هدم الجاني علی الباني

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    هدم الجاني علی الباني
    هدم الجاني علی الباني
    پدیدآورانسیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر (نويسنده) لحام، سعید محمد (محقق و شارح)
    ناشرعالم الکتب
    مکان نشرلبنان - بیروت
    سال نشر1417ق - 1996م
    چاپ1
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    هدم الجاني علی الباني، نوشته ادیب، مورّخ، مفسّر، فقیه و نویسنده فعال شافعی قرن نهم و دهم قمری، جلال‌الدین عبدالرحمن سیوطی (849-911ق)، پاسخ‌های شرعی نویسنده به چند پرسش فقهی درباره تخریب مراکز معصیت و فساد، اختلاف در قرض، مزارعه و اجاره است.

    هدف و روش

    • جلال‌الدین سیوطی با بیان سخنی از شافعی، از سفیان بن عیینه، مبنی بر اینکه دانشمند نه لجاج ورزد و نه سازشکاری کند، بلکه حکمت را نشر دهد و اگر مردم بپذیرند، خدا را شکر کند و اگر هم نپذیرند باز هم خدا را بستاید، افزوده است: شکایتی به‌سوی من آوردند که شخصی در نزدیکی مسجدی، خرابه‌ای خرید و آن را به مرکز فساد (شراب‌خواری و زنا و...) تبدیل کرد و این فسادخانه مشهور شد و مؤمنی او را نصیحت کرد، ولی نتیجه‌ای نگرفت و بعد از مدتی و حوادثی، به من مراجعه کرد و از من حکم شرعی پرسید، به او گفتم برو و از او بخواه که آن مرکز فساد و معصیت را تعطیل کند، وگرنه حکم می‌کنم که تخریب شود. یکی از جاهلان به نزد شیخ شمس‌الدین یامی رفت و از او فتوایی گرفت که چنین کاری (تخریب) خلاف دین است و هیچ‌کسی نمی‌تواند چنین فتوایی بدهد و هرکسی چنین گوید، باید تعزیر شود! پس من در کتابی مفصّل به نام «رفع منار الدين و هدم بناء المفسدين»، نظر «یامی» را رد کردم و این اثر گزیده‌ای از آن است تا دریافتش آسان شود[۱].

    ساختار و محتوا

    این کتاب، فصل‌‌‌‌‌‌‌‌‌بندی خاصی ندارد و در آن به پرسش‌های فقهی مذکور، پاسخ داده شده است. بخش اصلی اثر حاضر که بیشترین حجم مطالب به آن اختصاص یافته است، مبحث حکم شرعی تخریب مراکز فساد و فحشا است.

    نمونه مباحث

    • نویسنده با بیان اینکه سخن جاهلان، ارزشی ندارد، افزوده است: ولی فتوای «یامی»، باعث گرفتاری او در روز قیامت است و فتوایی که من داده‌ام، مضمونش در روایات آمده و صحابه و تابعان به آن عمل کرده و امامان چهارگانه به‌روشنی آن را بیان داشته‌اند و همه خلیفه‌ها و حاکمان بر طبق آن عمل کرده‌اند[۲]. جلال‌الدین سیوطی از جمله به واقعه تخریب مسجد ضرار استناد کرده است[۳].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه کتاب، ص3-6
    2. ر.ک: متن کتاب، ص7
    3. ر.ک: همان، ص13

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها