحائرین ابن میمون نوشت.
معرفی اجمالی
از مولّف كتاب نشانه صريحى در دست نيست و آنچه كه تا كنون درباره او نوشته شده عبارتست از:
- ه. ا. ولفسن استاد دانشگاه‌هاروارد در كتاب انتقاد كرسكاس بر ارسطو آنجا كه بحث از تفاسير كتاب دلالة الحائرين مى‌كند مى‌گويد:
- بر كتاب «دلالة الحائرين» تفسيرهاى متعدّدى نوشته شده تا دانشجويان را در فهم مباحث فلسفى و كلامى يارى نمايد ولى بر بيست و پنج مقدمه چهار تفسير در طى قرنهاى سيزدهم و چهاردهم نوشته شده كه از همه مهمتر و با ارزش‌تر شرح تبريزى دانشمند قرن هفتم هجرى است زيرا او هر چند باصل آثار ارسطو دسترسى نداشته ولى مى‌توانسته مستقيما از منابع عربى استفاده كند.
- ا. ولفنسون (ابوذويب) استاد زبانهاى سامى در دار العلوم قاهره مى‌گويد:
- ابوبكر محمد بن محمد تبريزى از دانشمندان قرن سيزدهم ميلادى شرحى مطول بر برخى از فصول جزء دوم از اين كتاب نوشته و اسحق بن نثن قرطبى اين شرح را در سال 1556 م. بزبان عبرى ترجمه كرده و در سال 1574 در ونيز چاپ شده است و نيز ترجمه ديگرى بهمان زبان از اديبى گمنام در دست است.
- محمد زاهد الكوثرى مى‌گويد:
- مؤلف كتاب حكيم بارع رئيس ابوعبداللّه محمد بن ابى‌بكر بن محمد تبريزى از رجال نيمه [دوم] قرن هفتم هجرى است از طبقه‌اى كه از شاگردان قطب‌الدين مصرى بوده‌اند بنابر اين شارح مقدمات معاصر نصير‌الدين طوسى بوده در آن زمان كه تبريز پايتخت خاندان هلاكو و مجمع فيلسوفان بود. بنا بگفته محمّد زاهد الكوثرى مى‌توان ابوعبداللّه تبريزى را در طبقه سيزدهم از فيلسوفان اسلام يعنى هم طبقه خواجه طوسى و اثير‌الدين ابهرى و كاتبى قزوينى مندرج ساخت.
اما عبيداللّه موسى بن ميمون قرطبى فيلسوف و طبيب و متألّه يهودى قرن ششم هجرى كه نزد اروپائيان به Moses ben Maimon اشتهار دارد از دانشمندان مشهور قرون وسطى بشمار مى‌رود و كتاب دلالة الحائرين او معروف است.