حفظ العمر

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    حفظ العمر
    حفظ العمر
    پدیدآورانابن جوزی، عبدالرحمن بن علی (نويسنده) عجمی، محمد (محقق)
    ناشردار البشائر الإسلامیة
    مکان نشرلبنان - بیروت
    سال نشر1425ق - 2004م
    چاپ1
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ع8الف2 141/5 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    حفظ العمر، نوشته محدث، مورخ، متکلم و فقیه حنبلی قرن ششم قمری، عبدالرحمن بن جوزی (510-‌597ق)، ارزش والای گوهر وقت را به مردم، یادآور می‌شود تا با بهره‌گیری صحیح از فرصت‌های زندگی، آخرت خودشان را آباد کنند و با انجام عبادات و خیرات، بهشت خود را بسازند. نویسنده از سخنان و حکایات صوفیه نیز بسیار آورده که جای بررسی دارد و دست‌کم برخی از آنها، افسانه است.

    هدف و روش

    • محقق کتاب، محمد بن ناصر عجمی، با بیان اینکه عبدالرحمن بن جوزی خودش، از وقتش کامل مراقبت می‌کرد و هیچ هدر نمی‌داد، به نقل از نویسنده افزوده است: من مردمان بسیاری دیده‌ام که معنای زندگانی را نمی‌دانند و برخی از آنان ثروتمندانی هستند که خدا آنان را از کسب مال بی‌نیاز کرده و بیشتر روز را در بازار می‌نشینند و چشم به مردم می‌دوزند و گرفتار آفت و منکر می‌شوند و یا در خلوت، به شطرنج‌بازی می‌پردازند و با نقل حکایات شاهان و ارزانی و گرانی و... روز را به شب و شب را به روز می‌دوزند و من دانستم که خدای تعالی معرفت شرافت زندگانی و دانستن قیمت عافیت را روزی کسی نکرده است، مگر آنکه روزگارش را غنیمت شمارد[۱]‏.
    • نویسنده گوید: زندگانی انسان، دارایی اوست؛ پس من در شگفت ماندم که مردمی در مورد آن کوتاهی می‌کنند و گویی که نمی‌دانند که دنیا میدان مسابقه است و پیروزی در این کارزار، به مقدار همت آدمی بستگی دارد و تفاوت همت‌ها بر اساس میزان ایمان به آخرت است. پس کسی که یقینش راست است، بکوشد و آنکه به طولانی بودن راه باور دارد، توشه برگیرد و هر شخصی که معرفتش کم باشد، درماند و آنکه هدف را نشناسد، بیراهه رود[۲]‏.

    ساختار و محتوا

    کتاب حاضر، از 3 باب به‌ترتیب ذیل تشکیل شده است:

    1. شرف زندگی و تشویق به اغتنام فرصت برای انجام خیرات.
    2. یادکرد کسانی که فرصت سبز زندگی را غنیمت شمارند و لحظه‌ای را هدر ندهند.
    3. بازگویی عوامل هدر دادن فرصت‌های زندگی.

    نمونه مباحث

    • در روایتی صحیح از پیامبر(ص) نقل شده است: هر کسی بگوید: «سبحان ربّي العظيم و بحمده»، درخت خرمایی برای او در بهشت کاشته شود[۳]‏.

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه محقق، ص16
    2. ر.ک: مقدمه نویسنده، ص31
    3. ر.ک: متن کتاب، ص62

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها