نصوص من التراث الصوفي الغرب إسلامي
| نصوص من التراث الصوفي الغرب إسلامي | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | جبلی، ابن مسره (نويسنده)
صدرالدین قونیوی، محمد بن اسحاق (نويسنده) ابن برجان اشبیلی، عبدالسلام بن عبدالرحمن (نويسنده) ابن عربی، محمد بن علی (نويسنده) عدلونی ادریسی، محمد (محقق) |
| عنوان‌های دیگر | اجازه "ابن عربی" للملک المظفر ** الرساله البغدادیه ** تفسیر سوره الروم (التفسیر الذوقی للقرآن) ** رساله الاعتبار (التبصره) ** کتاب التنبیهات ** کتاب خواص الحروف و حقائقها و اصولها |
| ناشر | دار الثقافة للنشر و التوزيع |
| مکان نشر | مغرب - دار البیضاء |
| سال نشر | 1429ق - 2008م |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف4ن3 282 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
نصوص من تراث الصوفي الغرب الإسلامي، مشتمل بر شش اثر از صوفیان غرب اسلامی و اندلس است که با مقدمه، تحقیق و تعلیقات محمد عدلونی ادریسی منتشر شده است.
آثاری که در این کتاب گرد آمده عبارتند از:
- كتاب خواص الحروف و حقائقها و أصولها: تألیف ابن مسره جبلی (متوفی 319ق) است و در آن به شکل خاصی اسرار حروف مقطعه‌ای که بعضی از سوره‌ها به آن آغاز شده، ذکر شده است[۱].
- رسالة الاعتبار (التبصرة): تألیف ابن مسره جبلی است و در آن از این سخن رفته که شناخت حقیقی الهی تنها از دو طریق اصلی عقل و نقل امکان دارد[۲].
- تفسير سورة الروم (التفسير الذوقي للقرآن): اثر ابوحکم عبدالله بن عبدالرحمن بن برجان (متوفی 563ق) است. نتیجه حاصل از آن مهم‌ترین رویداد فکری و سیاسی در تاریخ غرب اسلامی است و این به آنجا مربوط می‌شود که نویسنده در تفسیر آیات آغازین سوره روم، استرجاع قدس توسط مسلمین را با ماه و سال معین کرده است[۳].
- إجازة ابن عربي للملك المظفر: اثر محی‌الدین بن عربی (متوفی 638ق) و مشتمل بر سه موضوع اصلی است: اجازه ابن عربی به ملک مظفر بهاءالدین غازی؛ ذکر اساتید تعلیم (نه تربیت) ابن عربی و ذکر بعضی از تألیفاتش (297 عنوان)[۴].
- الرسالة البغدادية: ابوالحسن علی بن عبدالله نمیری شوشتری (متوفی 668ق)، این رساله را در رد اعتراضات فقها و دفاع از طریقت صوفیه نگاشته است[۵].
- كتاب التنبيهات: اثر صدرالدین قونوی (متوفی 672/673ق) است و مباحث آن پیرامون تفکر اساسی و محوری در فلسفه عرفانی ابن عربی، که حقیقت محمدیه است، می‌چرخد. حقیقت محمدیه از جهت ارتباط با عالم، مبدأ خلق عالم است و از جهت ارتباط با انسان، غایت کمال انسانی و چراغی است که همه انبیا و اولیا علم باطنی را از آن دریافت کرده‌اند[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.