المسح علی الخفین علی ضوء الکتاب و السنة

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    المسح علی الخفین علی ضوء الکتاب و السنة
    المسح علی الخفین علی ضوء الکتاب و السنة
    پدیدآورانسبحانی تبریزی، جعفر (نويسنده)
    ناشرمؤسسة الإمام الصادق علیه‌السلام
    مکان نشرایران - قم
    سال نشر1430ق
    چاپ2
    شابک964-357-034-7
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ش.2 /س2س8 169/7 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    المسح علی الخفین علی ضوء الکتاب و السنة تألیف آیت‌الله جعفر سبحانی(متولد 1308ش)، رساله کوچکی در موضوع مسح در وضو بر روی کفش یا پاپوش است که باهدف نزدیکی آرای مذاهب اسلامی به رشته تحریر درآمده است.

    نویسنده به این نکته اشاره کرده که در فقه اسلامی مسائلی وجود دارد که فقها در آن‌ها اختلاف‌نظر دارند و این به جهت اختلاف در فهم روایاتی است که از نبی مکرم اسلام(ص) به ما رسیده است. هدف از نگارش کتاب این بوده که وسیله‌ای برای یکی‌شدن آرا و نزدیکی برداشت‌ها در این عرصه باشد؛ چراکه این اختلاف در اصل و اصول‌دین نیست که موجب عداوت و دشمنی شود. در حقیقت این اختلاف در مسئله‌ آسانی در مقابل مسائل فراوانی است که بین مذاهب اسلامی مورد اتفاق است.[۱]

    کتاب با عنوان «مسح بر پاپوش» در حضر و سفر آغاز شده است. از بسیاری صحابه و تابعین حکایت شده مسح بر پاپوش در سفر و حضر جایز است و فرد مختار است بدون اینکه ضرورتی وجود داشته باشد. در حقیقت مکلف مخیر است بین شستن پاها و مسح بر پاپوش، و البته متفق‌اند بر اینکه چه در اختیار و چه در اضطرار نمی‌توان به‌جای شستن، بر پاها مسح کشید. در مقابل تعداد معدودی از صحابه و ائمه اهل‌بیت(ع) همگی جواز مسح بر پاپوش را به‌شدت انکار کرده‌اند؛ امام علي بن ابي‌طالب(ع) و عبدالله بن عباس در خط مقدم ایشان هستند.[۲]

    نویسنده ابتدا ادله قائلین به منع به کتاب، سنت و اتفاق ائمه اهل‌بیت(ع) استناد کرده‌اند.[۳]‏ قائلین به جواز مسح بر پاپوش نیز به روایاتی استناد کرده‌اند که نویسنده آنها را مورد نقد قرار داده است.[۴]‏ سپس هفت سؤال و یا شبهه پیرامون موضوع موردبحث را مطرح کرده است؛ وی معتقد است که اصرار بر بقای حکم مسح بر پاپوش به جهت مخالفت با امام علی(ع) و اهل‌بیت اوست که منع بر پاپوش را صریحاً رد کرده‌اند. مجوزین بیش از استحقاقش به این مسئله پرداخته‌اند. عجیب آن است که برای توثیق بیشتر جواز نام علی(ع) و ابن عباس را نیز به قائلین به جواز افزوده‌اند.[۵]

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، ص4
    2. ر.ک: متن کتاب، ص6-5
    3. ر.ک: همان، ص9
    4. ر.ک: همان، ص31-19
    5. ر.ک: همان، ص44-43

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها