الأربعون حديثاً في الفضائل و المناقب
| الأربعون حديثاً في الفضائل و المناقب | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | اربلی، اسعد بن ابراهیم (نويسنده) ربیعی، عقیل (محقق) |
| ناشر | دليل ما |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1390ش - 1433ق |
| چاپ | 1 |
| موضوع | خاندان نبوت - احادیث - اربعینات - قرن 7ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP ۱۴۳/الف۴الف۴ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الأربعون حديثاً في الفضائل و المناقب، از آثار اندیشور شیعی قرن هفتم هجری قمری، اسعد بن ابراهیم بن حسن بن علی اربلی، چهل حدیث در برتری و فضیلت امام علی(ع) و اهل بیت عصمت و طهارت(ع) نقل می‌کند. پژوهشگر معاصر، عقیل ربیعی این کتاب را تحقیق و تصحیح کرده و برای آن مقدمه‌ای ارزنده نوشته و نگارنده و اثر حاضر را معرفی کرده است.
هدف و روش
- اسعد بن ابراهیم اربلی، نوشته است: بسیار از استادان حدیث شنیده بودم که می‌گفتند: پیامبر(ص) گفته است: «هرکسی از امت من چهل حدیث را حفظ کند، خدا او را در روز قیامت، فقیه محشور می‌کند» و «هرکسی که چهل حدیث، نقل کند، من در روز قیامت شفیعش خواهم شد» و من احادیث بسیاری حفظ کردم، ولی نمی‌دانستم که منظور رسول اکرم(ص) کدام‌یک از روایات است تا آنکه به ملاقات سلطان محدّثان ابن دحیه اندلسی بلنسی رفتم و موطّأ مالک را از او شنیدم و بعد همین مسئله را از او پرسیدم؛ پاسخ داد: همین سؤال را از شافعی پرسیدند و او گفت: منظور احادیثی است که در حقّ اهل‌بیت(ع) وارد شده است.... پس من همه احادیث مسند در باب فضایل اهل‌بیت(ع) را بر او قرائت کردم و او نوشتاری به من نشان داد که در آن، روایاتی شگفت بود که افراد ثقه نقل کرده‌اند و من زمانی که در بغداد سکونت اختیار کردم، به درخواست جمعی از فاضلان به جمع‌آوری همان احادیث در اثر حاضر پرداختم و اسانید طولانی را حذف کردم[۱].
ساختار و محتوا
- این اثر، از 40 روایت تشکیل شده است که برتری و فضایل امیرالمؤمنین(ع) و خاندان عصمت(ع) را بیان می‌کند و تقسیم دیگری ندارد. اولین روایت، در موضوع «زنده شدن جوانی مقتول به برکت دعای امام علی(ع)» است و آخرین، «امام علی(ع) همانند نفس و خود پیامبر(ص)».
نمونه مباحث
- از زبیر بن عوام و ابوامامه نقل شده است که پیامبر(ص) گفت: هنگامی که روز قیامت شود، میزان عالَم آورده می‌شود و دوستی علی(ع) دو کفه آن و محبت حسن(ع) و حسین(ع) رشته و خطوط آن و حُبّ فاطمه(س) بند و علاقه آن است که دوستی دوستداران و بُغض دشمنان من و خاندانم با آن سنجیده می‌شود و سپس آیه 6-9 سوره قارعه را خواند[۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.