میمونی، عبدالملک بن عبدالحمید
| میمونی، عبد الملک بن عبد الحمید | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | عبدالملک بن عبدالحمید میمونی |
| نام پدر | عبدالحمید |
| رحلت | ربیع‌الاوّل سال ۲۷۴ق |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | |
| برخی آثار | الجامع في العلل و معرفة الرجال |
عبدالملک بن عبدالحمید میمونی (متوفی۲۷۴ق)، حافظ، محدث و فقیه حنبلی قرن سوم هجری قمری، است که ارتباطی مستحکم با پیشوای حنبلیان، احمد بن حنبل (164-241ق) داشت و دیدگاه‌های حدیثی و رجالی او را گزارش کرده است.
نسب و ولادت
- ابوالحسن عبدالملک بن عبدالحمید بن میمون بن مهران میمونی رَقّی جزری از اصحاب احمد بن حنبل[۱] و از فقیهان و محدثان بزرگ بود[۲].
استادان و شاگردان
- عبدالملک بن عبدالحمید میمونی از کسان بسیاری حدیث شنید؛ مانند ابْن علیه، ابومُعَاوِیه، یزِید بن هَارُون، اسحاق ازرق، محمد بن عبید طنافسی، روح بن عباده، مکی بن ابراهیم، حجّاج بن محمد اعور و قعنبی. او 22 سال (از 205 تا 227ق) ملازم احمد بن حنبل بود. او گوید: شنیدم که احمد بن حنبل بعد از سلام نماز می‌گفت: «سُبْحَانَ رَبك رب الْعِزَّة عَمَّا يصفونَ». گفته شده است: احمد بن حنبل به «عبدالملک بن عبدالحمید میمونی» احترام ویژه‌ای می‌گذاشت که برای دیگران مراعات نمی‌کرد. میمونی و جماعتی از احمد بن حنبل و پدرش روایاتی را نقل کرده‌اند[۳].
- تعدادی از راویان نیز از میمونی روایت نقل کرده‌اند؛ مثل ابوعوانه، ابوبکر بن زیاد نیشابوری، ابوعلی محمد بن سعید حرّانی، محمد بن منذر شکر و ابراهیم بن محمد بن متّویه[۴].
صفات
- احمد بن على بن شعیب نسایى از «عبدالملک میمونی» نقل حدیث کرده و ابوحاتم و دیگران وی را ثقه شمرده‌اند[۵].
وفات
- سرانجام ابوالحسن میمونی در ربیع‌الاوّل سال ۲۷۴ق، به دیار باقی شتافت؛ درحالی‌که کمتر از صد سال داشت و شیخ و مفتی دیار خودش بود[۶].
آثار
نمونه روایت
- ابوالحسن میمونی گفته است: از احمد بن حنبل پرسیدم: آیا بین اسلام و ایمان، جدایی می‌افکنی؟ گفت: بله. گفتم حجت تو بر این مطلب چیست؟ گفت: عموم روایات بر این مطلب دلالت دارد... [۷].
پانویس
منابع مقاله
- الذهبي، محمد بن أحمد، «تاريخ الإسلام»، تحقيق عمر عبدالسلام التدمري، دارالكتاب العربي، بیروت، 1413ق.
- السيوطي، جلال‌الدين، «طبقات الحفاظ»، دارالكتب العلمية، بیروت، الطبعة الأولى، 1403ق.
- موقع «جامع الكتب الإسلامية»، «طبقات الحنابلة»، ابن أبي‌يعلى، أبوالحسين