مجموع الرسائل الحديثية (1 - 14)

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    مجموع الرسائل الحديثية (1 - 14)
    مجموع الرسائل الحديثية (1 - 14)
    پدیدآورانمعلمی، عبد الرحمن (نويسنده) عمران، علی بن محمد (محقق)
    ناشردار روافد للطباعة و النشر و التوزیع
    مکان نشرعربستان - مکه مکرمه
    سال نشر1434ق
    چاپ1
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    مجموع الرسائل الحديثية، نوشته عبدالرحمن بن یحیی معلمی یمانی (1312- 1386ق.)، شامل 14 رساله در علوم حدیث و مسائل مرتبط است. این رساله‌ها در زمان‌ها و مکان‌های گوناگون نوشته شده و علی بن محمد عمران، آن را در این اثر، گردآوری و تحقیق کرده است.[۱]

    ساختار و محتوا

    رساله‌ها ، به ترتیب عبارت‌اند از:

    1. استبصار در نقد اخبار
    2. احکام جرح‌وتعدیل
    3. اشکالات در جرح‌وتعدیل
    4. نیاز به شناسایی علم جرح‌وتعدیل
    5. احادیث مورد استناد مسلم در بحث اختلاف در اشتراط علم به دیدار
    6. رساله‌ای درباره صیغه‌های احتمالی تدلیس؛ آیا ظاهر در سماع است یا نه؟
    7. فوائدی درباره كتاب العلل نوشته ابن ابی حاتم
    8. احکام حدیث ضعیف
    9. سخنی درباره علم رجال و اهمیتش
    10. خلاصه طبقات تدلیس کنندگان
    11. تنزیه امام شافعی از مطاعن کوثری
    12. شرح حدیث <<آیة المنافق ثلاث...>>
    13. حاشیه بر <<الأربعین في التصوف>> نوشته ابو عبدالرحمن سلمى
    14. ویژگی ارتباط بین اندیشوران در قدیم.

    نمونه مباحث

    • کسانی که معتقد به عمل به حدیث ضعیف شده‌اند، حجت‌هایی به نظر خودشان آورده‌اند از جمله اینکه: احتیاط این است که به خبر ضعیف هم عمل شود! جواب: چقدر احتیاط خوب است! ولی وظیفه ما این است که اول بدانیم: احتیاط چیست؟ محلّ احتیاط آنجاست که اشتباه وجود دارد ولیکن حدیث ضعیف بعد از ثبوت ضعفش، حجت نیست و بلکه حجت داریم که باطل است.[۲]
    • ابن حجر عسقلانی در کتاب طبقات المُدَلِّسین تعداد 151 نفر از فریبکاران در اسناد روایات را آورده است. عبدالرحمن بن یحیی معلمی یمانی کتاب مذکور را خلاصه کرده و همان تعداد از تدلیس کنندگان را به ترتیب مذکور در آن اثر، شناسانده و گاهی انتقادی بر آن افزوده است.[۳]
    • ستایش برای‌خدا است که به ما برآورده‌شدن آرزویمان را نشان داد و جلوه‌های ارتباط و همکاری علمی بین دانشوران را می‌بینیم که دانشمندان هندی از گروهی از عالمان مصری استقبال می‌کنند. این اندیشمندان، سختی‌ها را تحمل کردند تا برادرانشان را در هند ملاقات کنند و پیوندشان را استوار سازند تا با همکاری، منزلت اسلام و علم را بالاتر ببرند.[۴]

    پانویس

    1. مقدمه‌ محقق، ص5.
    2. متن کتاب، ص206.
    3. مثلا ر.ک:همان، ص266. شماره 41. و ص269. شماره 60.
    4. همان، ص417.

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها